Καλός ο Ντίξον, αλλά φτάνει αυτός;

dix1

Ο Κώστας Τσιαμτσούρης γράφει για τον Ντίξον και τα προβλήματα της ΑΕΚ. Η άμυνα που δεν μπορεί να παίξει η ομάδα του Ζντοβτς, η αδιανόητη εμμονή στον Φόλκερ και ο Βουγιούκας, που ...δεν αρκεί.

ΤΟΥ ΚΩΣΤΑ ΤΣΙΑΜΤΣΟΥΡΗ

Η ΑΕΚ πρέπει να στηρίξει τον Αμερικανό, να του δώσει χώρους και χρόνο για να της προσφέρει και αυτός την παραγωγικότητα που χρειάζεται στην επίθεση. Από εκεί και πέρα όμως, ο Γιούρι Ζντοβτς καλείται να βρει λύσεις στα αμυντικά προβλήματα της ομάδας του και να …αναθεωρήσει κάποιες απόψεις του, αν θέλει να δει την ΑΕΚ να πετυχαίνει τον στόχο της …υπέρβασης φέτος. Εμμονές, όπως αυτή με τον Φόλκερ, δείχνουν αδιανόητες, ενώ η εικόνα του Αμερικανού εκθέτει και αυτόν που τον εμπιστεύεται.

Στα …δύσκολα βγάζεις και πιο …εύκολα και σωστά συμπεράσματα για μια ομάδα. Ειδικά όταν οι στόχοι της είναι υψηλοί και αφορούν πραγματική υπέρβαση, δεν μπορείς να την κρίνεις όταν παίζει με αντιπάλους μια ή δυο κλάσεις κατώτερους. Η ΑΕΚ, για παράδειγμα, δεν θα μπορούσε να αξιολογηθεί επαρκώς και ασφαλώς στο ξεκίνημα της σεζόν, όταν κέρδιζε με σαράντα πόντους τον Κόροιβο στο Κύπελλο και το Λαύριο στο πρωτάθλημα. Ούτε καν όταν πέρασε νικηφόρα απ’ την Πυλαία, με αντίπαλο τον φετινό ΠΑΟΚ, που τότε τουλάχιστον αντιμετώπιζε πολλά και σοβαρά προβλήματα.

Μερικά πράγματα όμως ήταν και τότε προφανή: Η ΑΕΚ είναι μια εξαιρετικά ταλαντούχα, επιθετικά, ομάδα. Έχει πολλούς παίκτες που μπορούν να σκοράρουν, με διάφορους τρόπους, κυρίως απ’ την περιφέρεια, αλλά διαθέτει και έμπειρους φόργουορντ που μπορούν να …τιμωρήσουν αντίπαλες άμυνες, εφόσον βεβαίως υπάρχει το κατάλληλο πλάνο γι αυτό.

Το μεγάλο της πρόβλημα ήταν ακόμη και όταν κέρδιζε με σαράντα πόντους ομάδες που έχουν φέτος σαν στόχο τους την παραμονή στην Α1, ήταν ότι η άμυνά της απέδιδε μόνο …ονομαστικά, όχι όμως ουσιαστικά. Υπήρχαν στιγμές, όπως στον αγώνα στην Πάτρα με τον Απόλλωνα, που οι αντίπαλοί της κατάφερναν να σκοράρουν ειδικά κοντά στο καλάθι της, με ευκολία, είτε ήταν γκαρντ, είτε ψηλοί. Απλά αυτές τις ομάδες η ΑΕΚ τις …σκότωνε, όταν σταματούσε 3-4 επιθέσεις της σε ένα δεκάλεπτο, με την καταιγιστική της επίθεση.

Δεν θα βάλουμε στην κριτική τον αγώνα με τον Ολυμπιακό, για τον οποίο η ΑΕΚ ήταν φανερά ανέτοιμη, αλλά τα παιχνίδια της Ευρώπης, ειδικά αυτά με την Μπεσίκτας, όπου ένας εκρηκτικός φόργουορντ την νίκησε σχεδόν μόνος του, την Λούντβιχσμπουργκ, όπου δυο ταλαντούχοι γκαρντ, ειδικά ο Κόττον, σκόραρε σε κρίσιμα σημεία, και την Ζιελόνα Γκόρα, που είχε έναν νεοφερμένο φόργουορντ, πολύ μπασκετικό και έξυπνο όμως, και της προκάλεσε μεγάλα προβλήματα καθώς κανείς δεν μπορούσε να τον σταματήσει.

Στο παιχνίδι με την ουραγό του ομίλου της, Ζολνόκι, υπήρξαν πολλά στοιχεία που πραγματικά πρέπει να προβληματίσουν αφενός τον Ζντοβτς, αφετέρου γενικότερα τους ανθρώπους της ΑΕΚ. Πρώτα απ’ όλα, η μεγάλη εμφάνιση του Μάικλ Ντίξον, που έδειξε ότι ο ρόλος του …αναπληρωματικού δεν του πηγαίνει, δεν του αρμόζει και δεν του αξίζει. Ο Αμερικανός ξεκίνησε και πάλι βασικός και βρήκε ρυθμό παίζοντας, σκοράροντας απ’ την περιφέρεια αλλά όχι μόνο αυτό:

Έδειξε διατεθειμένος να αναλάβει την ευθύνη προσπαθειών όταν η μπάλα έκαιγε και η παρουσία του προβλημάτιζε πολύ περισσότερο την αντίπαλη άμυνα σε σχέση με τα όποια μειονεκτήματα μπορεί να έχει για την άμυνα της ΑΕΚ το ότι είναι σχετικά κοντός για «διάρι». Σε συνδυασμό με τον ώριμο και αξιόπιστο Ούκιτς στην θέση του πόιντ γκαρντ, ο Ντίξον μπορεί να σκοτώσει οποιαδήποτε άμυνα του δίνει ελεύθερα σουτ ή τον παίζει χωρίς βοήθειες στα μπασίματά του.

Δεν ήταν αυτό όμως το πιο …προφανές συμπέρασμα του αγώνα: Η ΑΕΚ, ακόμη και με 15/30 τρίποντα, ακόμη και με 100% στις ελεύθερες βολές, ακόμη και με αλάνθαστο τον βασικό της πλέι μέικερ, τον Ούκιτς, ακόμη και με καλάθια στην λήξη των 24’’ όχι μια και δυο φορές, και πάλι κινδύνευσε απ’ την πιο αδύναμη, κατά τεκμήριο, ομάδα του ομίλου της.

Αιτία γι αυτό ήταν η αδυναμία της στην ρακέτα. Ο Ράνταλ Φόλκερ μόνο …γέλια προκαλούσε στους Ούγγρους θεατές, ενώ ο Στόγιαν Ίβκοβιτς είδε νωρίς το πρόβλημα της ΑΕΚ και προσπάθησε να το εκμεταλλευθεί στέλνοντας συνεχώς τους παίκτες του πάνω του. Καταρρίφθηκε ο μύθος ότι ο Αμερικανός είναι καλός αμυντικός και αυτό το είδε και ο Ζντοβτς, όσο και αν επιμένει να τον καλύπτει.

Τον χρησιμοποίησε μόλις 13’ και στο τέλος ήταν ο Μαυροειδής με δυο τάπες, που έδειξε ότι ακόμη και με ενάμιση πόδι είναι κλάσεις ανώτερος του Αμερικανού ακόμη και στην άμυνα, που δεν είναι το δυνατό του σημείο. Ο Μαυροειδής όμως παρέμεινε, στο παρά πέντε, στο ρόστερ της φετινής ΑΕΚ όχι σαν βασικός αλλά σαν παίκτης που θα έχει συγκεκριμένο ρόλο και στο ξεκίνημα της σεζόν είναι αλήθεια ότι υπερχρησιμοποιήθηκε απ’ τον Ζντοβτς ελλείψει άλλης λύσης.

Θα μας επιτρέψει όμως ο Σλοβένος αλλά και η ΑΕΚ, που στρέφεται στην λύση του Ίαν Βουγιούκα, ακριβώς επειδή είναι Έλληνας, να παρατηρήσουμε ότι ούτε αυτός είναι ένας …διαφορετικός παίκτης σε σχέση με το υλικό που διαθέτει ήδη, ή ένας παίκτης που μπορεί να ανταποκριθεί στο αίτημα και της διοίκησης και των φίλων της, για να γίνει πιο ανταγωνιστική τόσο εντός όσο και εκτός συνόρων.

Ο Βουγιούκας είναι εξαιρετικός παίκτης, με μεγάλο επιθετικό ταλέντο και αυτός, αλλά στην άμυνα δεν διακρίνεται ιδιαίτερα, τουλάχιστον όχι στην άμυνα την κινητική, με ενέργεια και πίεση, που θέλει να δει ο Ζντοβτς να παίζει η ΑΕΚ. Είναι ερωτηματικό αν θα μπορούσε για παράδειγμα αυτός να σταματήσει τον Ερλ Κλαρκ στο παιχνίδι με την Μπεσίκτας, ή να τα βάλει με τους ψηλούς του Ολυμπιακού ή του Παναθηναϊκού, χωρίς να υπάρχει πλάι του, ή για να τον αναπληρώνει έστω, ένας πιο κινητικός, αθλητικός και ικανός στο παιχνίδι πάνω απ’ την στεφάνη…

Γενικότερα, η ΑΕΚ, που στα τελευταία της παιχνίδια έχει …καταργήσει τα όρια των 60 και 70 πόντων που είχε βάλει ο Ζντοβτς για την άμυνα της ομάδας του, και δέχεται πλέον περισσότερους πόντους, δείχνει ότι δυσκολεύεται να ανταποκριθεί στο δόγμα της σφιχτής άμυνας, μέσω μόνο της οποίας θα κερδίζει τα παιχνίδια, καταστρέφοντας το παιχνίδι των αντιπάλων της. Το ρόστερ της, όσο και αν αυτό στενοχωρεί ορισμένους, δεν μπορεί να ανταποκριθεί σε τέτοιους ρυθμούς για μια ολόκληρη σεζόν, ως έχει.

Γιατί εκτός του Φόλκερ, έχει και άλλους αδύναμους κρίκους στην άμυνα και η πίεση, οι φωνές του Ζντοβτς, το άγχος και τα νεύρα, δεν βοηθούν στο να υπάρχει η απαραίτητη συγκέντρωση. Και ο Σλοβένος έχει παραδεχθεί ότι η ΑΕΚ δεν μπορεί φέτος να κάνει πέντε, δέκα, δεκαπέντε αλλαγές, όπως πέρσι. Αυτό είναι το ρόστερ της και με αυτό πρέπει να πορευτεί, να βρει λύσεις και να πάρει απ’ τον κάθε παίκτη της το μάξιμουμ.

Αν για παράδειγμα, ο Ντίξον μπορεί να βοηθήσει με το να σκοράρει 30 πόντους, ας τον αφήσουμε να σκοράρει. Αν ο Μιλόσεβιτς μπορεί να βοηθήσει με την δύναμή του στην ρακέτα, ας παίξει περισσότερο εκεί, παρά στην περιφέρεια, σαν τριάρι που σουτάρει τρίποντα. Αλλά και να υπάρχει ευελιξία και αλλού: Ο Ουίλιαμς για παράδειγμα, σε μια ομάδα με αρκετούς σουτέρ, ίσως πρέπει να …καταπιεστεί και να χρησιμοποιήσει την εμπειρία του ποστάροντας περισσότερο, για να βοηθήσει και τους σέντερ.


Και επειδή η κούραση έχει ήδη γίνει φανερή στην ομάδα, θα πρέπει να υπάρξει ευελιξία και καθαρό μυαλό και στην χρησιμοποίηση όλων των παικτών της. Δεν γίνεται ο Τσαλμπούρης, δεδομένων μάλιστα των προβλημάτων της ΑΕΚ στην ρακέτα, να είναι …τουρίστας στα μέχρι τώρα εκτός έδρας παιχνίδια της ομάδας στην Ευρώπη, χωρίς ένα λεπτό συμμετοχής. Δεν θα μπορούσε να παίξει έστω για να πάρει πάνω του δύο φάουλ, ή να …φοβίσει τους αντιπάλους του για πέντε λεπτά;

Θα μπορούσε φυσικά και πολύ παραπάνω, αλλά και το άγχος του προπονητικού τιμ για το αποτέλεσμα δεν βοηθά στο να πάρει συμμετοχές, αν και θα έπρεπε. Αυτό που λέει ο Γιούρι Ζντοβτς, ότι νοιώθει ότι στην ΑΕΚ πρέπει να κερδίζει κάθε ματς έχει μια βάση, αλλά δεν μπορεί αυτό το άγχος να περιορίζει τις επιλογές του, ούτε να μειώνει τις λύσεις που έχει στα χέρια του…