"Τώρα, εγώ τι κάνω;"

 

Όταν ο Νίκος Γκάλης επιβιβάστηκε στο αυτοκίνητο με προορισμό το Αλεξάνδρειο, έδειχνε ανυπόμονος. Όταν έφθασε στο θρυλικό Παλέ, η ανυπομονησία παρέδωσε τη σκυτάλη στην αμηχανία, για να ακουστεί κάποια στιγμή και η ατάκα… «να’ χαμε κι ένα τάβλι».

 

Μόλις έφθασε στο Παλέ, λίγα λεπτά πριν την προγραμματισμένη ώρα έναρξης (8μμ.) της εκδήλωσης, ο Γκάλης εγκαταστάθηκε στην αίθουσα VIP του γηπέδου. Μαζί του ήταν και ο Σωτήρης Κιοσέλογλου (μέλος της οργανωτικής επιτροπής) με τον οποίον ούτως ή άλλως υπάρχει χρόνια φιλία. «Καθόμασταν και παρακολουθούσαμε την εκδήλωση. Ο Νίκος έβλεπε τις αντιδράσεις των φιλάθλων, όλους τους σπουδαίους αθλητές να παίρνουν θέση στον ειδικά διαμορφωμένο χώρο. Εκεί που ήταν ανυπόμονος, άρχισε η ανησυχία. Και ακολούθησε η συγκίνηση, τη στιγμή που αναφέρθηκαν τα ονόματα των γονιών του. Του είπα ‘να’ χαμε κι ένα τάβλι’, όχι τίποτε άλλο, αλλά για να διώξουμε το άγχος που μας είχε κυριεύσει», μας είπε.

 

Τα λεπτά κύλησαν και άπαντες ήταν έτοιμοι για να υποδεχθούν τον θεό του ελληνικού μπάσκετ. Ο Νίκος Γκάλης κατευθύνθηκε από την αίθουσα VIP προς τη πλευρά του βοηθητικού γηπέδου. Εκεί ήταν τοποθετημένη η φυσούνα από την οποία θα έβγαινε. Όπως εκείνη τη μαγική εποχή. Περίμενε το σχετικό σινιάλο από τους διοργανωτές. «Ήταν ανυπόμονος και θα έλεγχα αγχωμένος. Κάποια στιγμή με ρώτησε ‘τώρα εγώ τι θα κάνω;’ και του απάντησα ‘ό,τι έκανε και τότε’. Τα παιδιά των ακαδημιών του Άρη ήταν κρεμασμένα στα κάγκελα και ο Νίκος σκέφτηκε να υψώσει το δεξί του χέρι και να κάνει μαζί τους high five. Όταν έφθασε η μεγάλη στιγμή και βγήκε στα σκαλιά διαπίστωσε ότι τα παιδιά δεν είχαν τεντωμένα τα χέρια τους, αλλά το καθένα κρατούσε ένα κινητό τηλέφωνο για να αποτυπώσει τη στιγμή», συμπλήρωσε ο κ. Κιοσέλογλου.