Το δάκρυ του θεού

 

Η θρυλική φανέλα με το Νο6 τοποθετήθηκε στην φυσική θέση της. Η κεντρική σάλα του γηπέδου στο οποίο μεγαλούργησε ο αθλητής που έκανε την επανάσταση στον ελληνικό αθλητισμό, απέκτησε τη φυσική ονομασία της… «Nikos Galis Hall» και η φανταστική εκδήλωση που έλαβε χώρα χθες στο Παλέ θα μείνει χαραγμένη στις σκέψεις όλων για πολλά χρόνια.

 

Είναι από τις περιπτώσεις που η εικόνα, περιορίζει τα λόγια. Η ΚΑΕ Άρης διοργάνωσε μια φανταστική εκδήλωση προς τιμήν του Νίκου Γκάλη, του ζωντανού θρύλου του ελληνικού μπάσκετ και του ελληνικού αθλητισμού. Του ανθρώπου που κατέρριψε τους νόμους της βαρύτητας, που έβαλε τις βάσεις για τη μετατροπή του ερασιτεχνικού αθλητισμού σε επαγγελματικό, που ένωσε όλους τους Έλληνες, που χάρισε μαγικές στιγμές σε εκατομμύρια Έλληνες. Ξεχωρίσαμε τις δέκα στιγμές που έκαναν εντύπωση από την εκδήλωση (σ. σ. για τις συγκλονιστικές αντιδράσεις του Παναγιώτη Γιαννάκη το Basketnews ετοιμάζει μια έκπληξη), σίγουρα υπάρχουν κι άλλες.

 

Κι όμως… Δάκρυσε ο θεός. Ήταν ανθρωπίνως αδύνατο (και) για τον Νίκο Γκάλη να συγκρατήσει τα δάκρυά του, να κρύψει (όπως συνηθίζει) τα συναισθήματά του. Όταν η φανέλα με το Νο6 πήρε τη θέση της ανάμεσα στα 21 λάβαρα του συλλόγου ακόμη και ο θρύλος του ελληνικού μπάσκετ λύγισε. Η αμηχανία ήταν φανερή στο πρόσωπό του, δεν ήξερε πώς έπρεπε να αντιδράσει. Υπό τις έντονες – συναισθηματικά – στιγμές, ξέχασε και την όλη προετοιμασία που είχε κάνει.

 

Για τρεις στιγμές ανυπομονούσαν όλοι όσοι βρέθηκαν στο Παλέ. Για την εμφάνιση του Γκάλη, την ύψωση της φανέλας στον ουρανού του γηπέδου, αλλά και για το στιγμιότυπο που χαρακτηρίζει τον Νίκο Γκάλη με την μπάλα. Δεν τους χάλασε το χατίρι. Ο δείκτης της δεξιάς παλάμης του ήταν η βάση και η μπάλα στριφογύρισε γι’ αρκετά δευτερόλεπτα προκαλώντας ντελίριο ενθουσιασμό στους 5.500 φίλους της ομάδας που βρέθηκαν στο γήπεδο που φώναζαν… «τι την έκανε τη μπάλα ο θεός».

 

Ο Στιβ Γιατζόγλου ήταν απολαυστικός. Μετά τη μυθική ατάκα… «για ρωτήστε τον Νίκο πόσους πόντους του έβαλα όταν βρεθήκαμε αντιμέτωποι για πρώτη φορά», αποκάλυψε την μέθοδο που ακολουθούσε για να τον σταματήσει. «Επειδή δεν μπορούσες να τον σταματήσεις μπασκετικά, προσπαθούσα να του πιάσω κουβέντα. Του έλεγα ‘τι κάνει η μαμά και ο μπαμπάς στο Νιού Τζέρσεϊ. Τι μαθαίνεις από την Αμερική’ και προσπαθούσα να του αποσπάσω τη προσοχή. Πάντα μου έλεγε… ‘όλοι καλά είναι, παίξε τώρα’».

 

Η συντριπτική πλειοψηφία των φίλων του Άρη επιβεβαίωσε ότι έχει κουλτούρα. Όταν εμφανίστηκε ο νυν πρόεδρος της ΚΑΕ ΠΑΟΚ, Μπάνε Πρέλεβιτς, περίπου 100-150 αποδοκίμασαν, αλλά τους κάλυψαν οι υπόλοιποι που αντέδρασαν με θερμό χειροκρότημα. Ο Πρέλεβιτς υπήρξε ένας από τους μεγαλύτερους αντιπάλους του Γκάλη και όπως είπε… «δεν θα μπορούσα να λείψω από την εκδήλωση για τον σπουδαιότερο αθλητή».

 

Τρεις μήνες περίμεναν αυτή τη στιγμή οι τωρινοί παίκτες του Άρη. Ένιωθαν ευλογημένοι που – πριν την έναρξη του δεκαλέπτου με τη Λιμόζ – έκαναν ζντο μαζί με τον Νίκο Γκάλη. Ο αρχηγός, Αντώνης Ασημακόπουλος, υποκλίθηκε μπροστά στον Γκάλη όταν του παρέδωσε μια κορνίζα που περιλάμβανε τη θρυλική φανέλα με το Νο6. Η ΚΑΕ Άρης του απέμεινε μια καλλιτεχνία που είχε τον δείκτη της παλάμης ως βάση και μια μπάλα του μπάσκετ πάνω σε αυτόν. Η Λιμόζ απέμεινε μια πορσελάνη και οι 5.500 φίλοι της ομάδας που βρέθηκαν στο γήπεδο, του πρόσφεραν απλόχερα την απέραντη αγάπη τους. «Σας αγαπώ. Τώρα είμαι στο σπίτι μου», τους απάντησε ο Γκάλης.

 

Η ονομασία της κεντρικής σάλας σε «Nikos Galis Hall», ήταν γνωστή αρκετές ημέρες τώρα. Ο Γιάννης Ιωαννίδης το επιβεβαίωσε, κάνοντας όμως το λάθος να ξεκινήσει την ομιλία του με την λέξη… «Ο Πρωθυπουργός». Ήταν αναπόφευκτα τα γιουχαΐσματα. Μάλλον έπρεπε να μπει κατευθείαν στο ζουμί. Αφού ξεκολλήθηκαν τα αυτοκόλλητα, ο Γκάλης καθόταν από πάνω και κοιτούσε τα γράμματα, πατούσε πάνω σε αυτά. Την ίδια ώρα πάνω σε ένα αστέρι στον ουρανό του Αλεξανδρείου είχε γραφτεί το «Nikos Galis Hall».

 

Η εκδήλωση πλησίαζε προς το τέλος της. Ο Νίκος Γκάλης κοιτούσε τη φανέλα στον ουρανό του Αλεξανδρείου, νιώθοντας γεμάτος από συναισθήματα. «Στο Ευρωμπάσκετ το 87’ είχα πει ότι αυτή είναι η μεγαλύτερη στιγμή μέχρι την επόμενη. Πλέον δεν υπάρχει επόμενη. Έκλεισα», είπε, βαστώντας ένα μαντήλι στα χέρια για να σκουπίσει τα δάκρυά του.

 

Ένα χαρακτηριστικό στιγμιότυπο μεταξύ Γκάλη-Γιαννάκη-Φιλίππου ήταν μέρος του σόου. Προέβλεπε να πάρει το ριμπάουντ ο Φιλίππου, να πασάρει στον Γιαννάκη, αυτός να δώσει στον Γκάλη και ο τελευταίος να δώσει το εύκολο καλάθι στον Φιλίππου. Μόνο που ο Γιαννάκης δεν συγκράτησε τη μπάλα, ενώ η μαγική πάσα του Γκάλη πήγε στράφι, αφού ο Φιλίππου δεν έκοψε στο καλάθι αλλά στάθηκε στο τρίποντο με αποτέλεσμα να κάνει airball. «Αυτές τις πάσες τις έκανε και στη προπόνηση, αλλά στον αγώνα δεν τις έκανε γιατί δεν ήθελε να παίξει πλέι μέικερ», έλεγε ο Ιωαννίδης.

 

Μετά την εκδήλωση, ακολούθησε δείπνο στο ξενοδοχείο (Porto Palace) που φιλοξένησε όλους τους προσκεκλημένους. Με την βοήθεια του Ηλία Πόππη (μέλος της Γένεσις), ο Γιάννης Ιωαννίδης θυμήθηκε το airball του Νίκου Φιλίππου. «Φιλίππου… Έλα εδώ. Μας ξεφτίλισες. Είναι δυνατόν να κάνεις airball; Ντροπή», του είπε. Δίπλα στον «ξανθό» στεκόταν χαμογελαστός ο Νίκος Γκάλης. «Κόουτς, για σένα το έκανα. Για να σε δικαιώσω που δεν με άφηνες να σουτάρω», απάντησε ο χιουμορίστας Φιλίππου. «Μου έλεγαν γιατί δεν αφήνω τον Λυπηρίδη να σουτάρει. Ο Βασίλης σούταρε με 20% και ο Γκάλης με 60%. Εσείς τι θα κάνατε στη θέση μου; Θα λέγατε στο 20% ‘σούταρε ελεύθερα;’».

 

Μετά από τόση ένταση και συγκινησιακή φόρτιση, ο Νίκος Γκάλης δεν κατάφερε να χαλαρώσει ούτε στο δείπνο. Για τουλάχιστον μία ώρα, ήταν με ένα στυλό στο χέρι και υπέγραφε αυτόγραφα, έβγαινε φωτογραφίες. Ήταν η δική του βραδιά και φρόντισε να τη ζήσει μέχρι την τελευταία στιγμή της.