Το σύμβολο της Λιμόζ

 

Η ιστορία τον κατέταξε στη λίστα των σπουδαιότερων καλαθοσφαιριστών του γαλλικού μπάσκετ. Ουδόλως τυχαίως. Για πολλά χρόνια, ήταν το σήμα κατατεθέν της Λιμόζ. Ρισάρ Ντακουρί σήμαινε… Λιμόζ. Ντορόν Τζάμσι… Μακάμπι Τελ Αβίβ. Μπο Μάκαντου… Τρέισερ Μιλάνου. Ήταν οι εποχές που τα πρόσωπα αντιπροσώπευαν ομάδες. Ο Ντακουρί θα βρεθεί στις 6 Μαΐου στη Θεσσαλονίκη και φυσικά θα συμμετάσχει στις εκδηλώσεις της ΚΑΕ Άρης προς τιμή του Νίκου Γκάλη.

 

Στα 53α του χρόνια, ο Ντακουρί εντάσσεται στη συνομοταξία των ευρωπαίων παικτών με τους περισσότερους τίτλους στη καριέρα τους. Αν κάποια στιγμή θελήσει να προσθέσει αστέρια σε μια παλιά φανέλα του, θα βάλει τουλάχιστον δύο. Βλέπετε, 20 είναι οι τίτλοι που έχει κατακτήσει. 9 πρωταθλήματα Γαλλίας, 7 Κύπελλα, δύο φορές κατέκτησε το Κύπελλο Κόρατς, μία το Κύπελλο Κυπελλούχων, ενώ το Ευρωπαϊκό πρωτάθλημα του 1993 στην Αθήνα ήταν το κερασάκι στη τούρτα. Τότε βέβαια, Λιμόζ σήμαινε «Μπόζινταρ Μάλκοβιτς» και «Μάικλ Γιανγκ». Υπάρχει κι ένα κοινό στοιχείο με τον Γκάλη. Ο Ρισάρ Ντακουρί μεταγράφηκε στη Λιμόζ στα μέσα του 1978, λίγους μήνες πριν ο σπουδαιότερος Έλληνας αθλητής «προσγειωθεί» στη Θεσσαλονίκη, δίχως να γνωρίζει ότι είχε ραντεβού με την ιστορία, ή ακόμη ότι θα άλλαζε την ιστορία του ελληνικού αθλητισμού. Ενδεχομένως και ο Ντακουρί να μην γνώριζε (τότε, το 1978) ότι θα έφθανε στο σημείο να εξελιχθεί σε έναν πολυνίκη αθλητή και πως θα ήταν μέλος μιας αυτοκρατορίας. Από το 1983 έως το 1994 κατέκτησε οκτώ φορές το πρωτάθλημα Γαλλίας. Εξάλλου, όταν ο Ντακουρί πήγε στη Λιμόζ, η ομάδα φορούσε άσπρες-πράσινες φανέλες. Όταν έφυγε, η φανέλα της Λιμόζ ήταν «μουσταρδί».

 

Ο Νίκος Γκάλης, κλειστός ως χαρακτήρας, δεν ανέπτυσσε ιδιαίτερες σχέσεις με τους αντιπάλους του. Ο Ντακουρί αποτέλεσε μία από τις ελάχιστες εξαιρέσεις. Η φιλία βασίστηκε στον αλληλοσεβασμό. Ο Γκάλης ήταν «δολοφόνος», ο Ντακουρί ήταν εργαλείο της ομάδας και σε αρκετές περιπτώσεις εξελίχθηκε σε θύμα των δολοφονικών ενστίκτων του Γκάλη, αφού ουκ ολίγες φορές χρειάστηκε να τον μαρκάρει. «Ναι, πολύ ευχαρίστως, αλλά μόνο και μόνο για να βγάλω μια αναμνηστική φωτογραφία μαζί του!», απάντησε στο «www.arisbc.gr», σε συνέντευξη που παραχώρησε στην επίσημη ιστοσελίδα της ΚΑΕ. «Πρόκειται σίγουρα για μία πολύ μεγάλη και υπέροχη έκπληξη! Ποιος θα το πίστευε ότι θα συνέβαινε ξανά… Μπαίνω γρήγορα στο γυμναστήριο και ξεκινώ συγκεκριμένο πρόγραμμα προετοιμασίας, ώστε να είμαι έτοιμος για εκείνη την ημέρα (γέλια)! Πάνω απ’ όλα, θα είμαι ιδιαίτερα ευτυχής που θα αποτελέσω κι εγώ ένα κομμάτι της τιμητικής εκδήλωσης αυτού του φανταστικού αθλητή», συμπλήρωσε.

 

Ενδεχομένως ο Ντακουρί να επιθυμεί να φορέσει και πάλι το… κοντό παντελονάκι και να θέλει να παίξει στο Παλέ. Ξέρει άλλωστε ότι δεν θα έχει απέναντί του τον Νίκο Γκάλη. Οι αναμετρήσεις του με τον «Νικ» εντάσσονται στο πάνθεον των αναμνήσεων και εμπειριών του.  «Κάθε παιχνίδι ανάμεσά μας ήταν πολύ δυνατό και κλειστό. Δεν υπήρχε περιθώριο χαλάρωσης και κάθε παιχνίδι απέναντι στον Νικ, σίγουρα δεν ήταν ευχάριστη εμπειρία! Έπρεπε κάποιος να πιάσει την καλύτερη δυνατή απόδοση για να έχει μία ευκαιρία και να καταφέρει να τον συναγωνιστεί, αλλά πραγματικά άξιζε τον κόπο όταν τελικά τα κατάφερνε!», υποστήριξε και αναφέρθηκε στα ρεκόρ του Γκάλη. «Τα ρεκόρ του νομίζω ότι μιλούν από μόνα τους. Δεν ήταν μόνο ένας φανταστικός αθλητής, ο Γκάλης ευρέως θεωρούνταν ένας από τους καλύτερους Ευρωπαίους όλων των εποχών στις επαγγελματικές κατηγορίες, καθώς επίσης και ένας από τους καλύτερους όλων των εποχών στην ιστορία της FIBA. Οδήγησε την Εθνική ομάδα της χώρας του στην κατάκτηση του Ευρωμπάσκετ το 1987 και όχι μόνο. Ο Γκάλης ήταν επίσης ένας κύριος εντός και εκτός γηπέδων και τον σεβόμουν απόλυτα γι’ αυτό».