Ξεπεσμένος αυτοκράτορας

Βλέποντας το παραδοσιακό ντέρμπι Αρη-ΠΑΟΚ –για όση ώρα αντεχόταν το θέαμα που πρόσφεραν οι δυο ομάδες- ήμουν απόλυτα σίγουρος για το αποτέλεσμα, χωρίς να χρειάζεται να είμαι …ιδιοφυϊα για να καταλάβω ότι ο άλλοτε «αυτοκράτορας» του ελληνικού μπάσκετ, θα έχανε από τον «αιώνιο» αντίπαλο του, στην Θεσσαλονίκη.

«Αυτοκράτορας», είπα; Κάποτε. Όχι πολύ παλιότερα, αλλά είναι τόσο μεγάλη «κατρακύλα» που έχει πάρει ο Άρης, ώστε από την ταχύτητα που έχει στον «γκρεμό», σβήνει κάθε μέρα και μια ένδοξη στιγμή της ιστορίας του.

Το 2004  ρυθμίστηκαν, αν δεν «σβήστηκαν» σε ορισμένες περιπτώσεις τα υπέρογκα χρέη των περισσοτέρων ΚΑΕ και κυρίως των δυο μεγάλων ομάδων της Θεσσαλονίκης. Κι όμως, σε μια οκταετία, πρόλαβαν οι «φωστήρες» των διοικήσεων που πέρασαν από την ΚΑΕ, να δημιουργήσουν νέα χρέη που «πνιγούν» ξανά τον άλλοτε «αυτοκράτορα». Λέτε να μπήκε ξανά η «θηλιά» στον «λαιμό» του Άρη, από αφέλεια του Δαμιανίδη και των συνεργατών του; Να έγινε ασυνείδητα; Να έγινε στον «βωμό» της αναγέννησης του μεγάλου Αρη και τα έξοδα κάθε προϋπολογισμού να είναι, κάθε χρόνο, περισσότερα από τα έσοδα; Όπως και να έγινε η δημιουργία και η διόγκωση νέων χρεών, πρόκειται για έγκλημα (χωρίς εισαγωγικά) διαρκείας.

Πολύ σωστά, ο βετεράνος του Αρη, Βασίλης Παραμανίδης ζήτησε από την διοίκηση «ΝΑ ΠΕΙ ΑΛΗΘΕΙΕΣ», μέσα από το προσωπικό του μπλόκ. Ποιος, όμως, να πει αλήθειες για τον Αρη; Όσοι τον έφεραν σ’ αυτή την δεινή κατάσταση (Δαμιανίδης);

Όσοι «αυτοβαφτίστηκαν»… Μεσσίες και απέτυχαν στην πρώτη προσπάθεια τους να διοικήσουν, γιατί αποδεικνύονται υποδεέστεροι και των προκατόχων τους (Αρβανίτης);

Όσοι λένε κατά καιρούς και μια αίολη συμβουλή για την σωτηρία του Αρεως, πιστεύοντας ότι η δικιά τους «χρυσή» εποχή θα μείνει αξεπέραστη για πάντα (Ιωαννίδης);

Δυστυχώς,  ο Άρης δεν προκαλεί ούτε θλίψη. «Σέρνεται» εντός και εκτός του γηπέδου, χωρίς να μπορεί και ίσως να θέλει να αλλάξει την μοίρα του. Και περιμένει κάποια βοήθεια από το πουθενά, εθελοτυφλώντας ότι στην σημερινή εποχή, μπορεί να γίνονται ακόμα «θαύματα». Το εμπόριο της… κλάψας, όμως, έχει τελειώσει, προ πολλού, στην Θεσσαλονίκη. Κι αυτό ισχύει και για τον ΠΑΟΚ, έστω κι αν βρίσκεται σε ολίγον καλύτερη θέση από τον συμπολίτη του, οικονομικά και διοικητικά.

Δεν θυμάμαι να έχει περάσει από την θέση του υπουργού Πολιτισμού και απ’ αυτή του υφυπουργού Αθλητισμού, άλλος βουλευτής, εκτός  Θεσσαλονίκης και ενώ το εμπόριο της αδικίας από το λεγόμενο «κράτος των Αθηνών», έχει βγάλει μέχρι και …πάγκο σ’ όλες τις λαϊκές αγορές της νύμφης του Θερμαϊκού.

Όλα αυτά τα «αδικήματα» κράτησαν δυο δεκαετίες στον Αρη και πουλήθηκαν στον πιστό κόσμο της ομάδας, μέχρι που η «καραμέλα» έλιωσε και χωνεύτηκε. Δεν υπάρχουν άλλες εξωγενείς δικαιολογίες, πλέον. Και το αναμενόμενο γεγονός ότι ο Αρης θα συνεχίσει να είναι στην Α1 κατηγορία, έστω μεταξύ «φθοράς και αφθαρσίας», θα είναι μόνο και μόνο για το «νταβατζηλίκι» της ιστορίας του.