Μόνη λύση η «κλωνοποίηση»

3D LOKO

Σκηνή από το μέλλον. Το άμεσο και το απώτερο. Ο Δημήτρης Διαμαντίδης θα εισέρχεται στο Ολυμπιακό στάδιο για να παρακολουθήσει αγώνα του Παναθηναϊκού και θα γνωρίζει την ίδια αποθέωση που του δίνουν απλόχερα, χιλιάδες φίλοι του “τριφυλλιού”.

Στο παρκέ θα παίζεται μπάσκετ και το χειροκρότημα θα “πέφτει σύννεφο” για τον εμβληματικό αρχηγό. Καθ’ υπερβολήν, μην...σταματά και το παιχνίδι και γίνεται “standing ovation” για την είσοδο του Μήτσου. Έχω την αίσθηση και τείνει να γίνει εκτίμηση ότι ο Διαμαντίδης θα τύχει ακόμα μεγαλύτερων τιμών και αναγνώρισης για την προσφορά του στον Παναθηναϊκό, από τον Φραγκίσκο Αλβέρτη. Και φυσικά δίπλα στην φανέλα με το “4” που κρέμεται από την στέγη του ΟΑΚΑ, θα τοποθετηθεί και το “13”.

Είναι δύσκολο για τον κόσμο του ΠΑΟ, αλλά και για κάθε λάτρη και θαυμαστή του αληθινού μπάσκετ που εκπροσωπεί σε απόλυτο βαθμό, ο Διαμαντίδης, να συνηδητοποιήσει ότι σε μερικούς μήνες, θα πέσει η αυλαία των παραστάσεων. Κι όπως φωνάζουν “κι άλλο, κι άλλο, κι άλλο”,  οι θεατές σε μουσικές παραστάσεις, να ζητούν από τον Διαμαντίδη να ξαναβγεί στην σκηνή για να δώσει μια ακόμα ασίστ, να πετύχει ένα ακόμη τρίποντο, να κάνει ένα κλέψιμο, να πετύχει ένα κόψιμο, να κάνει μια ακόμα “βουτιά” για να κερδίσει την μπάλα, να παίξει μια ακόμα τέλεια άμυνα, να, να, να...

Δεν πρόκειται, όμως, να ξαναβγεί. Το έχει αποφασίσει, το έχει προαναγγείλει, το έχει “κλειδώσει” μέσα του και κάνει διαχείριση αισθημάτων σε κάθε ερώτηση που του γίνεται για να αλλάξει απόφαση, σε κάθε παρότρυνση, ακόμα και...παρακαλετό για να συνεχίσει να παίζει. Όλο το ΟΑΚΑ να “πέσει επάνω” του, δεν πρόκειται να μεταπεισθεί.

Και καλά κάνει, γιατί ο ίδιος αισθάνεται ότι δεν μπορεί να παίξει σε κορυφαίο επίπεδο, όπως τον έμαθε όλη η Ευρώπη και το είπε μόνος του, χθες, ότι δεν θέλει να παίζει...χαριστικά για πέντε λεπτά και να “σέρνεται”. Και ποιος το παραδέχεται; Ο παίκτης που είναι το “αληθινό” μπάσκετ. Αυτός που δεν έχει κοιλιακούς-φέτες, μπράτσα γραμωμένα, πόδια-ελατήρια και γενικά δεν έχει την σωματοδομή που χρειάζεται να έχουν, πλέον, οι αθλητές-παίκτες του μπάσκετ, αλλά η αντίληψη του στο παιχνίδι, το feeling που εκφράζει σε κάθε φάση, το διάβασμα κάθε φάσης και η πολυποίκιλη ανάμιξη του, όπου παίζεται η μπάλα, είναι μοναδικές αρετές.

Πιστεύω ότι και με...δεμένα μάτια, ο Διαμαντίδης δυο-τρεις ασίστ, τις έχει...εύκολα. Το “χταπόδι”, όπως τον αποκαλούσε ο συγχωρεμένος Γιώργος Κολοκυθάς, εκφράζει το “αληθινό” μπάσκετ και αποτέλεσε την νεότερη, χρονικά oversion του Φάνη Χριστοδούλου. Ας μην καρφώνουν, ας μην πηδάνε πάνω από το ταμπλό, ας μην κάνουν πολλά άλλα εντυπωσιακά. Ο εγκέφαλος και των δυο έχει ανεκτίμητη, μπασκετική αξία. Μια ομάδα μόνοι τους, για όλες τις θέσεις και για όλες τις δουλειές.

Δεν λατρεύτηκε μόνο για τα όσα έχει κάνει και συνεχίζει να κάνει πάνω στο παρκέ. Το ήθος του, η ταπεινότητα του, η σεμνότητα του, τον χαρακτήρισαν όλα αυτά τα χρόνια. Μπορεί ειρωνικά, αντίπαλοι οπαδοί να έλεγαν “σιγά το καλό παιδί του ελληνικού μπάσκετ”, αλλά χωρίς καμία διάθεση... “αγιοποίησης” του, ας ψάξει οποιοσδήποτε την καριέρα του για να βρει, έστω και μια προκλητική συμπεριφορά του. Μια κίνηση προς την αντίπαλη εξέδρα, μια έκφραση προσώπου. Ακόμα κι όταν του ευχόντουσαν στο ΣΕΦ το εμετικό “να μην σαπίσει”. Δυο φορές, όλες κι όλες, βγήκε εκτός εαυτού με τον Τεόντοσιτς και τον Μπατή, αλλά δεν ξέρουμε τι άκουσε...

Οι Παναθηναϊκοί έχουν, φυσικά, όλους τους λόγους για να τον “θεοποιήσουν”. Ο μεγαλύτερος; Δεν σκέφτηκε ποτέ να φύγει από την ομάδα. Δεν θυμάμαι-γιατί δεν υπάρχει- ούτε ένα καλοκαίρι ανανέωσης των πέντε συμβολαίων που έχει υπογράψει στον Παναθηναϊκό που να έγινε “σίριαλ” το οικονομικό. Ο Διαμαντίδης δημιούργησε κασέ στον Παναθηναϊκό, ο οποίος το έκανε και “ταβάνι” για όλους τους παίκτες και αυτή η αρχή και των δυο πλευρών, Δεν ήταν, όμως, ο παίκτης που ασχολιόταν με πόσα έπαιρναν άλλοι συμπαίκτες του .

Ακόμα και στο τελευταίο καλοκαίρι που ακούστηκε πολύ έντονα ότι θα του προτεινόταν μεγάλη μείωση, ο Διαμαντίδης είχε δώσει εντολή στους εκπροσώπους του να κλείσει το θέμα και έδωσε το παρόν από την πρώτη ημέρα της προετοιμασίας, χωρίς...τερτίπια αδειών που έχουν την μορφή δυσαρέσκειας για το οικονομικό. Εν κατακλείδει, δεν έπαιξε μπάσκετ για τα λεφτά. Δεν “κυνήγησε” την μεταγραφή για το μεγαλύτερο συμβόλαιο απ’ αυτό που του έδινε ο Παναθηναϊκός, γιατί αν έλεγε ότι “βγαίνει στην αγορά”, θα έπεφταν βροχή τα μηδενικά σε εκατομμύρια ευρώ. Αλλά, ήταν και ο Μήτσος της νοοτροπίας “που να τρέχουμε τώρα” σε άλλη ευρωπαϊκή χώρα. Καλά για το ΝΒΑ, ούτε από την τηλεόραση...

Ήδη, η ΚΑΕ Παναθηναϊκός ετοιμάζει ένα ντοκιμαντέρ για την καριέρα του Διαμαντίδη και μιλάνε ο Ιωαννίδης, ο Γιαννάκης και πολλοί άλλοι ειδήμονες του μπάσκετ, θα γίνει οδοιπορικό στην γενέτειρα του, την Καστοριά και θα καταγραφεί στον τηλεοπτικό φακό, κάθε βήμα του. Τόσα χρόνια στα γήπεδα, δεν υπάρχει μια φωτογραφία από τους γονείς του, τον αδελφό του, άλλους συγγενείς και ελάχιστες με την σύζυγο του, Βερίνα.

Δεν ξέρω πως σκέφτεται και πως σχεδιάζει ο Μήτσος, την επόμενη ημέρα της καθημερινότητας του και της ζωής του, από το ερχόμενο καλοκαίρι που θα “κρεμάσει τα παπούτσια” του. Ως γνήσιος αντι-σταρ, θα αποτραβηχτεί ακόμα περισσότερο από τα φώτα της δημοσιότητας και όπως συνηθίζει, να περνά από δίπλα μας και να μην τον αντιλαμβανόμαστε, παρά την τεράστια αναγνωρισιμότητα που έχει. Με τον Διαμαντίδη, δεν μπορείς να αποκλείσεις τίποτα, με την έννοια ότι όσα πιο απλά, απέριτα, ήσυχα και ήρεμα μπορεί να ζεί, αυτό και θα κάνει. Ικανό τον έχω, να μετακομίσει στην αγαπημένη του Καστοριά και να ψαρεύει στην λίμνη, με τζόκει για να μην αναγνωρίζεται και εύκολα.

Μια επιλογή, υπάρχει για να συνεχίσουμε να τον βλέπουμε να παίζει. Η κλωνοποίηση!