- Γιώργος Βαλαβάνης
- Posted
Διαμαντίδης είναι αυτός...
Για να μπούμε κατευθείαν στο θέμα που έχει δώσει “τροφή” για σκέψη και κριτική την τελευταία εβδομάδα και ενώ τα κρίσιμα παιχνίδια ΤΣΣΚΑ-Παναθηναϊκού βρίσκονται σε εξέλιξη και αύριο θα δοθεί η δεύτερη “μάχη” στην Μόσχα για την ανατροπή του πλεονεκτήματος έδρας που διατηρεί η πρωταθλήτρια Ρωσίας.
Ορθώς, λοιπόν, ανατέθηκε στον Διαμαντίδη η εκδήλωση των δυο τελευταίων επιθέσεων του ΠΑΟ στην κανονική διάρκεια του αγώνα και στην πεντάλεπτη παράταση.
Ανεξαρτήτως αν στην πρώτη περίπτωση ο αρχηγός καθυστέρησε σημαντικά, μπερδεύτηκε από το διπλό μαρκάρισμα των Κριάπα και Κρσιτς και κατέληξε στην πάσα στον Μπράμος, που επίχειρησε τρίποντο απελπισίας, και αν στην δεύτερη περίπτωση, το δικό του τρίποντο δεν έγινε υπό καλές προϋποθέσεις και αστόχησε.
Ορθώς ο Διαμαντίδης ανέλαβε από την εντολή του Αλβέρτη να “βγάλει τα κάστανα από την φωτιά”, όπως έχει κάνει πολλάκις στο παρελθόν, γιατί είναι ο φυσικός ηγέτης του “τριφυλλιού” και ο ικανότερος παίκτης είτε για να σκοράρει είτε για να κερδίσει φάουλ (και να του δοθεί από τους διαιτητές) είτε για να τραβήξει επάνω του δυο αντιπάλους και να εκμεταλλευτεί την αξιοποίηση αμαρκάριστου συμπαίκτη του.
Έτσι έχουμε συνηθίσει να βλέπουμε τον Διαμαντίδη να κάνει τόσα πράγματα μέσα στο γήπεδο και όταν η μπάλα “καίει”, να αναλαμβάνει την ευθύνη.
Η “τροφή” για σκέψη και κριτική, όπως ανέφερα στον πρόλογο, έχει να κάνει με την απόδοση του Μήτσου, κυρίως στα δυο τελευταία παιχνίδια στο ΣΕΦ, πριν από μια εβδομάδα και χθες στην Μόσχα.
“Με τέτοιον Διαμαντίδη ο Παναθηναϊκός δεν πάει φάιναλ φορ”, μου είπε ένας φίλος του Παναθηναϊκού μετά τον ελληνικό “εμφύλιο”, όταν ο Διαμαντίδης ήταν ωσεί παρών στο ΣΕΦ και επανέλαβε την άποψη του μετά την πρώτη ήττα του ΠΑΟ στην Μόσχα.
Όντως, το “χταπόδι” του ελληνικού μπάσκετ παρουσιάζει κάμψη στην απόδοσή του, πνευματικά και σωματικά. Τα αντανακλαστικά του δεν είναι στο ίδιο επίπεδο με το παρελθόν, φυσιολογικά, δείχνει πιο βαρύς στις περισσότερες κινήσεις του, ενώ η ευστοχία του στα σουτ έχει χαμηλά νούμερα.
Αυτά δεν σημαίνουν ότι ο Διαμαντίδης δεν δικαιούται δυο-τρία παιχνίδια στα οποία θα είναι ακόμα και “σκιά” του εαυτού του και κανείς δεν θα μπορεί να το πιστέψει. Ο Παναθηναϊκός στην μετά Ομπράντοβιτς εποχή έχει δημιουργηθεί με θεμέλιο λίθο τον Διαμαντίδη και είναι απόλυτα φυσιολογικό να είναι το βαρόμετρο της ομάδας. Είτε πρόκειται για την τελευταία φάση είτε για την διάρκεια της ομαδικής απόδοσης των “πρασίνων”.
Ουδείς, όμως, δικαιούται να προτρέχει σε προβλέψεις για την αρχή της πτώσης του μεγάλου αρχηγού, που ορθώς, επαναλαμβάνω, ανέλαβε τις τελευταίες επιθέσεις κι ας μην ήταν σε καλή κατάσταση στα προηγούμενα λεπτά, αφού και ο ίδιος έκανε τον σταυρό του, όταν ευστόχησε στο πρώτο από τα δυο τρίποντά του και ας είχε 8 άστοχα. Και πάλι η μπάλα στον Διαμαντίδη επιβάλλεται να πάει σε πανομοιότυπες επιθέσεις.
Τώρα, αν στην διάρκεια του αγώνα χρειάζεται ξεκούραση και καλή αντικατάσταση από τους συμπαίκτες του στην περιφέρεια, αυτό είναι πασιφανές, αλλά και γνωστό στον Παναθηναϊκό, που χρειαζόταν νωρίτερα την απόκτηση του Ράιτ για να μην ξεζουμιστεί και ο Μήτσος.
Αλλά επειδή Διαμαντίδης είναι αυτός, ας περιμένουν όσοι βιάστηκαν να προδικάσουν, να δούμε και τα δυο, τουλάχιστον, επόμενα παιχνίδια του ΠΑΟ. Γιατί Διαμαντίδης είναι αυτός και επειδή έχει τόση μπασκετική ευφυία και εμπειρία, μπορεί και με το χέρι δεμένο πισθάγκωνα να φτιάξει φάσεις που έχουν αφήσει θεατές και αντιπάλους με ανοιχτό στόμα.
Και κάτι τελευταίο για το άμεσο μέλλον:
Ο τρόπος σκέψης του Διαμαντίδη δεν θα του επιτρέψει να παραμείνει πάνω στο παρκέ, αν ο ίδιος δεν νιώθει ότι μπορεί να προσφέρει όπως θα θέλει και μπορεί. Θα αποσυρθεί στην Καστοριά και θα ψαρεύει στην λίμνη, έχοντας δίπλα την κόρη του και την γυναίκα του.