Κάλλιο αργά, παρά ποτέ...

 

Ορθή, αναμενόμενη, τονωτική για το ενδιαφέρον των φιλάθλων και κυρίως ανακουφιστική για τους διεθνείς παίκτες.  Η απόφαση της FIBA για την διεξαγωγή των πρωταθλημάτων των ηπείρων, ανά τέσσερα και όχι ανά δυο χρόνια, ήρθε με σημαντική καθυστέρηση, αλλά πρόκειται να δώσει μεγαλύτερη αίγλη στο ευρωπαϊκό μπάσκετ, τα επόμενα χρόνια, καθώς η ανάδειξη της πρωταθλήτριας κάθε διετία, έμοιαζε περισσότερο με την διεξαγωγή… τουρνουά και είχε ατονήσει το ενδιαφέρον των φιλάθλων που είχαν «χορτάσει» από την συχνότητα διεξαγωγής της διοργάνωσης.  

 Το «ΕΥΡΩΜΠΑΣΚΕΤ» του 2017, θα είναι το τελευταίο της παλιάς εποχής, στην οποία κάθε δυο χρόνια, οι Εθνικές ομάδες είχαν ραντεβού στα ευρωπαϊκά γήπεδα και συνήθως οι συσχετισμοί δυναμικότητας δεν προλάβαιναν να αλλάξουν ή να επηρεαστούν από πιθανούς τραυματισμούς ή απουσίες διεθνών παικτών, λόγω κόπωσης και αρνήσεων συμμετοχής.  Και αντιστρόφως ανάλογα, δύσκολα μπορούσε να παρουσιαστεί νέα δύναμη στο ευρωπαϊκό μπάσκετ, σε διάστημα 2 χρόνων.

Πριν από τη διεξαγωγή της τελικής φάσης του ευρωπαϊκού πρωταθλήματος, η αναγκαστική τέλεση των προκριματικών αγώνων για τις Εθνικές ομάδες που θα διεκδικήσουν το εισιτήριο πρόκρισης, είναι εξίσου πολύ σημαντική για την τόνωση του αθλήματος στην Ευρώπη. Όμως, σ’ αυτό το σημείο των προκριματικών, η Παγκόσμια ομοσπονδία θα έπρεπε να κάνει… «φωτοτυπία» το σύστημα της UEFA στο ευρωπαϊκό ποδόσφαιρο και σε επίπεδο Εθνικών ομάδων. Η διάρκεια, δηλαδή των προκριματικών, να έφτανε στα δυο χρόνια, μεμονωμένους αγώνες, εντός και εκτός έδρας, και «απλωμένους» χρονικά, ανά μήνες. Γιατί, η FIBA αποφάσισε την τέλεση προκριματικών τουρνουά, σε 6 τακτά χρονικά διαστήματα και θα είναι στα πρότυπα εκείνων του Παγκοσμίου Κυπέλλου, ενώ θα προσαρμοστούν στις χρονιές που διεξάγονται Ολυμπιακοί Αγώνες (2020, 2024).

Δηλαδή, για το Παγκόσμιο Κύπελλο του 2019 που θα είναι το πρώτο, το οποίο θα διεξαχθεί με το νέο σύστημα, τα προκριματικά τουρνουά ορίσθηκαν να διεξαχθούν τον Νοέμβριο του 2017, τον Φεβρουάριο, τον Ιούνιο, το Σεπτέμβριο και το Νοέμβριο του 2018, καθώς και τον Φεβρουάριο του 2019.  Οι εθνικές ομάδες θα χωριστούν σε δύο κατηγορίες-Α και Β-με ομίλους των τριών ή τεσσάρων ομάδων σε ένα ανοικτό σύστημα που θα προβλέπει προβιβασμό και υποβιβασμό. Οι αγώνες στην προκριματική περίοδο θα διεξάγονται εντός κι εκτός έδρας. Το ίδιο σύστημα προκριματικών θα ακολουθηθεί και στα ευρωπαϊκά πρωταθλήματα.  

 Το μεγαλύτερο κέρδος που προσδοκά η Παγκόσμια ομοσπονδία από την χρονική αραίωση της διεξαγωγής των πρωταθλημάτων ανά ήπειρο, είναι η ξεκούραση των κορυφαίων και μη διεθνών παικτών για κάθε χώρα που μπορεί να έχει ανταγωνιστικό αντιπροσωπευτικό συγκρότημα, αλλά και αρκετές… διαρροές παικτών, δικαιολογημένες και μη. Γιατί, πλέον, θα υπάρχει και ένα «κενό» καλοκαίρι, λόγω μεγάλη διοργάνωση, όπως το 2022 (θα έχει τα προκριματικά τουρνουά για το Παγκόσμιο), εφόσον το 2020 θα τελεσθούν οι Ολυμπιακοί Αγώνες, το  2021 θα διεξαχθεί «ΕΥΡΩΜΠΑΣΚΕΤ» και το 2023 το «ΜΟΥΝΤΟΜΠΑΣΚΕΤ».  

 Οι φωνές και τα παράπονα των διεθνών παικτών που ήθελαν και θέλουν να αγωνισθούν με την Εθνική ομάδα τους, αλλά είχαν πολύ επιβαρυμένο πρόγραμμα αγώνων από τους συλλόγους τους και μηδαμινό περιθώριο ξεκούρασης, οδήγησε την κεντρική επιτροπή της FIBA στην χρονική αλλαγή του συστήματος των πρωταθλημάτων στις 5 ηπείρους.  Παράλληλα, η συμφωνία των εθνικών ομοσπονδιών και των «λιγκών» για τον καταρτισμό του ετήσιου καλενταριού, είναι εξίσου θετικό σημάδι καλοπροαίρετης συνεργασίας, γιατί οι παίκτες διατηρούνται και ζουν στους συλλόγους τους, αλλά καταξιώνονται στις Εθνικές ομάδες, χωρίς να πρέπει να «ξεζουμίζονται» εκατέρωθεν .