Στον πηγαιμό για την 4άδα από τον "στρατηγούκο"

missas2

Η παραδοχή των διεθνών παικτών στο πρόσωπο και στις γνώσεις του Κώστα Μίσσα, μ΄ένα σύνθημα που έγραψαν στα αποδυτήρια του «Σινάν Ερντέμ», ίσως άργησε να έρθει, αλλά αποδείχτηκε περίτρανα, ότι η συνολική στάση του 64χρονου τεχνικού στις αλλοπρόσαλλες και επεισοδιακές συμπεριφορές που σημειώθηκαν εντός της Εθνικής και στους λεκτικούς διαξιφισμούς τους, ήταν απολύτως ενωτική.

Ο Μίσσας αντί να διώξει τον κακότροπο Παππά και τον Μπουρούση από το ξενοδοχείο, να επιπλήξει την πρόσφατη δημόσια λογομαχία του Αντετοκούνμπο με τον Παπαπέτρου και να ξεσπάσει σ’ ένα ακόμα σοβαρό επεισόδιο που έγινε στο Ελσίνκι, προτίμησε να δεχτεί το δικό του στομάχι, τις μπουνιές στο “Κάραβελ” και να γίνει ο «σάκος του μποξ» για την εκτόνωση των νεύρων που είχαν οι καταξιωμένοι και εκατομμυριούχοι παίκτες στο ουδέτερο πεδίο...βολής της Εθνικής ομάδας.

Δεν ακολούθησε τον αυτονόητο δρόμο της πειθαρχίας, δείχνοντας στους δυο ταραξίες τον δρόμο της εξόδου. “Μάγκας” ο κόουτς. Έκανε αυτό που έπρεπε, γιατί δεν θα στεκόταν αλλιώς στον πάγκο. Θα ήταν τα σχόλια της κριτικής που θα του γινόταν. 

Με την παθητική στάση του, ο «στρατηγός» όχι μόνο δεν «ξήλωσε» τα παράσημα του που είναι... περισσότερα κι απ’ αυτά των στρατηγών του Κιμ Γιόνγκ Ούν, αλλά κέρδισε ένα ακόμα στην έμπειρη διαχείριση της ομάδας και τον περιβόητο σεβασμό, διά της αντίθετης οδού από άλλους... αυστηρούς συναδέλφους του.

Γιατί και στην Στοκχόλμη, το 2003, η Εθνική ήταν...στρατός, αλλά ο Παπαλουκάς έτρεμε κάθε φορά που του μιλούσε ο “ξανθός” και στον προημιτελικό με την Ιταλία, από τον φόβο του, δεν άκουσε το “όχι φάουλ” και το έκανε. Κατά τα άλλα οι παίκτες ήταν λουστραρισμένοι φαντάροι.

Η ευκολότερη οδός αντίδρασης και το “πρέπον” του Μίσσα για να υπερασπιστεί το εγώ του και την προσωπικότητα του, θα ήταν ο αποκλεισμός των...”ντεντιμπόηδων”, παραμονές του Ευρωμπάσκετ. Κι ας έγινε η ευκολότερη «βορά» στο διαδίκτυο. Κι ας χλευάστηκε όσο λίγοι, απ’ αυτούς που διαπίστωναν ότι δεν εμπνέει εμπιστοσύνη και σεβασμό στους παίκτες. Μόνο που στο “ευκολάκι” της κρισάρας που πέρασε, οι περισσότεροι δεν έχουν καταλάβει ότι αυτό το Ευρωμπάσκετ και ύστερα από 13 χρόνια στις Εθνικές ομάδες, δεν αποτελεί για τον Μίσσα την ευκαιρία δημιουργίας καλού ονόματος και καριέρας.

Ακόμα κι αν η Εθνική πάρει το χρυσό στο πιο τρελό όνειρο των 30 χρόνων από το έπος του ’87, για τον συγκεκριμένο προπονητή, θα είναι ο ιδανικότερος επίλογος της καταξιωμένης προπονητικής καριέρας του. “Χορτασμένος” ήταν και πριν του ανατεθεί η Εθνική. Και στα προκριματικά, πολύ δύσκολα θα είναι στον πάγκο ο καθηγητής των ΤΕΦΑΑ.

Πρώτοι απ’ όλους, αυτό δεν το αντιλήφθηκαν και δεν το μέτρησαν σωστά κάποιοι από τους ίδιους του διεθνείς, ως όφειλαν να κάνουν. Το δικό τους βιογραφικό είναι πλούσιο συλλογικά, αλλά με την Εθνική...τόμπολα επί 7ετίας.

Ακόμα και η δήλωση «θα έχω να πώ πολλά μετά το Ευρωμπάσκετ, αλλά πρώτα να τελειώσουμε την αποστολή για την οποία ήρθαμε εδώ» που καυτηριάστηκε επίσης για την χρονική στιγμή που έγινε, είχε άμεση αποτελεσματικότητα και κάποιοι έβαλαν το μυαλό μέσα στο κεφάλι τους. Τώρα του γράφουν στον πίνακα “σας γ....ε με τον Μίσσα”. Ποτέ δεν είναι αργά για επανορθώσεις στην πράξη. Και μακάρι να συνεχίσουν να γράφουν το ίδιο σύνθημα και πιο υβριστικά (!) και στους επόμενους “τελικούς” της Εθνικής. Άντε παλικάρια.

Υ.Γ. Πλάνο 1, 2, 3, 4, καθώς και στρατηγική από τον πάγκο, υπήρχαν και στα παιχνίδια του ομίλου, αλλά δεν εφαρμόσθηκαν από τους παίκτες που έκαναν ακόμα προετοιμασία, μετά την αργοπορημένη αποχώρηση του Γιάννη Αντετοκούνμπο και είχαν να λύσουν και θέματα μεταξύ τους, για το ποιος μπορεί να γίνει “σημαιοφόρος”, έως ότου το έκανε ο Σλούκας.