- Δημήτρης Χρυσάνθης
- Posted
Βασίλισσα ξανά...
Σήμερα, 4 Απριλίου 2014, συμπληρώνονται 46 χρόνια από τον αλησμόνητο τελικό του Κυπέλλου Κυπελλούχων στο Καλλιμάρμαρο, όπου η ΑΕΚ κατέκτησε το πρώτο ευρωπαϊκό τρόπαιο που ήρθε στη χώρα μας από οποιοδήποτε ομαδικό άθλημα, και η φετινή επέτειος συμπίπτει με την επιστροφή της Ένωσης στην Α1. Επιστροφή σχεδόν βέβαιη, που είναι θέμα χρόνου να οριστικοποιηθεί και να κλειδώσει στο χρονοντούλαπο της ιστορίας την ταπεινωτική τριετία της παραμονής στην Α2 και Β’ Εθνική κατηγορία. Οριστικά και αμετάκλητα, όπως ελπίζουν οι ΑΕΚτσήδες…
Στο πέρασμα όλων αυτών των χρόνων εμείς οι νεότεροι, που δεν είχαμε την ευκαιρία να ζήσουμε από κοντά εκείνες τις ιστορικές στιγμές, έχουμε διαβάσει και ακούσει τα πάντα σχετικά με αυτές από συνεντεύξεις και λοιπές αφηγήσεις των πρωταγωνιστών. Του αείμνηστου Αμερικάνου, του Ζούπα, του Τρόντζου, ακόμα και του Βασίλη Γεωργίου, η φωνή και η περιγραφή του οποίου συνδέθηκε άρρηκτα με το έπος. Αυτή τη φορά λέω να δούμε το ένδοξο παρελθόν σε σχέση με το μέλλον.
Η νίκη επί της Σλάβια Πράγας στον τελικό του 1968 αποτέλεσε το αποκορύφωμα των επιτυχιών μιας μεγάλης ομάδας, που κυριάρχησε τη δεκαετία του ‘60 και στις αρχές αυτής του 1970 και μετά τον Πανελλήνιο της δεκαετίας του ’50 έφερε το ελληνικό μπάσκετ σε επαφή με την ελίτ της Ευρώπης. Όχι μόνο με την κατάκτηση του Κυπέλλου Κυπελλούχων, αλλά και με ένα ακόμα επίτευγμα. Η ΑΕΚ ήταν η πρώτη ελληνική ομάδα που έπαιξε σε φάιναλ φορ του Κυπέλλου Πρωταθλητριών πολύ πριν τον Άρη, τον ΠΑΟΚ, τον Παναθηναϊκό και τον Ολυμπιακό! Το 1966 στο Μιλάνο, όπου διοργανώθηκε για μία και μοναδική φορά πειραματικά από τη FIBA πριν καθιερωθεί από το 1988 και μετά. Τότε είχε χάσει από τη Σλάβια Πράγας στον ημιτελικό, αλλά δύο χρόνια αργότερα πήρε τη ρεβάνς με τρόπο πανηγυρικό.
Αυτό το φάιναλ φορ, τα έξι πρωταθλήματα που κατέκτησε από το 1963 ως το 1970, αλλά κυρίως η κούπα στο Καλλιμάρμαρο μπροστά σε 80.000 κόσμο καθιέρωσαν την ΑΕΚ ως «βασίλισσα» του ελληνικού μπάσκετ στις συνειδήσεις των Ελλήνων φιλάθλων. Κι αυτό το προσωνύμιο την ακολουθεί από τότε. Την ακολούθησε στην πέτρινη 20ετία ’74-’94, την ακολούθησε στην εποχή Φιλίππου, οπότε αναγεννήθηκε και πήρε ξανά τίτλους σε Ελλάδα και Ευρώπη, την ακολούθησε ακόμα κι όταν παρέπαιε και διασυρόταν στο δρόμο προς την οριστική ταπείνωση του υποβιβασμού στην Α2 την άνοιξη του 2011. «ΑΕΚ, γερά, βασίλισσα ξανά», φώναζαν όσοι λίγοι οπαδοί πήγαιναν στο γήπεδο για να τη στηρίξουν και όχι να την σπρώξουν μια ώρα αρχύτερα στο γκρεμό με τη συμπεριφορά τους.
Αυτό το προσωνύμιο την ακολουθεί και τώρα που επιστρέφει. Του χρόνου στην Α1 δεν ανεβαίνει μια οποιαδήποτε ομάδα. Ανεβαίνει η «βασίλισσα» του ελληνικού μπάσκετ. Και σαν βασίλισσα που είναι της πρέπουν όλες οι τιμές. Να παίζει σε μεγάλο γήπεδο με πολύ κόσμο, να διαδραματίζει πρωταγωνιστικό ρόλο στο ελληνικό πρωτάθλημα, να μετέχει στις κορυφαίες ευρωπαϊκές διοργανώσεις (είναι από τα κλαμπ, μαζί με τον Παναθηναϊκό και Ολυμπιακό, που ίδρυσαν την Ευρωλίγκα όπως την ξέρουμε σήμερα, κανείς δεν πρέπει να το ξεχνά αυτό…). Η ΑΕΚ δεν επιστρέφει στην Α1 απλώς για να συμπληρωθεί ο αριθμός των 14 ομάδων και να παλέψει για τη σωτηρία της. Η ΑΕΚ επιστρέφει για να πρωταγωνιστήσει. Διότι αυτό επιτάσσει η ιστορία της. Αυτό απαιτούν όσοι βίωσαν ή γαλουχήθηκαν από το έπος της 4ης Απριλίου του 1968.
Δεν μπορείς να προχωρήσεις στο μέλλον αν δεν κοιτάξεις πίσω σου στο παρελθόν για να κατανοήσεις ποιος είσαι και πού πρέπει να πας. Δεν αρκεί απλώς να λες ότι είσαι ΑΕΚ. Πρέπει ταυτόχρονα να καταλαβαίνεις τι ακριβώς σημαίνει να είσαι ΑΕΚ. Όσο πιο γρήγορα το συνειδητοποιήσουν αυτοί που σήμερα έχουν τις τύχες της μπασκετικής ΑΕΚ στα χέρια τους, τόσο το καλύτερο. Για την ΑΕΚ…