Όταν είσαι κορεσμένος από αγώνες της Α1, όταν έχεις βαρεθεί να βλέπεις κάθε τόσο στο επαγγελματικό (τρομάρα μας) πρωτάθλημα τις ασχήμιες από τους ανεγκέφαλους της εξέδρας, η λύση για να ευχαριστηθείς μπάσκετ είναι μία βόλτα στα γήπεδα όπου γίνονται αγώνες των παιδικο-εφηβικών πρωταθλημάτων.
Έχει καταντήσει πλέον αηδία αυτή η οπαδική τύφλωση μετά από κάθε κλήρωση. Πόσο πειραγμένα μυαλά μπορεί να είναι που για ό, τι κι αν συμβεί πάντα υπάρχει σκοπιμότητα.
Η κρίση δίνει ευκαιρίες στους νέους παίκτες, όσον αφορά την ανάδειξή τους, αλλά και οι τιμωρίες δίνουν ιδέες.
Εδώ που τα λέμε, έχουν και τα καλά τους.
Εν γνώσει του ξέρει ο Ολυμπιακός (τουλάχιστον αυτή την εποχή) ότι δεν μπορεί να παίζει στο ίδιο τέμπο για 40 λεπτά και ότι το παιχνίδι του θα εμφανίζει διακυμάνσεις.
Επειδή έχει καταντήσει κουραστική και βαρετή αυτή η κατάσταση με τη μισαλλοδοξία των προέδρων, διευκρινίζουμε ότι δεν πρόκειται να ακολουθήσουμε τον χαρτοπόλεμο των ανακοινώσεων, που αφορούν την μεταξύ τους κόντρα.
Με τον εξοντωτικό τρόπο που θέλει η FIBA να διευρύνει το Ευρωμπάσκετ, είναι λογικό να γυρίζουν την πλάτη τους στη διοργάνωση τα μεγάλα ονόματα. Και τα τελευταία αστέρια ήταν αυτά που είδαμε στη Σλοβενία, όπου για πρώτη φορά σημειώθηκαν τόσες απουσίες.
Η παταγώδης αποτυχία της Εθνικής ομάδας στη Σλοβενία μπορεί να μην αγγίζει τόσο τον Αντρέα Τρινκέρι, όσο τους παίκτες, τους διοικούντες και κυρίως τους φιλάθλους, αλλά αυτό θεωρείται λογικό από έναν ξένο με διαφορετική μενταλιτέ.
Αυτή την ομάδα πραγματικά θέλαμε να τη δούμε πολύ ψηλά σ΄ αυτό το Ευρωμπάσκετ. Ήταν μεγάλη ευκαιρία και κρίμα που δεν κατάφερε να ανταποκριθεί των προσδοκιών.
Σ’ ένα Ευρωμπάσκετ με τις περισσότερες απουσίες μεγάλων ονομάτων, είναι λογικό η Ελλάδα με παρόντες όλους τους βασικούς της παίκτες να θεωρείται φαβορί για το βάθρο.
Μπορεί η επιλογή της δωδεκάδα της Εθνικής ομάδας να μοιάζει για πρώτη φορά άλυτο σταυρόλεξο και στη θέση του Αντρέα Τρινκιέρι δεν θα ήθελαν πολλοί να βρίσκονται, αλλά σίγουρα ο Ιταλός δεν κυριεύεται από τις ενοχές που ενδεχομένως θα είχε ένας Έλληνας.