Ήταν μεγάλη γκάφα

Σε προσκαλούν σε μία γιορτή, την αποδέχεσαι με χαρά και όταν φτάνεις στο πάρτι, συνοδευόμενος μάλιστα και από τη γυναίκα σου, ο οικοδεσπότης σου λέει… «συγνώμη, είστε ανεπιθύμητος» και σου κλείνει την πόρτα κατάμουτρα..

Κάπως έτσι θα ένιωσε και ο Μάικ Τζόους, όταν έφτασε στο αεροδρόμιο της Μίκρας και οι Αρχές δεν του επέτρεψαν την είσοδο, επειδή υπήρχε σε εκκρεμότητα μία κατηγορία από το 1990 για κατοχή 30 γραμμαρίων χασίς, που βρέθηκαν στο σπίτι του. Κι ας είχαν λάβει οι διοργανωτές του σημερινού (28/11) αγώνα παλαιμάχων τη διαβεβαίωση ότι δεν θα υπήρχε κανένα πρόβλημα. Γι αυτό, άλλωστε, του έστειλαν και το εισιτήριο.

Βέβαια, στα μάτια του Τζόουνς και της γυναίκας του, οικοδεσπότης εκείνη τη στιγμή ήταν η Ελλάδα και όχι οι άνθρωποι που τον κάλεσαν και εκτέθηκαν. Ο πρώην παίκτης του ΠΑΟΚ και του Άρη πίστευε πως ένα αδίκημα μετά από 22 χρόνια θα είχε παραγραφεί. Όμως οι Αρχές φρόντισαν να του «ξυπνήσουν» άσχημες στιγμές. Τότε που συνελήφθη, οδηγήθηκε στις φυλακές Διαβατών και αποφυλακίστηκε μετά από εφτά ημέρες με εγγύηση 1,2 εκατομ. δρχ. που πλήρωσε ο ίδιος. Έφυγε αμέσως για τη Γαλλία, ενώ ο Άρης δεν του κατέβαλε ποτέ την οφειλή των 80.000 δολαρίων.

Αν διαβάσει κάποιος τη συνέντευξη που έδωσε σε ανύποπτο χρόνο τον περασμένο Μάιο στον Γιώργο Κούβαρη και φιλοξενήθηκε στην πετυχημένη στήλη του «Χρόνια και ζαμάνια» στο «sentragoal» και συνδυάσει τα λεγόμενά του με το χθσινή συμβάν, θα συνειδητοποιήσει την μέγιστη γκάφα.

Να ένα απόσπασμα:

"Αν και πέρασαν 22 χρόνια από εκείνο το περιστατικό που έβαλε... μαύρες κηλίδες στο ποινικό του μητρώο, ακόμα τον «τρώει» και τον βασανίζει αυτή η ιστορία. Προσπαθεί να τη βγάλει από το μυαλό του αλλά δεν μπορεί. Ο λόγος; Εξακολουθεί να έχει απαγόρευση εισόδου στην Ελλάδα! Ακόμα και τώρα!

«Κάντε μια έρευνα για μένα και αφήστε με να γυρίσω στην Ελλάδα. Σας παρακαλώ. Είναι το μόνο που θέλω» Και στο τέλος έστειλε το... δικό του μήνυμα στην ελληνική δικαιοσύνη! «Αφήστε να με γυρίσω! Κάντε μια έρευνα για μένα και αφήστε με να γυρίσω στην Ελλάδα. Σας παρακαλώ. Είναι το μόνο που θέλω. Μετά από 20 χρόνια το αδίκημα παραγράφεται. Κάθε μέρα που περνάει το σκέφτομαι και θέλω να επιστρέψω. Στο κάτω-κάτω δεν σκότωσα κανέναν. Εξάλλου μπορεί και να γίνω προπονητής στην Ελλάδα! Ποιος ξέρει τι μπορεί να συμβεί; Πολλοί Έλληνες ήρθαν στην Κύπρο και έγιναν προπονητές, όπως ο Μέμος Ιωάννου. Γιατί να μην το κάνω και εγώ; Σας παρακαλώ. Δώστε μου μια ευκαιρία. Δεν θέλω τίποτε άλλο...»

Τι να πει κανείς… Ο μεγαλύτερος κακοποιός να ήταν, μετά από 22 χρόνια θα του δινόταν συγχωροχάρτι. Και στο κάτω κάτω, ούτε ανώνυμος είναι, ούτε κρυφά –όπως τόσοι και τόσοι-μπήκε στη χώρα.