- Γιώργος Βαλαβάνης
- Posted
Ποιος χαίρεται με "χάρτινες" νίκες;
Το να ζητά να κερδίσει οποιοδήποτε παιχνίδι στα χαρτιά, με ενστάσεις, παράβολα και καταγγελίες και ενώ το έχεις χάσει στο γήπεδο, είναι θέμα ηθικής όποιου επιδιώκει κάτι τέτοιο.
Βέβαια και η ηθική του καθενός είναι υποκειμενική και διαφοροποιείται σε κάθε χαρακτήρα. Νόμοι και κανονισμοί υπήρχαν και θα υπάρχουν πάντα. Και πάντα θα πρέπει να εφαρμόζονται. Διαφορετικά, θα έχουμε τον νόμο της ζούγκλας. Στην κοινωνία, στον αθλητισμό και σε κάθε τομέα της ζωής μας.
Στον αθλητισμό, όμως, οι νίκες και οι ήττες έρχονται μόνο από την αγωνιστική προσπάθεια και η οποία μπορεί να επηρεασθεί από διαιτητικές αποφάσεις και να γίνουν-όπως κι έχουν γίνει αμέτρητες φορές- αδικίες και αλλοιώσεις αποτελεσμάτων. Ό,τι γίνεται, όμως μέσα στους αγωνιστικούς χώρους, τελειώνει εκεί. Ακόμα και τα μεγαλύτερα εγκλήματα που έχουν γράψει ιστορία.
Ο Ολυμπιακός ηττήθηκε ανέλπιστα, αλλά καθαρά και δίκαια από τον Παναθηναϊκό στον πρόσφατο προημιτελικό Κυπέλλου και στο κεκλεισμένων θυρών ΟΑΚΑ. Έκανε ένσταση για την παρουσία του ιδιοκτήτη του Παναθηναϊκού στα επίσημα θεωρεία και κυρίως για την τρίλεπτη κάθοδο του και παρουσία του σε μια απο τις πολυθρόνες, πέριξ του αγωνιστικού χώρου κάνοντας χειρονομίες προς το διαιτητικό τρίο και σήμερα ζήτησε κατακύρωση του αγώνα με καταγγελία που έστειλε στην ΕΟΚ.
Το αίτημα της διοίκησης του Ολυμπιακού, θυμίζει την περίπτωση της αντικανονικής συμμετοχής του Βάλνερ από τον Απόλλωνα Καλαμαριάς, στο ποδόσφαιρο και τον τρόπο που είχε κινηθεί ο πρώην πρόεδρος της “ερυθρόλευκης” ΚΑΕ, Σ. Κόκκαλης, που ενώ είχε δηλώσει δημόσια ότι “ο Ολυμπιακός θέλει να κερδίζει πρωταθλήματα και τίτλους μόνο μέσα στο γήπεδο”, κατέθεσε ένσταση, την κέρδισε και η ήττα εντός γηπέδου από τους “Πόντιους”, μετατράπηκε σε νίκη των γραφείων και κατάκτηση του πρωταθλήματος.
Οι αδελφοί Αγγελόπουλοι ζητούν την εφαρμογή της απόφασης για την απαγόρευση εισόδου του Δ. Γιαννακόπουλου στους αγωνιστικούς χώρους. Απολύτως θεμιτό αυτό που ζητούν. Πώς σχετίζεται, όμως, αυτή η αιτία της καταγγελίας τους με την κατακύρωση του αγώνα υπέρ του Ολυμπιακού, πέραν της νομικής οδού που τους δίνει αυτό το δικαίωμα; Δηλαδή, αν δεν κατέβαινε ο Γιαννακόπουλος στον αγωνιστικό χώρο, θα νικούσε ο Ολυμπιακός; Δηλαδή, θα είχαμε διαφορετικό αποτέλεσμα στο ντέρμπι Κυπέλλου, αν εφαρμοζόταν, όπως και ΕΠΡΕΠΕ, η απόφαση της απαγόρευσης από την ΕΦΙΠ και τον αθλητικό δικαστή του ΕΣΑΚΕ;
Και αν κερδίσει τον αγώνα στα χαρτιά ο Ολυμπιακός, ποιο θα είναι το ποσοστό των οπαδών του που θα πανηγυρίσει και θα χαρεί; Μεγαλύτερο από αυτούς που θα μείνουν παντελώς αδιάφοροι και αποστασιοποιημένοι για τις διοικητικές κινήσεις, ύστερα από μια ήττα εντός των 4 γραμμών του γηπέδου ή θα είναι η ισχνή μειοψηφία αυτών που έχουν την νοοτροπία “να νικάμε παντού και με κάθε τρόπο”;
Η περηφάνια των Ολυμπιακών είναι οι τεσσάρες, οι πεντάρες στο ποδόσφαιρο, το 73-38 στο μπάσκετ και κάθε θρυλική νίκη εντός γηπέδων. Όλα τα άλλα είναι μια παρελκυστική πολιτική και τακτική της ΚΑΕ που έχει αρχίσει τα δυο τελευταία χρόνια και δεν έχει επιφέρει κανένα θετικό αποτέλεσμα.