Χωρίς προγραμματισμό και σχεδιασμό


Χρειαζόταν προσπάθεια για να καταποντιστεί κι αυτή η Εθνική ομάδα των παίδων.  Δικαιολογημένα είχαν επενδυθεί πάνω της προσδοκίες, ακόμη και για μετάλλια, μιας και είναι μία φουρνιά παικτών με πολύ ταλέντο και ισορροπία σε όλες τις θέσεις.

Κι όμως η έλλειψη προγραμματισμού, σχεδιασμού, φιλοσοφίας καθώς και η όλη – γενικά- αντιμετώπιση των εθνικών συγκροτημάτων στις μικρές ηλικίες σε αγόρια και κορίτσια (μακάρι εξαίρεση ν’ αποδειχθούν οι άνδρες και οι γυναίκες στις προσεχείς υποχρεώσεις τους), φανερώνουν (αν μη τι άλλο) προχειρότητα.
. Με συνεχείς αλλαγές και τοποθετήσεις άπειρων προπονητών σε μεγάλες διεθνείς διοργανώσεις.
. Με παρεμβάσεις της ΕΟΚ προς  τους προπονητές για την πρόσκληση παικτών.
. Με τους διοικούντες να μην γνωρίζουν τι ρόλο έχουν στις ομάδες. Δεν είναι υπερβολή αυτό, γιατί στο Ντουμπάι επιλέχτηκε να μεταβεί ο κ. Χαραλαμπίδης, αλλά χωρίς να έχει καθοριστεί αν θα είναι αυτός αρχηγός αποστολής ή ο κ. Παρίσης, που πήγε εκεί από την Κίνα. Με τηλεφωνήματα στην ΕΟΚ απαιτούσαν να διευκρινιστεί ο ρόλος τους για να δηλωθεί αυτός στους διοργανωτές.
Τα πρώτα συμπτώματα αποσυντονισμού της ομάδας φάνηκαν στον χθεσινό αγώνα με την Ανγκόλα. Μία ομάδα που έπαιζε μόνο με το ταλέντο της, το οποίο αρκούσε για να περάσει τους Αφρικανούς. Σήμερα, απέναντι στη δυνατή Αυστραλία, φάνηκε ότι δεν είχε κατευθύνσεις στο παιχνίδι της και δεν είχε οδηγίες για το πώς θα αντιμετωπίσει τον καλύτερο παίκτη τους, τον σέντερ 2.10 Χάμφρις, ο οποίος κάνει έναν εντυπωσιακό τουρνουά. Αν και η ελληνική ομάδα είχε  το αντίδοτο στο πρόσωπο του Γιώργου Παπαγιάννη με τα 2μ.17, αυτός παροπλίστηκε, παρά την εντυπωσιακή του απόδοση στο α΄ δεκάλεπτο. Και σ’ αυτές τις ηλικίες το ζητούμενο δεν είναι τόσο το αποτέλεσμα, όσο να φανεί ένας προγραμματισμός πάνω στους υποσχόμενους παίκτες.
Στη συγκεκριμένη περίπτωση, πρώτα ο Παπαθεοδώρου στην Τουρκία κατάφερε να ρίξει στα …Τάρταρα το ηθικό του Παπαγιάννη. Αυτός όμως στην πρεμιέρα του Ντουμπάι απέναντι στους Αμερικάνους, βρήκε το κίνητρο για να διακριθεί, αλλά συνολικά φάνηκε ότι δεν υπήρχε προγραμματισμός για να τον βοηθήσει η ομάδα.
Το πάλαι ποτέ πετυχημένο αναπτυξιακό πρόγραμμα της ΕΟΚ χρειάζεται λίφτινγκ και ανασχηματισμό. Μοιάζει πια παρωχημένο, χωρίς ιδέες, που αφήνεται στην τύχη του και με σπασμωδικές κινήσεις, δίκην σωσιβίων, προσπαθεί να παραμείνει στον αφρό. Είναι κρίμα.