Ένα σημάδι δεν φτάνει...

 timeout-paok

Παρόμοιες νίκες με αυτή που έκανε χθες ο ΠΑΟΚ, στην Πυλαία, κόντρα στον Ολυμπιακό, έχουν γίνει αρκετές φορές στο παρελθόν, από τις ομάδες της Θεσσαλονίκης απέναντι σε «πράσινους» και «κόκκινους» που μονοπωλούν τον τίτλο του πρωταθλητή. Νίκες με «παρένθεση». Νίκες της μίας βραδιάς. Νίκες που δεν είχαν καμία απολύτως συνέχεια. Απλά, θύμισαν τα μεγαλεία του παρελθόντος. Νίκες που έδειξαν ότι η φανέλα του Άρη και του ΠΑΟΚ, κουβαλά την σπουδαία παράδοση της δεκαετίας του ’80 και των αρχών της δεκαετίας του ’90.

Παρόμοιες-μεμονωμένες- νίκες μπορεί να σημειωθούν και τα επόμενα χρόνια και για όσο διάστημα ο Παναθηναϊκός και ο Ολυμπιακός θα εναλλάσσονται στην πρώτη θέση του πρωταθλήματος και οι άλλες ομάδες θα τους παρακολουθούν. Όμως, ο ΠΑΟΚ και ο Άρης δεν γίνεται να αρκούνται, μόνο, σε μια νίκη επί του ΠΑΟ ή του Ολυμπιακού, μια-δυο φορές, στα 10 χρόνια. Γιατί και η Καβάλα νίκησε πέρυσι στον Παναθηναϊκό στην έδρα της και εκείνο το αποτέλεσμα έπαιξε ρυθμιστικό ρόλο στην κατάκτηση της πρώτης θέσης στο πρωτάθλημα από τον Ολυμπιακό, αλλά ο ΠΑΟΚ και ο Άρης δεν είναι… Καβάλα.

Η επιστροφή τους στην διεκδίκηση του ελληνικού τίτλου, είναι το μεγάλο ζητούμενο και παρόμοιες νίκες, όπως αυτή που πέτυχε χθες (27/1) ο ΠΑΟΚ, στην Πυλαία, μόνο ως αφετηρία για την πορεία προς τον συγκεκριμένο στόχο μπορεί να εκληφθεί. Τίποτα περισσότερο και τίποτα λιγότερο. Μπορεί να είναι μια νίκη που θα προκαλέσει καλύτερες πωλήσεις φύλλων για τις εφημερίδες της Θεσσαλονίκης, θα προσφέρει χαρά στους οπαδούς του ΠΑΟΚ (ξεσπάθωσαν και για την ποδοσφαιρική ήττα από την Ξάνθη) και θα γραφτεί στην ιστορία ως μεμονωμένη λαμπρή σελίδα, αλλά για να υπάρχει η ανάλογη συνέχεια, θα πρέπει η ΚΑΕ να μην παρεκκλίνει της πορείας που χάραξε, το προηγούμενο καλοκαίρι.

Είναι γνωστό το πρόβλημα και των δυο μεγαλύτερων ομάδων της Θεσσαλονίκης. Το οικονομικό, όπως διαμορφώθηκε τα 15 και πλέον χρόνια, λόγω της απουσίας φυσικών προσώπων που ήταν οικονομικοί ηγέτες των δυο ΚΑΕ, αλλά κυρίως όπως διαμορφώθηκε από την κακοδιαχείριση διαφόρων παραγόντων του Άρη και του ΠΑΟΚ που πέρασαν και δεν ακούμπησαν. Με τον αντισυνταγματικό νόμο Ευ. Βενιζέλου, έγινε η πρώτη ρύθμιση των υπέρογκων χρεών, αλλά πάλι ο ΠΑΟΚ και ο Άρης βρέθηκαν σε δυσμενέστατη οικονομική κατάσταση, Γιατί; Μα, όσοι βρέθηκαν στην διοικητική καρέκλα και των δυο ομάδων προσπάθησαν να τιμήσουν την ιστορία τους, κάνοντας οικονομική υπέρβαση, η οποία αφενός δεν έφερε αγωνιστικά αποτελέσματα και αφετέρου δημιούργησε νέα χρέη. Δηλαδή, τυχαία, η «Γένεσις» που είχε τις τύχες του Άρη για 3-4 χρόνια, έφτασε τον άλλοτε «αυτοκράτορα» να μην μπορεί να αποκτήσει Αμερικάνους παίκτες, να μην έχει φορολογική ενημερότητα και η εγγυητική επιστολή του στην ΕΕΑ να κινδυνεύει με κατάπτωση από καθένα που διεκδικεί παλαιά δεδουλευμένα; Καθόλου, τυχαία.

Αλλά και ο ΠΑΟΚ δεν έφτασε τρία δευτερόλεπτα πριν από τον υποβιβασμό του στην Α2, σ’ εκείνο τον αγώνα με τον Πανελλήνιο στην Πυλαία, πριν από 4 χρόνια και δεν είχε πληρώσει τους παίκτες του για 10 μήνες;

Ούτε ο πιο ευφάνταστος οπαδός του ΠΑΟΚ και του Άρη δεν έχει την απαίτηση να δίνονται χρήματα-επιπέδου Αγγελόπουλου και Γιαννακόπουλου- από επιχειρηματίες που είναι εύποροι και πάνε στο γήπεδο με κασκόλ. Οι εποχές Βεζυρτζή και Μιχαηλίδη, έχουν περάσει. Ίσως και ανεπιστρεπτί.

Αλλά δεν γίνεται να είναι όλα «άσπρο-μαύρο» για τον Άρη και τον ΠΑΟΚ. Δηλαδή, ή θα «χτυπάνε» τίτλο ή θα παλεύουν για την παραμονή τους. Η οικονομική εξυγίανση, οι εντός οικονομικού ορίου μεταγραφές, η σωστή αγωνιστική διαχείριση του προπονητή και η υπομονή της εξέδρας, θα δώσουν και πάλι «υγεία» σε ΠΑΟΚ και Άρη.

Νίκες σαν την χθεσινή του ΠΑΟΚ, είναι σημάδι αυτής της υγείας.