Η ΑΕΚ τιμά τον Διαμαντίδη!

diama giorti

Πώς θα σας φαινόταν αν πράγματι συνέβαινε κάτι τέτοιο την Κυριακή στο ΟΑΚΑ; Αντέχετε τόσο… πολιτισμό; Ο Δημήτρης Χρυσάνθης, πάντως, ρίχνει την πρόταση στο τραπέζι…

Αυτό τον καιρό στο ΝΒΑ οι εκτός έδρας αγώνες των Λέικερς θυμίζουν γιορτή. Οχι επειδή οι Λέικερς είναι η… χαρά του κάθε πικραμένου, αλλά διότι ο Κόμπι Μπράιαντ δίνει τις τελευταίες του μπασκετικές παραστάσεις. Πριν από μερικές εβδομάδες ανακοίνωσε επισήμως ότι στο τέλος αυτής της αγωνιστικής περιόδου θα σταματήσει να παίζει επαγγελματικό μπάσκετ, επομένως στα γήπεδα όπου παίζει και δεν πρόκειται να ξαναπαίξει οι φίλαθλοι συνωστίζονται για να τον θαυμάσουν από κοντά για μια τελευταία φορά. Και να τον αποθεώσουν, ευχαριστώντας τον για τις μοναδικές στιγμές που χάρισε στη διάρκεια της λαμπρής καριέρας του στο άθλημα και τον αθλητισμό γενικότερα. Ανεξάρτητα από το ποια ομάδα υποστηρίζει ο καθένας.

Στην Ελλάδα ο Δημήτρης Διαμαντίδης έχει δηλώσει ήδη από το περασμένο καλοκαίρι πως αυτή είναι η τελευταία χρονιά του ως επαγγελματίας αθλητής. Σταματάει κι αυτός. Και μάλιστα δεν κάνει πίσω, παρά το ότι έχουν πέσει πάνω του λυτοί και δεμένοι για να τον μεταπείσουν.

Ο Διαμαντίδης είναι για το ελληνικό μπάσκετ ό,τι και ο Κόμπι Μπράιαντ για το ΝΒΑ. Ενας παίκτης-σύμβολο, ένας αθλητής-υπόδειγμα, μια κολοσσιαία αθλητική προσωπικότητα. Δίνει κι αυτός τούτο τον καιρό τις τελευταίες παραστάσεις του στα ελληνικά γήπεδα. Αλλά εκεί που παίζει και δεν θα ξαναπαίξει δεν γίνεται γιορτή.

Αναμενόμενο.

Δεν έχω απαίτηση από τους θεατές των αγώνων μπάσκετ της Α1, που δεν είναι Παναθηναϊκοί, να αποθεώσουν τον Διαμαντίδη. Οι Νεοέλληνες ως επί το πλείστον είναι οπαδοί. Δεν είναι φίλαθλοι, δεν μπορούν να κατανοήσουν την ουσία του αθλητισμού και ό,τι αυτός πρεσβεύει, διότι στερούνται αθλητικής παιδείας και κουλτούρας. Δεν τους την έχει διδάξει και κανείς, εδώ που τα λέμε…

Θα μπορούσαν, όμως, οι ομάδες να το κάνουν. Να δείξουν το δρόμο. Για παράδειγμα, την Κυριακή η ΑΕΚ υποδέχεται τον Παναθηναϊκό στην κοινή τους έδρα, το ΟΑΚΑ. Κανείς δεν ξέρει αν αυτές οι δύο ομάδες θα ξαναπαίξουν μεταξύ τους φέτος στα πλέι οφ. Πολύ πιθανό, λοιπόν, ο Διαμαντίδης να αντιμετωπίζει την Ενωση για τελευταία φορά ως φιλοξενούμενος.

Αν ήμουν διοίκηση της ΚΑΕ ΑΕΚ, θα του πρόσφερα μια ανθοδέσμη και ένα αναμνηστικό λίγο πριν από το τζάμπολ. Για όλα όσα έχει προσφέρει στο μπάσκετ. Για το τρίποντο κόντρα στους Γάλλους στο Βελιγράδι, που όλοι το πανηγυρίσαμε με την ψυχή μας, Παναθηναϊκοί, Ολυμπιακοί, ΑΕΚτσήδες, ΠΑΟΚτσήδες, όλοι. Για το έπος της Σαϊτάμα. Για την προσήλωσή του στη δουλειά και τον χαρακτήρα του, που τον έκαναν παράδειγμα προς μίμηση για πολλά παιδιά που θέλουν να παίξουν μπάσκετ και συρρέουν στις ακαδημίες της ΑΕΚ, του Ολυμπιακού και όσων ομάδων διαθέτουν τέτοιες. Για το ότι διαφήμισε με την αξία και τις διακρίσεις του όσο λίγοι στο εξωτερικό το ελληνικό μπάσκετ, κομμάτι του οποίου είναι και η ΑΕΚ και ο Ολυμπιακός και ο ΠΑΟΚ και όλες οι ομάδες, όλοι όσοι ασχολούνται με αυτό.

Είναι δύσκολο για τα στελέχη της ΚΑΕ ΑΕΚ, αλλά και των άλλων ΚΑΕ, ειδικά των λεγόμενων “μεγάλων”, να σκεφτούν κάτι τέτοιο και πολύ περισσότερο να το υλοποιήσουν. Είτε επειδή είναι και οι ίδιοι οπαδοί είτε επειδή είναι δέσμιοι των οπαδών και της λογικής τους. Αλλά δεν πρέπει κάποια στιγμή αυτό να αρχίσει να αλλάζει; Δεν πρέπει κάποια στιγμή οι  ομάδες να τινάξουν από πάνω τους το φόβο των λίγων, σκληρών και αμετανόητων “μουτζαχεντίν” και να προσεγγίσουν πιο πλατιές μάζες ανθρώπων συμβάλλοντας στη δημιουργία αληθινών φιλάθλων με κινήσεις που διδάσκουν αθλητικό πολιτισμό και fair play;

Λίγα λουλούδια στον Διαμαντίδη την Κυριακή από κάποιο στέλεχος της ΚΑΕ ΑΕΚ θα ήταν μια τέτοια κίνηση. Αλλά θέλει αρετή και τόλμη η… πρωτοπορία.