Ποτέ πια με άδειες εξέδρες

Η κρίση δίνει ευκαιρίες στους νέους παίκτες, όσον αφορά την ανάδειξή τους, αλλά και οι τιμωρίες δίνουν ιδέες.
Εδώ που τα λέμε, έχουν και τα καλά τους.

Γιατί αν η κρίση δεν γονάτιζε οικονομικά τις ομάδες, αυτές δεν θα έστρεφαν την προσοχή τους στους νεαρούς ταλαντούχους Έλληνες παίκτες.
Γιατί αν ο Παναθηναϊκός αντιμετώπιζε παθητικά και μοιρολατρικά την ποινή που του επέβαλε η ευρωλίγκα, δεν θα είχε την ευκαιρία να διαπιστώσει στην πράξη αυτό που έζησε στην Κύπρο και που την ίδια ζεστασιά θα συναντήσει και στις 8 Νοεμβρίου στην Κρήτη.
Και δεν είναι η πρώτη φορά που ο Παναθηναϊκός ανοίγει τους ορίζοντές του και εκμεταλλεύεται καταστάσεις.
Ας μην ξεχνάμε ότι η «δυναστεία» του Παναθηναϊκού κτίστηκε όταν το μπάσκετ βρισκόταν σε πτώση και με τα προβλήματα της προ-Ολυμπιακών Αγώνων του 2004. Τότε που ο Παναθηναϊκός χρησιμοποιούσε για έδρα το γήπεδο του Σπόρτιγκ και ο Ολυμπιακός το «κλειστό» του Κορυδαλλού.  Η διαφορά ποια ήταν; Ενώ όλοι οι άλλοι πίστευαν ότι δεν υπάρχει λόγος να ασχοληθούν μέχρι να ξεκαθαρίσει το τοπίο, ο Παύλος Γιαννακόπουλος συνέχισε να επενδύει στην ομάδα, σαν να μη συμβαίνει τίποτα. Ο Παναθηναϊκός δεν ξέφυγε από το πλάνο του κι έτσι έφτιαξε τον κορμό που τον καταξίωσε τα επόμενα χρόνια και τα σάρωσε όλα.
Και στην προκειμένη ποιο θα ήταν το κέρδος, αν οι «πράσινοι» έπαιζαν στο ΟΑΚΑ χωρίς κόσμο με την Λαμποράλ; Απολύτως τίποτα πέρα από τη νίκη. Και μάλιστα με το απαράδεκτο φαινόμενο για την κορυφαία διοργάνωση να εμφανίζεται ομάδα με 8 (!) παίκτες.
Ούτε και η ευρωλίγκα, άλλωστε,  θα ήθελε τηλεοπτική εικόνα με άδεις εξέδρες.  Ενώ τώρα, απ’  αυτόν τον αγώνα που θα περνούσε απαρατήρητος, έμεινε η ζεστή ατμόσφαιρα και το κάτι ξεχωριστό που δημιουργήθηκε μ’  αυτή την κίνηση.
Ίσως δώσει το ερέθισμα και ανοίξει την όρεξη να στραφούν σε παρόμοιες ιδέες ο ΕΣΑΚΕ, επιλέγοντας την περιφέρεια για να γίνονται αγώνες που είτε είναι ανιαροί, είτε γίνονται χωρίς κόσμο. Είναι τραγελαφικό κάθε χρόνο να διεξάγονται ένα σωρό αγώνες χωρίς κόσμο, λόγω τιμωρίας των γηπεδούχων (μεγάλη ανοησία),  ενώ κάλλιστα θα μπορούσαν να οριστούν σε άλλες πόλεις, εκεί όπου ο κόσμος «διψάει» για να δει από κοντά τους πιο γνωστούς παίκτες.
Κερδίζει τίποτα το μπάσκετ με το να παίζουν οι δύο πιο δυνατές ομάδες της Ευρώπης μπροστά σε άδειες καρέκλες και να δυσφημείται το «προϊόν» παντού;
Η διεκπεραιωτική αντίληψη «να γίνουν οι αγώνες και να βγει το πρόγραμμα όπως όπως», που διακρίνει την ΕΟΚ και τον ΕΣΑΚΕ στις υποχρεώσεις της, δεν βοηθάει το άθλημα. Ο κόσμος έχει βαρεθεί και απομακρύνεται. Χρειάζονται ιδέες, συνεργασίες χωρίς σκοπιμότητες και πάνω απ΄ όλα διάθεση για καινοτομίες. Ο Παναθηναϊκός έδωσε ένα παράδειγμα.