Τζέντλεμαν και... γάτος!

Από μέρα σε μέρα ο Μάικ Ντ' Αντόνι αναμένεται να πάει στο Λος Άντζελες για να πιάσει δουλειά. Με την εξαίρεση του Στιβ Νας, που τον ξέρει από τον Φίνιξ, κανείς άλλος Λέικερ δεν έχει δουλέψει ξανά μαζί του και όλοι ανυπομονούν να τον γνωρίσουν. Το Basketnews προνόησε και φροντίζει να κάνει τις πρώτες συστάσεις! Διότι ο Αμερικανός άνοιξε κάποτε λογαριασμούς με το ελληνικό μπάσκετ και δη με τον Άρη, τόσο ως παίκτης όσο και ως προπονητής, και υπάρχουν πολλοί εδώ που γνωρίζουν τι εστί Ντ' Αντόνι. Ο Νίκος Φιλίππου, ο Γιώργος Δοξάκης και ο Γιάννης Σιούτης είναι τρεις από αυτούς. Και συμφωνούν σε ένα πράγμα: "Είναι τζέντλεμαν και... γάτος"!

Τη δεκαετία του 1980 ήταν πολλές οι φορές που ο Μάικ Ντ' Αντόνι βρέθηκε στο δρόμο του Άρη. Εκείνος ήταν ήδη από το 1978 (μετά το μάλλον σύντομο πέρασμά του από το ΝΒΑ) ο ηγέτης της θρυλικής Τρέισερ και στη συνέχεια Φίλιπς Μιλάνο, ο Άρης από το 1985 και μετά αναδύθηκε ως ανερχόμενη δύναμη του ευρωπαϊκού μπάσκετ, οι αναμετρήσεις τους στο τότε Κύπελλο Πρωταθλητριών πέρασαν στην ιστορία.

Η πρώτη και πλέον συζητημένη κόντρα τους χρονολογείται στη σεζόν 1986-87. Στο πρώτο παιχνίδι του β' γύρου ο Άρης θριαμβεύει στο Αλεξάνδρειο με 98-67 και βρίσκεται με το... ενάμισι πόδι στη φάση των ομίλων, αποδεικνύεται ωστόσο ότι λογαριάζει χωρίς τον ξενοδόχο. Στον αλήστου μνήμης επαναληπτικό αγώνα του Μιλάνου, για τον οποίον οι ιστορίες που έχουν ακουστεί αγγίζουν τα όρια του μύθου, η Τρέισερ ανατρέπει πλήρως το σκηνικό, νικά με 83-49 και προκρίνεται, αφήνοντας τον Άρη... σύξυλο.

Ένας από τους βασικούς παίκτες εκείνης της ομάδας του Άρη, ο Νίκος Φιλίππου, θυμάται: "Σ' εκείνο το παιχνίδι οι παίκτες της Τρέισερ έκαναν τα πάντα για να κερδίσουν και να προκριθούν. Κι όταν σου λέω τα πάντα, εννοώ τα πάντα. Δεν γινόταν, άλλωστε, να ανατραπεί διαφορετικά μια τόσο μεγάλη διαφορά. Ο Μπάρλοου έριχνε... μπουνιές, έφαγα κι εγώ μία και μου ήρθε ο ουρανός σφοντύλι! Ο Πρέμιερ έβριζε, έφτυνε κι έκανε διάφορα χαζά, όσο για τον Μενεγκίν δεν χρειάζεται να σου πω. Οι αγκώνες του έχουν περάσει στην ιστορία...

Ο μόνος που δεν έριξε το επίπεδό του ήταν ο Ντ' Αντόνι. Κύριος πραγματικός. Μου έκανε εντύπωση, γιατί σε ένα γήπεδο που είχε πάρει φωτιά, αυτός κοιτούσε να παίξει το παιχνίδι του και τίποτα άλλο. Τύπος και υπογραμμός. Και παιχταράς, έτσι; Όλο το παιχνίδι του Μιλάνο περνούσε από τα χέρια του".

 

Η φωτογραφία με τον Γκάλη

Εκδίκηση γι' αυτή την απίθανη σειρά αγώνων ο Άρης δεν μπόρεσε να πάρει. Παρότι τα επόμενα χρόνια νικούσε μονίμως την Τρέισερ (ή Φίλιπς) στο Αλεξάνδρειο στη φάση των ομίλων, στο Μιλάνο πάντα έχανε, ενώ ηττήθηκε και στον ημιτελικό του φάιναλ φορ της Γάνδης το 1988. Έτσι, δεν μπόρεσε να καταφέρει στην ομάδα του Μιλάνου ένα χτύπημα που θα το θυμόταν για χρόνια. Ο Μάικ Ντ' Αντόνι, όμως, συνέχισε να εμπνέει τον σεβασμό των παικτών του Άρη.

"Είχαμε ένα φωτογράφο που ακολουθούσε την αποστολή και του ζητούσαμε να μας βγάζει διάφορες φωτογραφίες. Ο Γκάλης είχε ζητήσει να βγει φωτογραφία μόνο με δύο αντιπάλους. Ο ένας ήταν ο ΜακΑντού και ο άλλος ο Ντ' Αντόνι. Ήταν πολύ μεγάλο όνομα τότε. Είχε περάσει από το ΝΒΑ κι είχε σπουδαία φήμη", θυμάται ο Γιώργος Δοξάκης, που είχε παίξει σε όλα τα παιχνίδια του Άρη με το Μιλάνο τότε. Και αποκαλύπτει το αδύνατο σημείο του παίκτη Ντ' Αντόνι:

"Στην άμυνα... λούφαρε! Είτε στο μαν του μαν είτε σε εκείνη τη ζώνη 1-3-1, που έπαιζε συχνά τότε το Μιλάνο, ήταν μάλλον παθητικός και δεν ξόδευε πολύ ενέργεια. Στην επίθεση, όμως, όλο το παιχνίδι περνούσε από τα χέρια του. Όποτε ήταν να παίξουμε με αυτούς, θυμάμαι τον Ιωαννίδη που μας έλεγε: "Όλη η μηχανή τους στηρίζεται σε αυτό τον παίκτη. Το νου σας"! Ήταν... αλεπού. Πανέξυπνος και ήξερε πολύ καλά πώς να κατευθύνει τους συμπαίκτες του".

"Είναι γάτος"!

Πολύ αργότερα ο Δοξάκης είχε την ευκαιρία να δει τον Μάικ Ντ' Αντόνι και ως προπονητή. Όταν ο τελευταίος ήταν στους Νικς, ο Δοξάκης είχε πάει στη Νέα Υόρκη, παρακολούθησε προπονήσεις και αγώνες της ομάδας και διαπίστωσε ότι είναι... "γάτος! Το κοουτσάρισμα που κάνει είναι πανέξυπνο. Σε αντίθεση με τους περισσότερους Αμερικανούς προπονητές, που βαδίζουν βάσει του προκαθορισμένου πλάνου και ελάχιστες παρεμβάσεις κάνουν στη διάρκεια του παιχνιδιού, αυτός ψάχνει μονίμως το τρικ. Ειδικά όταν το παιχνίδι δεν πάει καλά, αναζητά το κόλπο εκείνο που θα αιφνιδιάσει τον αντίπαλο και θα ωφελήσει την ομάδα του. Κάτι που γίνεται κατά κόρον στο ευρωπαϊκό μπάσκετ, από το οποίο έχει επηρεαστεί".

Την ίδια άποψη πάνω κάτω έχει και ο Γιάννης Σιούτης, που ως παίκτης του Άρη ήταν εκ των πρωταγωνιστών μιας από τις πιο σημαντικές... ήττες του Ντ' Αντόνι στην ευρωπαϊκή προπονητική του καριέρα. Τη σεζόν 1996-97 ο Άρης αντιμετώπισε την Μπενετόν στο διπλό ημιτελικό του Κυπέλλου Κόρατς. Η ομάδα του Τρεβίζο με κόουτς τον Ντ' Αντόνι και παίκτες όπως ο Χένρι Ουίλιαμς, ο Ρέμπρατσα, ο Πίτις κ.ά. είχε χάσει στη Θεσσαλονίκη με 77-73 και στον επαναληπτικό νίκησε στην κανονική διάρκεια με 72-68. Στην παράταση, όμως, ο... τρελο-Ιταλός Μάριο Μπόνι έριξε στο καναβάτσο την Μπενετόν, που νίκησε μεν με 87-86, αλλά την πρόκριση στον τελικό πήρε ο Άρης, ο οποίος λίγο αργότερα κατέκτησε και το τρόπαιο μέσα στην Προύσα.

"Ήταν τεράστια πρόκριση. Μην ξεχνάς ότι σχεδόν η ίδια Μπενετόν, αλλά με προπονητή τον Ομπράντοβιτς, έφτασε την επόμενη χρονιά ως το φάιναλ φορ της Ευρωλίγκας", θυμάται ο Σιούτης, που μόνο καλά πράγματα έχει να θυμάται από τον Ντ' Αντόνι: "Είχε πολύ ωραία παρουσία στον αντίπαλο πάγκο. Φαινόταν η ποιότητά του ως άνθρωπος, τζέντλεμαν πραγματικός. Όχι πως δεν φώναζε ή δεν διαμαρτυρόταν... Το ζούσε το παιχνίδι και μάλιστα έντονα, αλλά ποτέ δεν ξέφευγε από τα όρια. Και προσπαθούσε να παρεμβαίνει προπονητικά. Άλλαζε σχήματα, προσπαθούσε να κάνει τρικ. Σπουδαίος προπονητής...