Εκεί απ΄ όπου ξεκίνησε το ταξίδι...

Η γιορτή του παγκόσμιου μπάσκετ αρχίζει σήμερα (Σάββατο 30/8) στην Ισπανία και το μυαλό ταξιδεύει 28 χρόνια πίσω.  Τότε που (πάλι στην Ισπανία) ξεκίνησε το μεγάλο ταξίδι της «επίσημης αγαπημένης»,  με την πρώτη της συμμετοχή σε Παγκόσμιο πρωτάθλημα.

 Και όπως συμβαίνει συνήθως, η πρώτη φορά μένει χαραγμένη στη μνήμη τόσο νωπά, που θυμάσαι τα πάντα με κάθε λεπτομέρεια. Ως απεσταλμένος της «Αθλητικής Ηχούς» και του «’Έθνους», αυτή η αποστολή ήταν μία ξεχωριστή εμπειρία και βρίσκω την ευκαιρία να μοιραστώ μερικές προσωπικές αναμνήσεις. 
 Λίγο – πολύ τα αγωνιστικά είναι γνωστά από δημοσιεύματα και βίντεο στο you tube. Όπως ο συγκλονιστικός ημιτελικός Σοβ. Ένωσης- Γιουγκοσλαβίας, που κρίθηκε στην παράταση κι ενώ οι «πλάβι» στο τέλος της κανονικής διάρκειας έκαναν χαρακίρι. Έχασαν μία διαφορά  9 πόντων, με  μοιραίο παίκτη τον  άπειρο τότε Ντίβατς που έκανε διπλή ντρίπλα από την επαναφορά της μπάλας και ο Βάλτερς ισοφάρισε με νέο τρίποντο.
. Ήταν η πρώτη μεγάλη διοργάνωση για τον Φάνη Χριστοδούλου, αλλά και για τον Κώστα Ρήγα που «σφύριξε» τον τελικό ΗΠΑ – Σοβ. Ένωσης.
. Με τους Αμερικάνους χρίστηκε διεθνής ο Ρόνι Σεϊκέλι και το όνειρο να τον δούμε με τη φανέλα της Εθνικής Ελλάδας, που ήταν και έντονη επιθυμία του, χάθηκε.
. Ο Νίκος Γκάλης κατέθεσε τα διαπιστευτήριά του και σε παγκόσμιο επίπεδο, παίρνοντας την πρώτη θέση στον πίνακα των σκόρερ από τον Βραζιλιάνο Οσκαρ Σμιτ.
Με το «καλησπέρα» στη Σαραγόσα, πέτυχε 53 πόντους εναντίον του Παναμά και ναζί με τον Παναγιώτη Γιαννάκη καθησύχασαν τον αγχωμένο Κώστα Πολίτη, ο οποίος δεν είχε πληροφορίες  για τον αντίπαλο. Αλήθεια, ποιο «σκάουτινγκ» τότε…
Θυμάμαι την προσπάθεια να βρω τρόπο για να συλλέξω κάποια στοιχεία για τον Παναμά. Από τους συνδρομητές της εβδομαδιαίας εφημερίδας «ΜΠΑΛΛΑ» που ήταν θυγατρική της «ΑΗ», βρήκα έναν Έλληνα στον Παναμά και αυτός μου έδωσε μερικές πληροφορίες, τονίζοντας ότι δεν είναι σε θέση να απειλήσει την Ελλάδα. Αλλά που να ακούσει κάτι τέτοιο ο Κώστας Πολίτης,  ο οποίος ήταν ανήσυχος για την πρεμιέρα.
Η Ελλάδα για πρώτη φορά βρισκόταν ανάμεσα στις κορυφαίες ομάδες του κόσμου. Και δεν ήταν λίγοι αυτοί που την ακολούθησαν για να παρευρεθούν στην μεγάλη γιορτή.
Από τον Γιάννη Ιωαννίδη, τη Μαρινέλλα και τον διεθνή διαιτητή ποδοσφαίρου Στέλιο Λανδράκη.
Ο «ξανθός» σε πείσμα των περισσοτέρων που ήταν με τον μέρος των Σοβιετικών στον τελικό, προκαλούσε οποιονδήποτε για στοίχημα, ποντάροντας σε νίκη των ΗΠΑ.
Το «μικρόβιο» του μπάσκετ μπήκε για τα καλά στη Μαρινέλλα από το Μουντομπάσκετ του ’86. Από τότε ακολουθούσε ανελλιπώς την Εθνική ομάδα και ήταν παρούσα και στα επόμενα τρία Παγκόσμια πρωταθλήματα, στην Αργεντινή, το Τορόντο και την Αθήνα.
Η μεγάλη έκπληξη όμως ήρθε από τον Στέλιο Λανδράκη, ο οποίος πρέπει ν α ήταν ο μοναδικός που παρακολούθησε όλους τους αγώνες, τόσο του ομίλου, όσο και των δύο επόμενων φάσεων στη Βαρκελώνη και την Μαδρίτη. Από τις 8 το πρωί βρισκόταν στο γήπεδο, παρακολουθούσε όλες τις προπονήσεις και μετά τους έξι αγώνες που άρχιζαν από τις 2 το μεσημέρι. Είχε «τρελαθεί» με το μπάσκετ και για μας ήταν ο καλύτερος πληροφοριοδότης των παρασκηνίων.


Ο …καταζητούμενος  φωτορεπόρτερ
Ένα ξεχωριστό γεγονός στο περιθώριο των αγώνων ήταν κι αυτό. Σταθμός στην καριέρα του ήταν αυτό το Μπουντομπάσκετ και για τον φωτορεπόρτερ Γιώργο Οικονομόπουλο.  Ο μοναδικός Έλληνας φωτογράφος που κάλυψε τη διοργάνωση και έζησε μία συγκλονιστική εμπειρία όλες εκείνες τις μέρες. Το άγχος του δεν ήταν να προλαβαίνει τους αγώνες και τις προπονήσεις της Εθνικής ομάδας, αλλά τα πως θα προλαβαίνει τις πτήσεις για Αθήνα, προκειμένου να στέλνει τα φιλμάκια στον αείμνηστο Νίκο Φλώρο, με τον οποίο συνεργαζόταν. Εκείνος τα παρελάμβανε στο Ελληνικό, τα τύπωνε και έστελνε τις φωτογραφίες στις εφημερίδες. Αυτή η δουλειά γινόταν καθημερινά.
Από τη Σαραγόσα που ήταν ο όμιλος της Ελλάδας, έφευγε ο Οικονομόπουλος  με το νοικιασμένο αυτοκίνητο για το αεροδρόμιο της Μαδρίτης. Εκεί άρχιζε άλλη αγωνία. Έπρεπε να βρει κάποιον Έλληνα επιβάτη που θα δεχόταν να πάρει μαζί του τα φιλμ και να τα παραδώσει στον Φλώρο. Γύριζε στη Σαραγκόσα, κοιμόταν 2-3 ώρες και μετά στο γήπεδο.
Κάποια πρωινό δεν επέστρεψε στο ξενοδοχείο. Είχε συλληφθεί στο αεροδρόμιο. Καθυστέρησε να φθάσει σ’ αυτό και δεν βρήκε κανέναν Έλληνα στο γκισέ του checking. Μέσα στην απόγνωσή του έφτασε στον έλεγχο των διαβατηρίων και προσπαθούσε να πείσει τους αστυνομικούς να τον αφήσουν να περάσει και να πάει στην αίθουσα αναχωρήσεων.  Μπροστά στις αρνήσεις και τις αντιδράσεις των Ισπανών, με τους οποίους δεν μπορούσε και να συνεννοηθεί, ο Οικονομόπουλος τους πέταξε το διαβατήριό του και άρχισε να τρέχει αλλόφρων προς την πύλη της πτήσης. Όλη η ασφάλεια του αεροδρομίου κινητοποιήθηκε για τον …τρομοκράτη Έλληνα και σε λίγα δευτερόλεπτα είχε συλληφθεί. Μέσα στην τρέλα του, ανακουφίστηκε όταν άκουσε κάποιον αργοπορημένο επιβάτη να του μιλάει ελληνικά.
- «Τι συμβαίνει;»
- «Αδελφέ μου σώσε με. Πάρε αυτό, παρέδωσε το στο Ελληνικό και δεν με νοιάζει αν πάω φυλακή».
Στάθηκε τυχερός στην ατυχία του, αλλά μετά έπρεπε να καταθέσει στην  αστυνομία του αεροδρομίου και να πάρει πίσω το διαβατήριό του. Ειδοποίησε την ελληνική αποστολή και ο αρχηγός της Κώστας Παρίσης, μέσω της πρεσβείας κατάφερε να λύσει το πρόβλημα, να γυρίσει πίσω ο φωτογράφος που διηγούταν την περιπέτειά του και αγχωνόταν για το πως θα τα καταφέρει τις επόμενες μέρες. «Δεν μπορώ να ξαναπάω στο αεροδρόμιο. Με έχουν επικηρυγμένο…, παντού έχουν φωτογραφία μου…», έλεγε και οι διεθνείς με τα πειράγματά τους, προσπαθούσαν να τον χαλαρώσουν. 
Μία άλλη μέρα πάλι, για να προλάβει τον αγώνα επιστρέφοντας από τη Βαρκελώνη, πήρε κλήση για υπερβολική ταχύτητα και έκαψε και το αυτοκίνητο.
Μετά από τόσα χρόνια, όλα αυτά φαίνονται απίστευτα για κάποιον που δεν τα έχει ζήσει. Γιατί με την εξέλιξη της τεχνολογίας τα τελευταία χρόνια, 2-3 κινήσεις απαιτούνται για να σταλούν έτοιμες φωτογραφίες  παντού, οποιαδήποτε στιγμή.


Μουντομπάσκετ με λάπτοπ
Και μία και αναφερόμαστε στις εποχές που άρχιζε να αλλάζει επαναστατικά η μετάδοση πληροφοριών, το Μουντομπάσκετ του ’86 ήταν και για το «Έθνος» κάτι πρωτοποριακό.  Η είσοδος στη νέα τεχνολογία. Όταν ακόμη οι γραφομηχανές ήταν το «όπλο» των δημοσιογράφων, για τους αθλητικούς του «Έθνους» αυτές απέκτησαν …μουσειακή αξία , αφού μετά τα απαραίτητα σεμινάρια, ένα τεράστιο λάπτοπ μάρκας «SHARP» έγινε το αχώριστο εργαλείο μας.
Στην Ισπανία πρωτοξεκίνησε η  αποστολή κειμένων σε ηλεκτρονική μορφή, αλλά δεν ήταν τόσο απλό, αφού ακόμη δεν υπήρχαν οι υποδομές για συνδέσεις με υπολογιστές. Ειδικά στα ξενοδοχεία.  Έτσι έπρεπε να κάνουμε διάφορες αλχημείες, προκειμένου να ενώσουμε το εξωτερικό μόντεμ με την τηλεφωνική γραμμή. Και η αγωνία να φάνει χτυπάει κόκκινο, μέχρι να συνδεθεί και να σταλούν τα κείμενα. Ηρωικές και αξέχαστες εποχές.
Οι Ισπανοί ήταν πάντα πρωτοποριακοί σε εκδόσεις. Για το Μουντομπάσκετ του 1986 λοιπόν είχαν ετοιμάσει ένα καταπληκτικό βιβλίο 260 σελίδων, που περιείχε τα πάντα. Πολυτελής έκδοση που έδωσε το ερέθισμα να γίνει κάτι αντίστοιχο για το Ευρωμπάσκετ του ΄87. Άρεσε και στον αείμνηστο εκδότη της «ΑΗ» Κλεομένη Γεωργαλά, που ήταν παρών με τη σύζυγό του Μάτα στην Ισπανία και έδωσε αμέσως τα οκ. «Προχώρα. Θα το βγάλουμε και καλύτερο». Πραγματικά, ένα χρόνο μετά ήμασταν υπερήφανοι για το αποτέλεσμα της έκδοσης. Περιείχε για πρώτη φορά όλους τους μέχρι τότε αγώνες της Εθνικής ομάδας, που έγινε οδηγός για όλους στη συνέχεια για να εμπλουτιστεί με τις επόμενες διοργανώσεις και να υπάρχει σήμερα όλη η ιστορία της «επίσημης αγαπημένης».  Τα δέκα χιλιάδες αντίτυπα είχαν  διατεθεί μέχρι τον αγώνα με την Ιταλία και ο Κλεομένης δεν περίμενε ότι θα υπήρχε αυτή η εξέλιξη στο Ευρωμπάσκετ. Και ήταν αργά πλέον να υλοποιήσει την προτροπή για ανατύπωση του φίλου του Γιάννη Γερονικόλα. Σα ν «κόρη οφθαλμού» φυλάω δύο κομμάτια από εκείνη την έκδοση του ’87,  που θυμίζει Μουντομπάσκετ ’86.

  • Στη φωτογραφία, η ομάδα πού πήρε μέρος στο Μουντομπάσκετ του 1986. Από αριστερά όρθιοι: Κώστας Παρίσης (γιατρός), Νίκος Σισμανίδης (γυμναστής), Μανόλης Λέκκας (φυσικοθεραπευτής), Αργύρης Καμπούρης, Παναγιώτης Καρατζάς, Κώστας Πολίτης (προπονητής), Μιχάλης Ρωμανίδης, Φάνης Χριστοδούλου, Ορέστης Αγγελίδης (δεύτερος προπονητής), Δημήτρης Δημακόπουλος, Χρήστος Χριστοδούλου. Κάτω: Παναγιώτης Γιαννάκης, Νίκος Γκάλης, Νίκος Σταυρόπουλος, Αργύρης Πεδουλάκης, Λιβέρης Ανδρίτσος, Νίκος Φιλίππου.

Μαζί με τον Φερνάντο Μαρτίν, ανήμερα του αγώνα Ελλάδας – Ισπανίας, που κρίθηκε στις λεπτομέρειες. Τρία χρόνια αργότερα,  ο κορυφαίος Ισπανός παίκτης έχασε τη ζωή του σε αυτοκινητιστικό δυστύχημα.


Ο Βραζιλιάνος Όσκαρ Σμιτ βγάζει το καπέλο του στον Νίκο Γκάλη, που του πήρε τα πρωτεία στο σκοράρισμα.