Πτυχίο και μπάσκετ

duke245

Ο Νίκος Λινάρδος γράφει στο BasketNews για το μεγάλο δίλημμα που έχουν πολλοί γονείς: «Μπάσκετ ή σπουδές»; Όπως επίσης και για τη λύση των πανεπιστημίων στην Αμερική...

«Τίθεται πολύ συχνά ένα μεγάλο ερώτημα ανάμεσα σε γονείς και παιδιά. Πώς μπορούν να συνδυάσουν τις σπουδές με τον αθλητισμό. Και όταν μιλάμε για αθλητισμό, εννοούμε τόσο τον απλό, όσο και τον επαγγελματικό.

Οταν το παιδί βρίσκεται στην ηλικία των 15 με 16 χρονών γεννάται και το συγκεκριμένο δίλημμα. Απαραίτητη προϋπόθεση είναι το παιδί να έχει δείξει ότι έχει κάποιο ταλέντο το οποίο θα μπορούσε να εξελίξει. Κάτι που θα έχει φανεί είτε από κάποιο κλιμάκιο, είτε από κάποια προεθνική ομάδα.

Ειδικά στις περιόδους των πανελλήνιων πρωταθλημάτων, εφήβων και νεανίδων, αρχίζουν και σκέφτονται αν θα μπορέσουν να πετύχουν σε κάποια Ανώτατη σχολή και ταυτόχρονα να πετύχουν και στο άθλημα το οποίο έχουν επιλέξει.

Τα τελευταία χρόνια στη σκέψη και στον προβληματισμό των γονιών έρχεται να προστεθεί η μετακίνηση στα πανεπιστήμια της Αμερικής. Δηλαδή να μην δώσουν μεγάλο βάρος στις Πανελλήνιες Εξετάσεις προκειμένου να μείνουν τα παιδιά απρόσκοπτα στα καθήκοντα των προπονήσεων, με την προοπτική στο τέλος της χρονιάς να επιλέξουν τη δυνατότητα φοίτησης στα πανεπιστήμια των ΗΠΑ.

Βέβαια σημαντικός παράγοντας είναι το πόσο ένα πανεπιστήμιο που δίνει υποτροφίες τους εξασφαλίζει και μια καλή προπονητική εμπειρία, συνεχίζοντας το πρότζεκτ που είχαν τα παιδιά από την Ελλάδα. Και όλα αυτά σε συνδυασμό με την ακαδημαϊκή τους εκπαίδευση.

Θα πρέπει οι γονείς να ψάξουν και να δουν από την αρχή το πόσο καλό είναι το πρόγραμμα του μπάσκετ. Και αυτό διότι υπάρχουν πολλά πανεπιστήμια που δελεάζουν τα παιδιά με υποτροφίες ενώ το μπάσκετ μπορεί να μην είναι τόσο ανταγωνιστικό με το πρόγραμμα της ομάδας τους στην Ελλάδα. Πρέπει να είναι πολύ προσεκτικοί όσον αφορά το κριτήριο επιλογής του πανεπιστημίου. Συνήθως συμβαίνει με πανεπιστήμια που έχουν πολύ καλή ακαδημαϊκή εκπαίδευση. Παράδειγμα, το Χάρβαρντ. Καλό σε σπουδές, αλλά όχι σε μπάσκετ.

Γι αυτό θα πρέπει να αντλήσουν πληροφορίες, είτε από κάποιους ανθρώπους που έχουν περάσει από τα πανεπιστήμια της Αμερικής, είτε από παιδιά που ενδεχομένως να έχουν ήδη σπουδάσει. Τα τελευταία χρόνια παρατηρείται έντονα αυτό το φαινόμενο γιατί στην Ελλάδα είναι δύσκολο να γίνει αυτός ο συνδυασμός. Κακά τα ψέμματα, αλλά όταν ένα παιδί που είναι καλός μπασκετμπολίστας και θέλει να δώσει Πανελλήνιες Εξετάσεις, μένει πίσω στο άθλημα που αγαπάει. Δύσκολα βρίσκεις παίκτες να παίζουν σε υψηλό επίπεδο και να είναι και επιστήμονες. Π.χ. Ο Μαυροειδής που είναι στην ιατρική, είναι δακτυλοδεικτούμενος!

Γι' αυτό και ξαναλέω. Αν επιλέξει κάποιος γονιός τη λύση της Αμερικής να είναι πολύ προσεκτικός...

Τα ξαναλέμε σύντομα,

Νίκος»