Τέλος εποχής...

linardos guard

Ιούλιος 2001. Βλέπω από κοντά τον έφηβο -τότε- Βασίλη Σπανούλη, μέλος της Εθνικής ομάδας στο Πανευρωπαϊκό εφήβων, συμπαίκτης του από τότε στην Εθνική Νίκου Ζήση. Εισηγούμαι στη διοίκηση του Αμαρουσίου σαν πρώτος προπονητής την απόκτησή του.

Η απόλυτη δικαίωση από τον Βασίλη που τον ξανασυναντώ το 2007 μιας και ο καλός... Θεός με έφερε συνεργάτη στην πιο επιτυχημένη Εθνική ομάδα όλων των εποχών (2005 χρυσό στο Ευρωμπάσκετ, 2006 ασημένιο μετάλλιο στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα, 2007 στον μικρό τελικό του Ευρωμπάσκετ, 2008 5η θέση στους Ολυμπιακούς Αγώνες του Πεκίνου). Την Εθνική ομάδα του Παναγιώτη Γιαννάκη και των πέντε σπουδαίων γκαρντς Σπανούλη, Παπαλουκά, Διαμαντίδη, Ζήση και Χατζηβρέττα.

Το να δουλεύεις με τέτοιους παίκτες είναι ευλογία Θεού. Τι να πρωτοθυμηθώ με τι ένταση εκτελούσαν την κάθε άσκηση; Με πόση ακρίβεια υλοποιούσαν την κάθε επιθετική συνεργασία ψηλού-κοντού; Πώς συναγωνίζονταν ο ένας τον άλλον στο ένας εναντίον ενός; 'Η τα εκατοντάδες σουτ στο τέλος της προπόνησης...

Αυτά τα τέσσερα ασσόδυα, αφού ο Νικόλας Χατζηβρέττας ήταν καθαρό δυάρι, κατάφεραν να με κάνουν να νιώσω ευτυχής που δούλεψα μαζί τους τρία καλοκαίρια. Ξέρετε, είναι διαφορετικό να τους αντιμετωπίζεις σαν αντιπάλους με τις ομάδες τους και άλλο να ζεις, να αναπνέεις, να χάνει και να κερδίζεις μαζί τους.

Τι να πω για τον Θοδωρή (Παπαλουκά) που η πολύχρονη παρουσία του στα ευρωπαϊκά παρκέ και η επιλογή του από την Ευρωλίγκα σας πρεσβευτή της, πιστοποιεί τη μεγάλη του κλάση.

Για τον Βασίλη (Σπανούλη) που οδηγεί εκ του ασφαλούς τον Ολυμπιακό τα τελευταία χρόνια μετά τα επιτέυγματά του με τον Παναθηναϊκό και το σύντομο πέρασμά του στο ΝΒΑ.

Ο Δημήτρης (Διαμαντίδης) παίκτης για όλες της θέσεις, ηγέτης, εκπληκτικός συμπαίκτης σε άμυνα και επίθεση. Όλος ο Παναθηναϊκός των τίτλων.

Και τελευταίος ο προ ημερών ανακοινώσας την αποχώρησή του από την Εθνική, Νίκος Ζήσης.

Ο παίκτης με το τετράγωνο μυαλό, κομπιούτερ και προπονητής μέσα στο παρκέ. Με τεράστιο ήθος και τεράστια καριέρα όπου και αν έπαιξε. Α, ρε Νικόλα... Με την αποχώρησή σου από την γαλανόλευκη κλείνει ο κύκλος των χαμένων... αποσυρθέντων ποιητών στο παρκέ.

Η σκυτάλη περνάει πλέον οριστικά στον Καλάθη, τον Σλούκα, τον Μάντζαρη, τον Γιάννη Αντετοκούνμπο που καλούνται, γιατί όχι, να πετύχουν αυτά που πέτυχαν οι προηγούμενοι ηγέτες της δωδεκαετίας 2004-2016.

Ευχή όλων μας, πάντα με συνέπεια, ταπεινότητα και δύναμη.