Η Ελλάδα ζούσε ανέπνεε για το Ευρωμπάσκετ
Είχαμε συγκεντρωθεί στη Νάουσα για το βασικό στάδιο της προετοιμασίας με όνειρα και φιλοδοξίες, αλλά δεν είχαμε κανένα άγχος. Το κλίμα στην ομάδα ήταν εξαιρετικό και όλοι οι παίκτες είχαμε δεθεί μεταξύ μας.
Είχαμε συγκεντρωθεί στη Νάουσα για το βασικό στάδιο της προετοιμασίας με όνειρα και φιλοδοξίες, αλλά δεν είχαμε κανένα άγχος. Το κλίμα στην ομάδα ήταν εξαιρετικό και όλοι οι παίκτες είχαμε δεθεί μεταξύ μας.
Ιούλιος 2001. Βλέπω από κοντά τον έφηβο -τότε- Βασίλη Σπανούλη, μέλος της Εθνικής ομάδας στο Πανευρωπαϊκό εφήβων, συμπαίκτης του από τότε στην Εθνική Νίκου Ζήση. Εισηγούμαι στη διοίκηση του Αμαρουσίου σαν πρώτος προπονητής την απόκτησή του.
Οι άνθρωποι που ασχολούμαστε με το όμορφο άθλημα της καλαθοσφαίρισης, έχουμε ακούσει πολλές φορές εκφράσεις του τύπου «τα πρωταθλήματα τα παίρνει η άμυνα και τα εισιτήρια η επίθεση» ή «η καλύτερη άμυνα είναι η επίθεση», επίσης «ο σκοπός αγιάζει τα μέσα» ή ότι «η ομάδα αυτή κακοποιεί το μπάσκετ αλλά κερδίζει» ή ακόμα έχει ακουστεί το εξής παράδοξο: «Αυτή η ομάδα χάνει αλλά χαίρεσαι να βλέπεις το μπάσκετ που παίζει».
1996: Αναλαμβάνω το αναπτυξιακό πρόγραμμα των μικρών ηλικιών της ΕΣΚΑ και χωρίζουμε την Αττική σε πέντε περιφέρειες.
Ο Νίκος Λινάρδος γράφει στο BasketNews για το μεγάλο δίλημμα που έχουν πολλοί γονείς: «Μπάσκετ ή σπουδές»; Όπως επίσης και για τη λύση των πανεπιστημίων στην Αμερική...