Τα του Καίσαρα, τω Σάκοτα

aek sakota final

Ο Ντράγκαν Σάκοτα δεν είναι εδώ και καιρό …Σέρβος αλλά Έλληνας και με αστυνομική ταυτότητα μάλιστα, όπως όλοι μας. Αυτό δεν μπορεί να το αμφισβητήσει κανείς, αλλά ως Έλληνας έχει αντιληφθεί εδώ και χρόνια ότι οι …νέοι συμπατριώτες του δεν έχουν μάθει να …σέβονται αξίες, ειδικά όταν πρόκειται για …ανταγωνιστές.

Όπως άλλωστε είναι γνωστό σε όλους μας, σχεδόν κάθε οπαδός είναι και υποψήφιος προπονητής της ομάδας του και ανά πάσα στιγμή δηλώνει έτοιμος να αντικαταστήσει τον «απαρχαιωμένο», τον «μαθητευόμενο μάγο», τον «εκτός ελληνικού κλίματος ξένο», τον «άπειρο νεαρό Έλληνα», βάλτε εσείς τα υπόλοιπα…Και ο Σάλε και στην προηγούμενη, δεύτερη, θητεία του στην ΑΕΚ άκουσε πολλά και πικράθηκε πολύ αλλά και φέτος, ειδικά αμέσως μετά την επιστροφή του, άκουσε αρκετά που τον στενοχώρησαν. Και τα περισσότερα άδικα, αν θέλουμε να είμαστε σωστοί…

Τότε λοιπόν είχαμε γράψει ότι κάτω απ’ τις συγκεκριμένες, ιδιάζουσες συνθήκες στην ΑΕΚ, ο Ντράγκαν Σάκοτα, που και έμπειρος είναι, και συνετός και λόγω του συγκαταβατικού χαρακτήρα του, μπορεί να χειριστεί καλύτερα την κατάσταση στα αποδυτήρια της ομάδας, την οποία άλλωστε γνώριζε απ’ έξω και ανακατωτά και συμπερασματικά ήταν η καλύτερη λύση για την ομάδα τότε.

Ακούσαμε και εμείς τότε τα εξ αμάξης από γνωστούς και φίλους, ορισμένοι εκ των οποίων μάλιστα εκτιμούσαν και την αξία και την εμπειρία του, αλλά θεωρούσαν ότι δεν θα μπορούσε να ανταποκριθεί στις υψηλές τους προσδοκίες… Υψηλές προσδοκίες από εκείνη την ΑΕΚ, που είχε ξεκινήσει με το …αριστερό μια σεζόν, που κινδύνευε, αν δεν είχε μείνει ήδη εκτός πλέι-οφ του Τσάμπιονς Λιγκ και που οι εμφανίσεις της είχαν αποκαρδιωτική ασυνέπεια, μια του ύψους μια του βάθους δηλαδή, δεν μπορούσαμε να έχουμε έτσι και αλλιώς.

Και ο Μάκης Αγγελόπουλος, είμαστε σίγουροι, δεν έφερε τον Σάλε σαν μάγο με μαγικό ραβδί, να τα διορθώσει όλα εν μια νυκτί… Τον ήξερε όμως και σε αντίθεση με τους περισσότερους από εμάς που ζούμε τα πράγματα λίγο-πολύ απ’ έξω, τον είχε ζήσει σαν συνεργάτη και ήξερε και εκτιμούσε (παρότι είχε οδηγηθεί και αυτός στην απόφαση να τον αντικαταστήσει δυο χρόνια νωρίτερα), την αξία και την εμπειρία του. Και ο Σάκοτα διέψευσε τους πάντες. Και όσους τον …κατέκριναν για την απόφασή του να επιστρέψει, και όσους δεν περίμεναν κάτι σπουδαίο, ακόμη και όσους πίστευαν, στην καλύτερη των περιπτώσεων, ότι θα κατάφερε να …σώσει τα προσχήματα σε μια σεζόν που δεν θα μπορούσε να τελειώσει παρά μόνο με την ΑΕΚ να πετυχαίνει ένα μίνιμουμ, όπως μια θέση στην τετράδα της Α1, άντε και κάτι στο Κύπελλο Ελλάδας, όπου «σε ένα ματσάκι όλα γίνονται»…

Ο «μαέστρο», όπως πρέπει να τον αποκαλούν πλέον οι ΑΕΚτζήδες, έδειξε ότι τελικά το μαγικό ραδβάκι το έχει κρυμένο στο σακάκι του. Μετά την ανατροπή του 0-2 στους τελικούς με τον Ολυμπιακό το 2002, ο Σάλε κατάφερε σε μια «χαμένη χρονιά», να οδηγήσει την ΑΕΚ στην κατάκτηση του Κυπέλλου Ελλάδας, σε μια πρόκριση στο παρά ένα στα πλέι-οφ του Τσάμπιονς Λιγκ, σε δύο προκρίσεις στους δυο γύρους με ντισαβαντάζ έδρας, σε μια μεγάλη νίκη στον ημιτελικό απέναντι στην πιο φορμαρισμένη το τελευταίο διάστημα ομάδα της διοργάνωσης και σε θρίαμβο στον τελικό απέναντι στην πιο ισχυρή ομάδα του θεσμού και μεγάλο φαβορί και πριν και κατά την διάρκεια της σεζόν. Και δεν τα κατάφερε τυχαία, δεν είχε τύχη …πρωτάρη, ούτε τύχη τζογαδόρου που ρίσκαρε τα πάντα σε μια ζαριά…

Στον τελικό με τον Ολυμπιακό στην Κρήτη η ΑΕΚ έπαιξε το πιο σπουδαίο μπάσκετ που έχουμε δει απ’ την επιστροφή της στην Α1 και στο Τσάμπιονς Λιγκ έδειξε χαρακτήρα μεγάλης ομάδας, ξεπερνώντας προβλήματα, τραυματισμούς, κλυδωνισμούς και την γνωστή σε όλους εντός της οικογένειας της ΑΕΚ, γκρίνιας…Στον τελικό με τη Μονακό η ΑΕΚ, όσο και αν λέγαμε το αντίθετο, λόγω της ψυχολογίας της έδρας και των 18 χιλιάδων φίλων της στο ΟΑΚΑ, ήταν το αουτσάιντερ.

Λίγοι γνώστες του μπάσκετ και του κλίματος στα αποδυτήρια τέτοιων αγώνων θα πόνταραν ότι η ΑΕΚ, που έχει δείξει φέτος αρκετές αγωνιστικές αδυναμίες, θα μπορούσε να πάρει τον …αέρα της σφιχτής Μονακό, σε μια αναμέτρηση με αρκετά θεωρητικά μις-ματς για την «Ένωση». Όλοι έλεγαν λοιπόν πριν από το παιχνίδι, ότι για να διεκδικήσει η ΑΕΚ, στα ίσια, τη νίκη απ’ τη Μονακό, θα πρέπει να κάνει το ιδανικό ματς.

Και ο Σάλε κατάφερε να ετοιμάσει τους παίκτες του και να τους παρουσιάσει στην καλύτερη δυνατή φόρμα τους, δεδομένων προβλημάτων τραυματισμών που υπήρχαν. Και όχι μόνο αυτό: στην διάρκεια του αγώνα έκανε διαχείριση χρόνου και χημείας της ομάδας του με τρόπο που θα πρέπει στο εξής να διδάσκεται στα σεμινάρια προπονητικής.

Όποιο και αν ήταν το αποτέλεσμα αυτού του αγώνα, αυτό δεν αλλάζει. Και όποιος και να δει το βίντεο χωρίς να ξέρει το τελικό σκορ, θα μπορεί να πει απ’ τα πρώτα λεπτά της αναμέτρησης ότι το κοουτσάρισμα του Σάκοτα ήταν το ιδανικό για την ΑΕΚ. Η ομάδα του ανταποκρίθηκε άμεσα σε πολλές αλλαγές της αντίπαλης άμυνας, ακόμη και στις ζώνες που έπαιξε η Μονακό, βρήκε λύσεις με υπομονή στην επίθεση, είχε την κατάλληλη ψυχολογία και πνευματική ηρεμία, άντεξε στις αντεπιθέσεις των έμπειρων Μονεγάσκων, και δούλεψε πολύ στην επίθεση στο να λειτουργήσουν τα δικά της ατού όταν και όποτε έπρεπε.

Η εμφάνιση του Μάικ Γκριν δεν ήταν τυχαία. Ο Αμερικανός, που όλοι είχαμε μέμψει για την εμφάνισή του στον ημιτελικό και όχι μόνο, ξεκίνησε και πάλι βασικός και απ’ το πρώτο λεπτό έδειξε …άλλος άνθρωπος. Το τι είχε πει στον Γκριν ο Σάλε, το ξέρει εκείνος και ο γκαρντ της ΑΕΚ, αλλά το μόνο σίγουρο είναι ότι και ο Σάκοτα γνώριζε καλά ότι στο συγκεκριμένο παιχνίδι ο Γκριν θα ήταν το βαρόμετρο για την ΑΕΚ.

Σπουδαία δουλειά έκανε για την ομάδα του ο Βασίλης Ξανθόπουλος, αλλά κακά τα ψέμματα, μόνος του δεν θα μπορούσε να νικήσει τους γκαρντ της Μονακό, αν ο Γκριν ήταν πάλι κάτω του μετρίου. Και στους ψηλούς πάλι ο Σάκοτα βρήκε την κατάλληλη χημεία, την κατάλληλη στιγμή. Κράτησε «ζεστούς» τον Χάντερ και τον Μαυροειδή, που βοήθησαν σε κρίσιμα σημεία και στο τέλος, έχοντας αναγκαστεί ίσως και απ’ τα τέσσερα φάουλ του πρώτου, στηρίχθηκε στο πολυεργαλείο ΝτελΡόι Τζέιμς, που τον έβγαλε απροσπρόσωπο. Και εδώ θα πρέπει να δώσουμε και το μερίδιο ευθύνης στον Σωτήρη Μανωλόπουλο, που ήταν αυτός που πρώτος είχε εντοπίσει τα προβλήματα στην φροντλάιν της ΑΕΚ και άρχισε να χρησιμοποιεί τον Τζέιμς σαν δεύτερο πεντάρι ουσιαστικά σε χαμηλά σχήματα τότε. Μετά την έλευση του Σάκοτα, η ΑΕΚ απέκτησε και τον Βασιλόπουλο, που και αυτός βοήθησε τόσο στα αποδυτήρια όσο και στο παρκέ την ομάδα του να αποκτήσει μια μεγαλύτερη συνοχή και συνέπεια.

Ο Σάκοτα ήταν επίσης εκείνος που όταν είδε ότι δεν υπήρχε άλλος τρόπος, έδωσε το ελεύθερο στον Μάνι Χάρις να παίξει ένας εναντίον όλων σε κρίσιμα παιχνίδια, όπως με τη Νίμπουργκ και την Στρασμπούρ, αλλά σε άλλα ματς δεν δίστασε να αφήσει αρκετή ώρα στον πάγκο τον πρώτο του σκόρερ, καθώς αυτό ήταν τότε το καλύτερο για την ομάδα του…Και όλα αυτά ενώ τον τελευταίο καιρό αντιμετώπισε ένα σοβαρό οικογενειακό πρόβλημα, ενώ και ο γιός του, ο αρχηγός της ΑΕΚ, Ντούσαν Σάκοτα είχε και αυτός τραυματισμούς και έπαιξε με αυταπάρνηση σε αυτό το Φάιναλ-Φορ.

Μάλιστα και αυτός με μια …μαϊμού στην πλάτη του, όπως λένε και στην Αμερική, για να οδηγήσει την ομάδα όπου ανδρώθηκε μπασκετικά σε έναν τίτλο και να δικαιωθεί μετά από χρόνια για την επιλογή του και να γίνει Έλληνας τότε αλλά και για να επιστρέψει στην «Ένωση» και να παραμείνει σε αυτή, παρότι ο πατέρας του ουσιαστικά εκδιώχθηκε πριν δυο χρόνια από μια μικρή μερίδα θερμοκέφαλων…

Ο Σάλε θα μπορούσε να γράψει ένα σενάριο με μεγάλες ανατροπές σε όσα ξέρουμε όλοι εμείς οι υπόλοιποι, αν ο Μπουλμέτης ζητούσε κάτι τέτοιο για ένα φιλμ που δεν θα ήταν το σίκουελ του 1968, αλλά μια διαφορετική ταινία, με αγωνία και στοιχεία …θρίλερ, που δεν είχε η …ρομαντική κομεντί που αφορούσε στην πρώτη μεγάλη επιτυχία του ελληνικού μπάσκετ πριν από 50 χρόνια.