Προς τι ο εκνευρισμός;

aek timeout

Του Κ. Τσιαμτσιούρη

 Η Κυπελλούχος Ελλάδας ΑΕΚ μπορεί να φέρει πλέον ένα τίτλο δίπλα στο όνομά της, κάτι που είχε να καταφέρει πολλά χρόνια, αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι έφτασε στο σημείο που θα ήθελαν ο Ντράγκαν Σάκοτα, ο Μάκης Αγγελόπουλος και οι φίλαθλοί της.

Ορισμένες απ’ τις αδυναμίες και τα ελαττώματά της φάνηκαν στο παιχνίδι με τη Νίμπουργκ, η οποία τα εκμεταλλεύθηκε άριστα για να πάρει τη νίκη και το μεγάλο προβάδισμα για την πρόκριση.

Η υπόθεση αυτή όμως δεν έχει τελειώσει για την ΑΕΚ, καθώς το -10 δεν είναι …ανυπέρβλητο εμπόδιο, ούτε η έδρα της τσέχικης ομάδας είναι ικανή να δώσει το εισιτήριο για τους «8» στη Νίμπουργκ, αν η «Ένωση» παίξει ξανά όπως στον τελικό στα Δύο Αοράκια ή όπως και σε άλλα σημαντικά φετινά ματς.

Το πρόβλημα για την ομάδα του Ντράγκαν Σάκοτα είναι η …ασυνέπεια, όχι η έλλειψη δυνατοτήτων του ρόστερ ή του τεχνικού της. Ο Σάλε είναι πολύπειρος και συνήθως ψύχραιμος και στις πιο δύσκολες καταστάσεις, αλλά προχθές στο ΟΑΚΑ έχασε την ψυχραιμία του και αυτό φάνηκε και απ’ τις κινήσεις του στον πάγκο όσο και απ’ όσα δήλωσε μετά τον αγώνα.Βεβαίως είναι δύσκολο να κρατά ένας προπονητής την ψυχραιμία του όταν βλέπει κάποιους παίκτες του να παρουσιάζονται διπρόσωποι, όχι μόνο από αγώνα σε αγώνα, αλλά από δεκάλεπτο σε δεκάλεπτο, λες και τους λείπει κίνητρο ή συγκέντρωση, κάτι τελείως απαράδεκτο ειδικά όταν παίζεις ένα παιχνίδι αγώνων πλέι-οφ.

Είναι δύσκολο επίσης να κρατάς την συγκέντρωση της ομάδας σου σε ένα επίπεδο όταν ο …περίγυρος δεν βλέπει καν αυτό το ματς, αλλά επιμένει ότι οι δυσκολίες θα έρθουν στη συνέχεια, στην επόμενη φάση και στο Φάιναλ-Φορ… «Ξεχάσαμε πως φτάσαμε εδώ, ότι προκριθήκαμε σαν τρίτοι, χωρίς να έχουμε πλεονέκτημα έδρας και φυσικά ότι απέναντί μας βρίσκονται πολύ καλές ομάδες», είπε ο Σάλε αναφερόμενος σε όσα άκουγαν  και διάβαζαν οι παίκτες του πριν τον αγώνα με τη Νίμπουργκ.

Και οι άνθρωποι της ΑΕΚ βεβαίως έχουν ευθύνες για την εμφάνιση αυτή και την αποτυχία επίτευξης ενός πιο θετικού αποτελέσματος στον πρώτο αγώνα, που θα έκανε την ρεβάνς πιο …βατή. Στα μπασκετικά στοιχεία θα αναφέρουμε απλά όσα είδαμε στο ΟΑΚΑ: Πολλές φορές η ΑΕΚ μοιάζει μια ομάδα πολύ εύκολη στο διάβασμα απ’ τους αντιπάλους της, καθώς δεν μπορεί να κρύψει τις αδυναμίες της σε συγκεκριμένους τομείς.

Μπορεί η προσθήκη του Βινς Χάντερ να έκανε την φροντλάιν της πιο κινητική και πιο γρήγορη στην επίθεση, αλλά στην άμυνα τα προβλήματά της παραμένουν. Οι αργοί Μαυροειδής και Καββαδάς δεν ήταν σε θέση να μπουν σε έναν ρυθμό σαν αυτόν του αγώνα της Τετάρτης, αλλά το αμυντικό πρόβλημα της ΑΕΚ όσο αφορά στους διαδρόμους που έβρισκαν οι παίκτες της Νίμπουργκ στην ρακέτα της ξεκινούσε απ’ την περιφέρεια:

Οι Γκριν, Πάντερ, Χάρις και Λαρεντζάκης δεν είναι απ’ τους καλύτερους αμυντικούς του κόσμου. Όταν μια ομάδα έχει πολύ γρήγορους, ψηλούς και καλούς σουτέρ περιφερειακούς, η ΑΕΚ δυσκολεύεται να τους αντιμετωπίσει αμυντικά. Ο Ρέι και ο Λόρενς προκάλεσαν ρήγματα στην άμυνά της, έβρισκαν πάντα ή ένα εύκολο δικό τους καλάθι ή μια πάσα σε ελεύθερο συμπαίκτη. Είχαν καλύτερες συνεργασίες, τακτική αντιμετώπιση και βεβαίως αυτό ανέβασε την αυτοπεποίθησή τους.

Ο Σάκοτα είπε ότι ίσως ήταν η πρώτη φορά που έβλεπε παίκτη σαν τον Ρέι να έχει τόσο υψηλά ποσοστά σε σουτ πάνω σε άμυνα, ή τον Ντέιβις να σκοράρει ακόμη και τρίποντο, ενώ σε προηγούμενα παιχνίδια είχε μικρή συμμετοχή… Μπορεί να αληθεύει και το ένα και το άλλο, αφού είναι γεγονός ότι μερικά σουτ-προσευχές, μπήκαν για χάρη της Νίμπουργκ, ενώ άλλα της ΑΕΚ δεν …εισακούσθηκαν.

Η ΑΕΚ έχει δείξει όμως φέτος και σε άλλα παιχνίδια να έχει πρόβλημα αντιμετώπισης ενός αντιπάλου που βρίσκεται σε …απρόσμενα καλή φόρμα. Ενώ έχει έμπειρους παίκτες στο ρόστερ της, χάνει την συγκέντρωσή της και την αυτοπεποίθησή της ορισμένες φορές αδικαιολόγητα.

Απ’ την άλλη, το αισιόδοξο είναι ότι αρκετές ακόμη φορές η ΑΕΚ έχει κάνει μεγάλες αντεπιθέσεις και έχει γυρίσει εις βάρος της καταστάσεις σε κάποια παιχνίδια. Τώρα είναι καιρός να το κάνει στο …δεύτερο μέρος της σειράς αυτής των πλέι-οφ. Και ίσως ψυχολογικά η προετοιμασία της για κάτι τέτοιο να είναι πιο εύκολη, σε σχέση με ένα παιχνίδι που όλοι θεωρούσαν ότι θα είναι το μεγάλο φαβορί, με αποτέλεσμα να έρθει αρχικά η υποτίμηση του αντιπάλου και έπειτα ο …πανικός όταν άρχισαν να μπαίνουν μεγάλα σουτ κάθε φορά που προσπαθούσε η ΑΕΚ να αντιδράσει. 

Στην Τσεχία δεν θα υπάρχουν ούτε οι γνωστοί στην πρώτη σειρά των καθισμάτων του ΟΑΚΑ να φωνάζουν για τους διαιτητές απ’ το πρώτο λεπτό (ενώ η ομάδα τους παίρνει μάλιστα και την μερίδα του λέοντος των σφυριγμάτων σε κάποια παιχνίδια), ούτε αυτοί που μόλις ένα παιχνίδι δεν πάει κατ’ ευχήν, αρχίζουν να γκρινιάζουν μεγαλοφώνως, ώστε να ακούγονται έως τον πάγκο της ΑΕΚ… Και αυτό πάντως θα είναι σε κάθε περίπτωση ένα μάθημα, αφού και σε περίπτωση αποκλεισμού, οι βαθύτερες αιτίες θα πρέπει να αναζητηθούν στην λανθασμένη εφαρμογή του σχεδιασμού του περασμένου καλοκαιριού, στις αποφάσεις που στη συνέχεια ήρθαν σε σύγκρουση με όσα είχαν αποφασιστεί, και λιγότερο στο αν ένας παίκτης αποδείχθηκε ότι δεν ήταν κατάλληλος χαρακτήρας ή δεν ταίριαζε στην χημεία της ομάδας…

Οι φετινές επιτυχίες της ΑΕΚ άλλωστε δείχνουν ότι για να κάνει ένα βήμα παραπάνω δεν χρειάζεται τόσο μεγαλύτερο ταλέντο στο ρόστερ της, όσο μια πιο συνετή και χωρίς ταλαντεύσεις τακτική και πολιτική της, ώστε ούτε οι ήττες να την επηρεάζουν τόσο, ούτε οι νίκες της να αλλάζουν ξαφνικά τους στόχους της, με αποτέλεσμα αλλαγές υπό συνθήκες πίεσης και βιασύνης…