Ένα τρόπαιο …λύτρωσης

aek kypello
Η ΑΕΚ επέστρεψε στους τίτλους με τρόπο …κινηματογραφικό, άξιο ενός νέου σεναρίου που θα μπορούσε να γίνει αθλητική ταινία, πενήντα χρόνια μετά το ’68. Κατέκτησε ένα τρόπαιο που ίσως λίγοι πίστευαν ότι ήταν ικανή, σε ένα παιχνίδι που ήταν και πάλι το αουτσάιντερ, όπως η «Βασίλισσα» του 1968, αλλά σε ένα τελείως διαφορετικό σκηνικό.

Χωρίς φιλάθλους των δυο ομάδων στις εξέδρες, προνόμιο που πρέπει να το κερδίσουν με την συμπεριφορά τους γενικότερα στα γήπεδα, αλλά με τον Μάκη Αγγελόπουλο να απολαμβάνει, επιτέλους, τους καρπούς των κόπων του και των …εξόδων του για να φέρει ξανά την ΑΕΚ στην ελίτ.

Μετά από σχεδόν 4 χρόνια ενασχόλησής του και την επιστροφή απ’ την Β’ και την Α2 (να μην την ξεχνάμε αυτή την περιπέτεια), ο πρόεδρος της ΚΑΕ, που δημιούργησε προσδοκίες με την ενασχόλησή του, αλλά αντιμετώπισε και αυτός τα προβλήματα που είχαν βρει στον δρόμο τους και οι παράγοντες του Ολυμπιακού αλλά και του Παναθηναϊκού πριν ξεκινήσει η δική τους κυριαρχία στα ελληνικά παρκέ, σήκωσε το πρώτο το τρόπαιο.

Στεκόμαστε σε αυτόν γιατί, όπως είχαμε αναφέρει και στο παρελθόν, ο ίδιος φαινόταν ιδιαίτερα προβληματισμένος φέτος και η ΑΕΚ κινδύνευε να τον …χάσει, καθώς ο αρχικός ενθουσιασμός των φίλων της ομάδας την πρώτη του σεζόν μειωνόταν όπως και ο αριθμός τους στις εξέδρες του ΟΑΚΑ.

Τα αγωνιστικά προβλήματα της ομάδας, οι λάθος επιλογές, με τον Γιούρι Ζντοβτς στον πάγκο, τις συνεχόμενες αλλαγές παικτών και στη συνέχεια και προπονητών, έως ότου επέστρεψε ο Ντράγκαν Σάκοτα στον πάγκο της, οι συμβουλές ορισμένων «βιαστικών» τα προηγούμενα χρόνια, τα λάθη των «νέων» στον χώρο, πίεσαν την ψυχολογία του Αγγελόπουλου, που σε κάθε περίπτωση είναι κεφάλαιο για την ΑΕΚ.

Η «Ένωση» έκανε όμως και μια σειρά σωστών κινήσεων, επένδυσε σε Έλληνες παίκτες με εμπειρία για να πλαισιώσει ένα γκρουπ ικανών ξένων παικτών, που όμως έως τώρα έδειχναν να μην μπορούν να …ηγηθούν των προσπαθειών της ομάδας. Το ρίσκο με τον Μάνι Χάρις, έναν μεγάλο παίκτη που ήρθε αργά, τραυματίας και άργησε να «δέσει» με την ομάδα, τελικά αποδίδει καθώς ο Αμερικανός είναι πραγματικά «Μάμπα» όταν το θέλει και τον τελευταίο καιρό δείχνει ξεκάθαρα στο παρκέ πόσο θέλει να γίνει ο ηγέτης αυτής της ομάδας. Εναντίον του Ολυμπιακού πέτυχε καθοριστικά καλάθια, έδειξε …ατρόμητος και σκόρπιζε φόβο στους αντιπάλους του.

Οι δυο νέοι παίκτες της ΑΕΚ, οι Χάντερ και Πάντερ έδειξαν σαν …έτοιμοι από καιρό, καθώς δεν …ταίριαξαν απλά στο σχήμα της ομάδας και την χημεία της, αλλά την ανέδειξαν. Ο Χάντερ αν και δεν είναι «καθαρός σέντερ», αποδίδει καλύτερα απ’ τον Ελόνου, είναι πιο έξυπνος και πιο μπασκετικά «στρογγυλός» παίκτης, ενώ ο Πάντερ έδωσε τις επιθετικές λύσεις που περίμενε ο Ντράγκαν Σάκοτα όταν τον επέλεξε.

Περήφανοι πρέπει να είναι και οι Έλληνες παίκτες της, ο πραγματικός αρχηγός της ο Ντούσαν Σάκοτα, που …διέψευσε όσους περίμεναν ότι δεν θα είναι τόσο αποτελεσματικός στην άμυνα απέναντι στον Πρίντεζη και τους άλλους ψηλούς του Ολυμπιακού. Ο Βασίλης Ξανθόπουλος, που αποδεικνύεται καλύτερη επιλογή από κάθε άλλον που είχε επιλέξει η ΑΕΚ γι αυτή την θέση τα τελευταία χρόνια προσφέροντας σημαντικά και αθόρυβα λύσεις παίζοντας είτε σαν δεύτερος πλέι μέικερ, είτε σαν πρώτος σε σχήμα με δυο γκαρντ.

Ο Γιαννούλης Λαρεντζάκης, αν και ακόμη έχει μεγάλα περιθώρια εξέλιξης, δεν δίστασε να αναλάβει και πάλι το δύσκολο έργο του μαρκαρίσματος του Βασίλη Σπανούλη και όσο ήταν στο παρκέ (παρά τον τραυματισμό του) έκανε το καλύτερο δυνατό.

Ο Δημήτρης Μαυροειδής και ο Παναγιώτης Βασιλόπουλος, δυο απ’ τους μεγάλους άτυχους της γενιάς του ελληνικού μπάσκετ, επέστρεψαν τροπαιούχοι μετά από μεγάλες περιπέτειες και είναι δυο παίκτες που κάθε ομάδα θα ήθελε στο ρόστερ της για έναν τέτοιο τελικό, αλλά και για μια μεγάλη σεζόν με πολλά κρίσιμα παιχνίδια.

Ο Βασίλης Καββαδάς προσέφερε και αυτός όσο ήταν στο παρκέ, έκανε ένα μεστό παιχνίδι, απέναντι σε πιο ταλαντούχους ίσως και πιο …πολλούς αντιπάλους στην ρακέτα.

Απ’ τους Αμερικανούς της ΑΕΚ, εκτός του Χάρις, ο Μάικ Γκριν ήταν …εγγύηση στην τέταρτη περίοδο, που πάντα του αρέσει να έχει την μπάλα στα χέρια του, ενώ ο Ντελρόι Τζέιμς είναι ίσως ο πιο …υποτιμημένος ξένος παίκτης σε αυτό το επίπεδο, αλλά πάντα παίζει έναν κρίσιμο ρόλο για την ομάδα του. Η τάπα του στον Σπανούλη αλλά και μια σειρά αποτελεσματικών κινήσεών του στο παρκέ έδωσαν στην ΑΕΚ υπεροχή όταν την χρειάστηκε.

Η ΑΕΚ πάντως θα χρειαστεί, όπως είπε και ο Μάκης Αγγελόπουλος, περισσότερο κόσμο στη συνέχεια στο πλευρό της, τόσο στα κρίσιμα παιχνίδια για τα πλέι-οφ του Τσάμπιονς Λιγκ, όπου δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι είναι ο βασικός της φετινός στόχος να φτάσει έως το Φάιναλ-Φορ, για να εδραιώσει και την ευρωπαϊκή της παρουσία σε όσο γίνεται υψηλότερο επίπεδο, κάτι προαπαιτούμενο ώστε να μπορέσει να κάνει ένα ακόμη βήμα ψηλότερα.

Για την ΑΕΚ και την ιστορία της άλλωστε, ένα Κύπελλο, μετά από 16-17 χρόνια, δεν αρκεί για να την φέρει ξανά στην πρώτη γραμμή. Φέτος όμως έχει κερδίσει ήδη δυο φορές τον Ολυμπιακό, σε πρωτάθλημα και Κύπελλο, έχει κερδίσει και τον Παναθηναϊκό στο Κύπελλο, όπως και πέρσι μια φορά στα πλέι-οφ και δίνει σίγουρα υποσχέσεις για κάτι καλύτερο και στη συνέχεια. Θα χρειαστεί όμως ειδικά τώρα υπομονή, σύνεση, όχι μεγάλα λόγια και …υπερβάσεις χωρίς τις σωστές βάσεις.

Ο Ντράγκαν Σάκοτα είναι μια εγγύηση, με την εμπειρία του τόσο σαν προπονητής όσο και σαν σύμβουλος του Αγγελόπουλου, που τα τελευταία δυο χρόνια είχε στερηθεί λόγω των καταστάσεων που είναι γνωστές εντός της ΑΕΚ. Και αυτός και άλλοι, θα πρέπει να χρησιμοποιηθούν με τον καλύτερο τρόπο, όχι μόνο φέτος αλλά και για το μέλλον…