Σπουδαίος παίκτης, όχι προπονητής

sasa

Στην μετά Ομπράντοβιτς εποχή που διανύει τον τέταρτο χρόνο της στον Παναθηναϊκό, ο Σάσα Τζόρτζεβιτς αποτελεί τον τέταρτο προπονητή που δεν στεριώνει στον πάγκο, απομακρύνεται από την δίοικηση, πριν από την ολοκλήρωση της αγωνιστικής περιόδου και πλέον αναζητείται ο αντικαταστάτης του.

Ο άδοξος αποκλεισμός των «πρασίνων» από το φάιναλ φορ της Ευρωλίγκα  για τέταρτη-επίσης-συνεχόμενη χρονιά, χωρίς να καταφέρει να νικήσει την Λαμποράλ στους τρεις αγώνες (ούτε το προβάδισμα στο σκορ δεν είχε σε κανένα ημίχρονο), πιστοποίησε την απόλυση του Τζόρτζεβιτς για τον οποίο η κριτική ήταν δικαιολογημένα πολύ έντονη στους 8 μήνες που δούλεψε στο «τριφύλλι».

Στον Παναθηναϊκό των 6 ευρωπαϊκών τίτλων και οι 3 προπονητές, Πεδουλάκης, Ιβάνοβιτς, Τζόρτζεβιτς (εξαίρεση ο υπηρεσιακός Φραγκίσκος Αλβέρτης που κατέκτησε το πρωτάθλημα του 2014), κρίθηκαν από την διοίκηση της ΚΑΕ για την πορεία της ομάδας και κυρίως την εικόνα που παρουσίασε στην Ευρωλίγκα και απομακρύνθηκαν πριν από την διεξαγωγή των τελικών στο ελληνικό πρωτάθλημα.

Στην περίπτωση του Τζόρτζεβιτς, υπήρξε η μεγαλύτερη δυνατή στήριξη και οικονομική υπέρβαση στον φετινό προϋλογισμό. Η ήττα του Παναθηναϊκού από τον Ολυμπιακό στον δεύτερο γύρο του πρωταθλήματος που έκρινε και την κατάκτηση της πρώτης θέσης στο πρωτάθλημα, καθώς και το πλεονέκτημα έδρας στους επικείμενους τελικούς, αποτέλεσε διοικητική πρόκληση για την ενίσχυση των «πρασίνων», με την απόκτηση τριών παικτών (Ουίλιαμς, Χέινζ, Χάντερ), αλλά αποδείχτηκε ότι δεν αποτέλεσε προπονητική πρόκληση, ώστε να είχαν αξιοποιηθεί αναλόγως. Και στα τρία παιχνίδια με την Λαμποράλ, ήταν καλύτερα προετοιμασμένη αγωνιστικά και ψυχολογικά. Στηρίχτηκε στο αμερικάνικο δίδυμο των Τζέιμς και Ανταμς, στον Μπουρούση και παρά το γεγονός ότι έπαιξε στους δυο τελευταίους αγώνες, χωρίς τον Κοζέρ και τον Χάνγκα, ο Περάσοβιτς βρήκε πολύτιμες λύσεις από παίκτες δεύτερης κλάσης που γνώριζαν, όμως, τέλεια τον ρόλο τους και τον εκτέλεσαν άψογα, όπως ο Μπέρτανς, ο Καρμπάτσο, ο Tιγί.

Στον αντίποδα, ο Τζόρτζεβιτς περίμενε στην επίθεση, σχεδόν, τα πάντα από τις ικανότητες του Ουίλιαμς στο «ένας εναντίον ενός» και ο Αμερικάνος δεν ανταποκρίθηκε επαρκώς, έπαιξε μονοδιάστατα με τον Ραντούλιτσα και μάταια ανέμενε βοήθεια από τον συμπάτριωτη του, Σάσα Πάβλοβιτς που έπαιζε με...μέσον, από την αρχή της χρονιάς. 

Ο Παναθηναϊκός, από την αρχή της περιόδου δεν έδινε πειστική εικόνα με την απόδοση της, ήταν συνεχώς ασταθής, ήταν αδύναμος στα εκτός έδρας παιχνίδια της πρώτης φάσης στην Ευρωλίγκα και ήταν ηλίου φαεινότερο, ότι η δεδομένη απειρία του Σέρβου τεχνικού, αντανακλούσε και στην τεχνική καθοδήγηση που έκανε. Ο Τζόρτζεβιτς υπήρξε σπουδαίος παίκτης, αλλά στην προπονητική, εμπλούτισε το βιογραφικό του από την πορεία της Εθνικής Σερβίας στο Παγκόσμιο πρωτάθλημα του 2014 και στο περσινό Ευρωμπάσκετ.

Σε πάγκο συλλόγου, όμως, τα ένσημα του ήταν ελάχιστα και οι διαφορές σύγκρισης κάθε προπονητή που δουλεύει για δυο μήνες σε αντιπροσωπευτικά συγκροτήματα και δέκα μήνες σε ομάδες, είναι τεράστιες...
Ο σχεδιασμός του προηγούμενου καλοκαιριού είχε «τρύπες» σε συγκεκριμένες θέσεις της πεντάδας. Το μεγαλύτερο σφάλμα του Τζόρτζεβιτς, όμως, ήταν η απαξίωση του ελληνικού «κορμού» που παρέλαβε.

Ο Παππάς, του οποίου είχε ανανεωθεί το συμβόλαιο πριν απ’ έναν χρόνο βρέθηκε στην εξέδρα, λόγω περιττών κιλών που πήρε στην αποθεραπεία του και υπολογιζόταν μέχρι το τέλος της περιόδου (πιθανότατα θα επιστρέψει), ο Γιάνκοβιτς σε δευτερόντα (τουλάχιστον) ρόλο, λόγω του Πάβλοβιτς,  ο Φώτσης «χάθηκε» στα τελευταία παιχνίδια, ο Μποχωρίδης δεν επανήλθε από τον τραυματισμό του και ήταν μονίμως εκτός 12άδας και ούτε λόγος για ευκαιρίες στους «χρυσούς» με την Εθνική Εφήβων, Χαραλαμπόπουλο και Παπαγιάννη. Ο τελευταίος είχε πάρει και διαβεβαιώσεις από τον Τζόρτζεβιτς ότι θα του δινόταν χρόνος συμμετοχής και σε ευρωπαϊκά παιχνίδια, εκτός από το πρωτάθλημα. Η ελληνοποίηση απαξιώθηκε, πέρυσι από τον Ιβάνοβιτς και «καταστράφηκε», φέτος από τον Τζόρτζεβιτς.


Ο δημιουργός της «δυναστείας» του Παναθηναϊκού στην δεκαετία του 2000, Ζέλικο Ομπράντοβιτς των 8 ευρωπαϊκών τίτλων, επιστρέφει στο Βερολίνο (όπως με τον ΠΑΟ το 2009) για να οδηγήσει την Φενέρμπαχτσε στην κορυφή που δεν κατέκτησε στο περσινό φάιναλ φορ της Μαδρίτης. Γιατί, στην κρίσιμη καμπή της Ευρωλίγκα, ο «χρυσοδάχτυλος» προπονητής, χωρίς να έχει το «μαγικό ραβδάκι, αλλά με σωστή προετοιμασία, «εξαφάνισε» το μεγάλο κενό του απόντα Βέσελι που ήταν το «βαρόμετρο» της Φενέρ, πήρε το μάξιμουμ από τον Σλούκα που πίστευε και τον περίμενε και είχε την ομάδα του σε απόλυτη εγρήγορση.

Συνεπώς, οι παράλληλες συγκρίσεις είναι αναπόφευκτες για τον δημιουργό και το δημιούργημα του, στους ξεχωριστούς δρόμους που βαδίζουν τα 4 τελευταία χρόνια, ο Παναθηναϊκός και ο Ομπράντοβιτς.
Πριν από το φάιναλ φορ της Βαρκελώνης, ο Ομπράντοβιτς είχε κάνει 8ώρη προπόνηση στο ΟΑΚΑ, ύστερα από ήττα και όταν ένας συνεργάτης του είπε ότι οι παίκτες είχαν κουραστεί από το βίντεο που έβλεπαν και την άμεση προπόνηση που έκαναν για να διορθώσουν τα λάθη τους, ο «Ζότς» του απάντησε: «Έχω παίξει σε δέκα φάιναλ φορ. Δεν υπάρχει άλλος δρόμος για να ξαναπάμε». Στην φετινή ομάδα του ΠΑΟ, ακόμα και πριν από τα Χριστούγεννα, είχε προκαλέσει εύλογες απορίες, η πληροφορία που ακουγόταν, ότι το scouting του δεν γινόταν πριν από κάθε αγώνα, αλλά  κατά περίσταση και αναλόγως με τον εκάστοτε αντίπαλο, σε Ελλάδα και Ευρώπη...Υπάρχει καμμία ομοιότητα;

Το «κυνήγι» κλωνοποίησης του Ομπράντοβιτς με προπονητές από την πρώην γιουγκοσλαβική σχολή προπονητών που ίσως να έχουν παρεμφερή στοιχεία, αποδεικνύεται  ότι δεν είναι η πετυχημένη συνταγή, γιατί στις επιλογές του πάγκου από την διοίκηση δεν υπάρχει η ανάλογη νοοτροπία, υπομονή και επιμονή στο πλάνο που δεσμεύτηκαν να υπηρετήσουν.