«Πράσινος» κορμός σε... γαλανόλευκο φόντο

5631147 1

O Γιώργος Κούβαρης γράφει για τις μέχρι τώρα κινήσεις των «πρασίνων» και αφού εξηγεί ότι είναι άκρως ορθολογικές, στέκεται στον ελληνικό κορμό!

Στη μία πλευρά υπάρχει το ρόστερ της σεζόν 2021-22.

Στην άλλη πλευρά υπάρχει (και ας μην είναι ακόμη ολοκληρωμένο) το ροστερ της σεζόν 2022-23.

Η κοινή μπασκετική λογική λέει ότι είναι πολύ πιο ορθολογικό, διαθέτει ποιότητα, με ρόλους τους οποίους καλείται να μοιράσει ο coach Ράντονιτς, ενώ συνδυάζει το παρόν με το μέλλον. Παίκτες οι οποίοι μπορούν άμεσα να κάνουν την διαφορά και να σταθούν στο υψηλότερο επίπεδο, παίκτες για ειδικές αποστολές και παίκτες οι οποίοι υπόσχονται πολλά (κυρίως) για το μέλλον. Όχι μόνο «χτίζοντας» τον «κορμό» του Παναθηναϊκού για τα επόμενα χρόνια, αλλά βάζοντας και βάσεις για την επόμενη εθνική ομάδα.

Η τελευταία προσθήκη του Παναθηναϊκού είναι αυτή του Γιώργου Καλαϊτζάκη, ο οποίος γνωρίζει πολύ καλά την ομάδα και τα αποδυτήριά της. Ύστερα από έναν χρόνο ο 23χρονος γκαρντ/φόργουορντ θα περάσει και πάλι την πόρτα του ΟΑΚΑ. Πρόκειται για την 2η επιστροφή του στον Παναθηναϊκό ενώ αυτή θα είναι η 3η παρουσία του στην αγαπημένη του -όπως έχει πει πολλές φορές- ομάδα.

Και μάλιστα έχοντας δίπλα του, τον δίδυμο αδερφό του, Παναγιώτη. Αυτό και αν είναι κάτι που είχαμε 30 χρόνια να δούμε και δη από την εποχή των Νικ και Τομ Κατσίκη στον ΠΑΟΚ. Αυτή τη φορά ο Γιώργος Καλαϊτζάκης θα έρθει στο ΟΑΚΑ με διαφορετικές και πιο πλούσιες παραστάσεις. Με πιο «γεμάτο» βιογραφικό και φυσικά χωρίς να θυμίζει τον παίκτη που έφυγε πριν από έναν χρόνο περίπου με προορισμό τους Μιλγουόκι Μπακς.

Εκτός του ότι άλλαξε η σωματοδομή του, άλλαξε και το συνολικό του mindset μετά την εμπειρία του στην άλλη άκρη του Ατλαντικού. Αν μη τι άλλο (πρέπει να) είναι πιο έτοιμος από ποτέ προκειμένου να βγει μπροστά και να πάρει τον δικό του (και αναβαθμισμένο) ρόλο μέσα στην ομάδα. Η επιλογή του Γιώργου Καλαϊτζάκη έχει να κάνει με τη συνολική φιλοσοφία του Ράντονιτς. Παίκτες οι οποίοι μπορούν να παίξουν καλή άμυνα, να πιέζουν πάνω στη μπάλα και να μην αφήνουν τους αντιπάλους να παίρνουν ούτε... ανάσα. Άλλωστε το transition παιχνίδι μετά την καλή άμυνα αποτελεί ένα από τα σημεία κατατεθέν του Μαυροβούνιου τεχνικού (σ.σ. εκτός φυσικά από την αδυναμία του στο pick n roll και στο post up σε καταστάσεις 'πέντε εναντίον πέντε') και τόσο ο Γιώργος, όσο και ο Παναγιώτης Καλαϊτζάκης είναι παίκτες οι οποίοι μπορούν να «υπηρετήσουν» το συγκεκριμένο τρόπο παιχνιδιού και μάλιστα πολύ καλά.

Ο ελληνικός κορμός

Και όσο να 'ναι θα υπάρχει επιπλέον κίνητρο και για τους δύο. Να είναι συμπαίκτες. Και όχι όπου και όπου, αλλά στην ομάδα που υποστηρίζουν από μικρά παιδιά και η οποία προσπαθεί να κάνει το δικό της comeback. Τόσο στα ευρωπαϊκά σαλόνια της EuroLeague όπου θέλουν άπαντες να αφήσουν πίσω την τραγική χρονιά με αποτέλεσμα να τερματίσει το «τριφύλλι» μία θέση πριν από το τέλος, όσο φυσικά και εντός των συνόρων απέναντι στον νταμπλούχο της σεζόν 2021-22, Ολυμπιακό.

Άλλωστε ένα από τα μεγάλα «must do» του Παναθηναϊκού αφορά τον ελληνικό κορμό. Και τα αδέρφια Καλαϊτζάκη ήρθαν για να τον εμπλουτίσουν και να αποδείξουν ότι μπορούν και έχουν όλα τα φόντα για να αποτελέσουν «πυλώνες» της ομάδας. Με πρώτο και καλύτερο τον Γιώργο Παπαγιάννη ο οποίος θα αποτελέσει τον νέο αρχηγό της ομάδας μετά το «αντίο» του Ιωάννη Παπαπέτρου, ενώ έμεινε (αν και δεν έχει ανακοινωθεί ακόμα) στην ομάδα και ο Λευτέρης Μποχωρίδης. Υπάρχει και το «νέο» αίμα το οποίο μπορεί άμεσα να προσφέρει όπως είναι ο Λευτέρης Μαντζούκας ο οποίος θα έχει αναβαθμισμένο ρόλο φέτος, όπως είναι και ο Νίκος Χουγκάζ ο οποίος θα διεκδικήσει τον δικό του χρόνο και τον δικό του ρόλο στο «πράσινο» rotation. Και εκείνοι από την πλευρά τους θα ενισχύσουν τον ελληνικό «κορμό» που «χτίζει» ο Παναθηναϊκός. Και όχι απλά και μόνο να... υπάρχουν ως ονόματα.

Και φυσικά ακολουθούν από πίσω οι Νεοκλής Αβδάλας και Αλέξανδρος Σαμοντούροβ, οι οποίοι θα διεκδικήσουν τα δικά τους λεπτά συμμετοχής στα ματς της Basket League. Αν αυτός δεν είναι ελληνικός κορμός με με μέλλον, τότε ποιος είναι; Σίγουρα έχει «πληγώσει» η φυγή του Παπαπέτρου ο οποίος γνώριζε από πρώτο χέρι τον σύλλογο, «έδενε» τα αποδυτήρια, ήταν η «φωνή» της ομάδας και ένας άκρως ποιοτικός παίκτης μέσα στις τέσσερις γραμμές του παρκέ ωστόσο ο Παναθηναϊκός οφείλει να κοιτάξει την επόμενη ημέρα. Που ξέρετε; Μπορεί αύριο-μεθαύριο να ανακοινωθεί η ποινή του Ντίνου Μήτογλου και αν δεν είναι... εξοντωτική, τότε ο Παναθηναϊκός να κάνει την κίνησή του ώστε να εμπλουτίσει ακόμα περισσότερο τον ελληνικό κορμό μ' έναν παίκτη τον οποίο γνωρίζει (και τους γνωρίζει) πολύ καλά.

Στοχευμένες κινήσεις στους ξένους

Φυσικά, οι περισσότεροι από τους παίκτες που θα συνθέσουν την «οκτάδα» των Ελλήνων δεν είναι (οι λεγόμενοι) πρώτης γραμμής. Και γι' αυτόν τον λόγο ο Παναθηναϊκός έριξε το βάρος στην επιλογή καλών ξένων με γνώμονα την φιλοσοφία του Ράντονιτς και την μπασκετική λογική. Αν μη τι άλλο όλες οι κινήσεις που έγιναν στην (μέχρι στιγμής) εξάδα των ξένων είναι άκρως ορθολογικές. Και ας τα πάρουμε με τη σειρά. Εκεί που ο Παναθηναϊκός άλλαξε μέσα σε δύο χρόνια επτά guards (και κάποιοι από αυτούς wanna be point guards) αλλά στην ουσία κανείς από αυτούς δεν πρόσφερε τίποτα απολύτως (σ.σ. υπενθυμίζω ήταν οι Τζάκσον, Σάικς, Μακ, Πέρι, Φέρελ, Γιόβιτς, Σίβα) στη θέση του play maker, φέτος θα ξεκινήσει τη σεζόν με δύο «καθαρά» point guards!

Τον Νέιτ Γουόλτερς και τον Πάρι Λι. Εδώ θα πω κάτι με το θάρρος της γνώμης και με τον κίνδυνο της άστοχης πρόβλεψης. Θεωρώ ότι ο Νέιτ Γουόλτερς θα αποτελέσει την ευχάριστη έκπληξη του Παναθηναϊκού. Για την ακρίβεια πρέπει να αποτελέσει την ευχάριστη έκπληξη εάν και εφόσον θέλουν οι «πράσινοι» να «κοιτάξουν» πιο ψηλά από πέρυσι και να κάνουν το κάτι παραπάνω. Και θεωρώ ότι είναι άδικη η κριτική που δέχεται πριν καν πατήσει παρκέ. Πρόκειται για έναν κανονικότατο play maker, ο οποίος ξέρεις πώς να εκμεταλλευτεί τους συμπαίκτες του. Αν βάλουμε στην εξίσωση ότι τον ήθελε και ο Ράντονιτς που τον γνώριζε καλά, από εκεί και πέρα τα (υπόλοιπα) λόγια περιττεύουν.

Και δεν θα είναι και μόνος του καθώς θα υπάρχει και ο Πάρις Λι. Μήπως ξεχάσαμε τα όσα έκανε πέρυσι με τη φανέλα της Μονακό; Και πρέπει να απονεμηθούν τα εύσημα στον Παναθηναϊκό που πρόλαβε και τον έκλεισε πριν ολοκληρωθεί η σεζόν. Θαρρώ ότι αν είχε βγει ελεύθερος στην αγορά τον Ιούνιο-Ιούλιο, αυτή τη στιγμή θα πολλοί θα έλεγαν «μα γιατί δεν τον πήρε ο Παναθηναϊκός και πήγε φερειπείν στην Παρτίζαν ή στη Βαλένθια». Δεν λέω ότι επειδη τον πήρε ο Παναθηναϊκός είναι ο παικταράς των 10 θαλασσών και των πέντε ηπείρων, αλλά σίγουρα πρόκειται για μια πολύ καλή και στοχευμένη κίνηση.

Για τον Μάριους Γκριγκόνις, δεν χρειάζεται να γράψουμε πολλά. Μπορεί να παίξε τόσο στο «δύο» όσο και στο «τρία» και να αποτελέσει την πιο αξιόπιστη επιθετική λύση του Παναθηναϊκού. Σίγουρα δεν μπορεί να κάνει τα πράγματα του Νέντοβιτς ή του Παπαπέτρου, αλλά μπορεί να προσφέρει με διαφορετικό και ίσως πιο αποτελεσματικό τρόπο. Και αυτό διότι είναι ένας σταθερός παίκτης από τον οποίο ο Ράντονιτς θα ξέρει τι να περιμένει. Στα γκαρντ πλαισιώθηκε από τον Άντριου Άντριους. Αν πρέπει να βάλουμε ένα ερωτηματικό στο φετινό «ρόστερ» των ξένων, αυτό έχει να κάνει με τον Αμερικανό, πρώην παίκτη της Μπούρσασπορ.

Βέβαια έχει τα προσόντα και το μπασκετικό υπόβαθρο για να διακριθεί ως αντι-Μέικον. Δεν έχει όμως τις παραστάσεις της EuroLeague. Όπως και αν το κάνουμε, διαφορετικό είναι το επίπεδο στο EuroCup και διαφορετικό στην EuroLeague. Άλλες οι άμυνες εκεί και άλλες οι άμυνες στις ομάδες της κορυφαίας ευρωπαϊκής διασυλλογικής διοργάνωσης. Βέβαια έχει αποδείξει ότι είναι ένας παίκτης που μπορεί να «καλουπωθεί» αναλόγως των απαιτήσεων μίας ομάδας. Το αν θα είναι αρκετό ή όχι θα φανεί μέσα στις τέσσερις γραμμές του παρκέ.

Επίσης αποκτήθηκε ο Ντέρικ Γουίλιαμς για τη θέση του Οκάρο Γουάιτ. Ε αν αυτό δεν είναι αναβάθμιση στο 100%, τότε ποιο είναι; Υπάρχει κανείς που να μην έλεγε ένα τεράστιο «ναι» στην έλευση του Γουίλιαμς στον Παναθηναϊκό; Όχι μόνο αντί του Οκάρο Γουάιτ, αλλά και αντί του... Άαρον πριν από δύο χρόνια και αντί του Ντεσόν Τόμας. Μιλάμε για παίκτη με «γαλόνια» στο ΝΒΑ και πολύ καλές σεζόν στην EuroLeague. Και την... καλύτερή του υπό τις οδηγίες του Ράντονιτς. Τυχαίο; Δεν νομίζω! (όπως έλεγε και ένα παλιό σλόγκαν διαφήμισης).

Last but not least στους ξένους ο Αρτούρας Γκουντάιτις για τον οποίο τα έγραψα και πρόσφατα. Ο ιδανικός «παρτενέρ» του Παπαγιάννη στην front line της ομάδας. Ο παίκτης που έλειπε τόσο καιρό ως δεύτερος σέντερ. Ένας παίκτης με τελείως διαφορετικά χαρακτηριστικά από τον «Big Papa» αλλά με την ποιότητα και την εμπειρία που έπρεπε να προσθέσει ο «Εξάστερος» στο ρόστερ του. Αν όλες αυτές οι κινήσεις δεν συνιστούν σε (τουλάχιστον θεωρητικό ακόμα επίπεδο) upgrade, τότε τι άλλο έπρεπε να κάνει ο Παναθηναϊκός; Και προσέξτε: Μια ομάδα που ήταν προτελευταία στην περσινή EuroLeague. Καλό το legacy και η ιστορία ενός συλλόγου, αλλά ένας παίκτης πρώτης γραμμής θα κοιτάξει τα «φρέσκα κουλούρια» και όχι αυτά πριν από 10 χρόνια...