Πέρκινς; Ναι μεν, αλλά...

Η αλήθεια είναι ότι στο άκουσμα της είδησης για την απόκτηση του Ντορόν Πέρκινς από τον Ολυμπιακό δεν υπήρξε μεγάλος ενθουσιασμός στις τάξεις των οπαδών της ομάδας. Κατά τη προσωπική μου άποψη, όχι άδικα. Και δεν τον λέω αυτό επειδή δεν είναι καλός παίκτης ή ότι δεν μπορεί να βοηθήσει αν και εφόσον είναι υγιής.

Απλά δεν ξέρω αν είναι αυτός που πραγματικά ήθελαν στον Ολυμπιακό. Ρητορικό το ερώτημα. Σίγουρα δεν ήταν, αλλά από τη στιγμή που όλοι όσοι βρίσκονταν στην κορυφή της «ερυθρόλευκης» λίστας προτίμησαν το ΝΒΑ ή ζητούσαν χρήματα οι ομάδες τους προκειμένου να τους παραχωρήσουν, οι ιθύνοντες των πρωταθλητών αναγκάστηκαν να στραφούν στον 30χρονο γκαρντ.

Για δύο λόγους. Αφενός για τις παραστάσες που έχει στην Ευρωλίγκα με αποκορύφωμα την πετυχημένη -η αλήθεια είναι- θητεία του στη Μακάμπι και αφετέρου για να έχουν έναν ακόμα έμπειρο παίκτη στα παιχνίδια που ακολουθούν. Εξάλλου η σεζόν είναι μεγάλη και ήταν μαθηματικώς αδύνατο να βγει η χρονιά με τρία γκαρντ και τον Κατσίβελη συμπληρωματικό. Όμως σε ΚΑΜΙΑ περίπτωση δεν είναι ο παίκτης που θα κάνει τη διαφορά. Ούτε Πάργκο είναι, ούτε Μακ, ούτε φυσικά και Χοτζ ο οποίος πραγματοποιεί εξαιρετικές εμφανίσεις με τη Ζιέλονα Γκόρα. Μάλιστα ο Ολυμπιακός προσπάθησε να κάνει το «κολπο γκρόσο» με τον Τζερεμι Πάργκο την τελευταία στιγμή, αλλά ο Αμερικανός τους ξεκαθάρισε ότι θέλει να συνεχίσει στο ΝΒΑ. Αν είχε αποκτηθεί ο Πάργκο τώρα θα μιλούσαμε από διαφορετική βάση γιατί ήταν ο παίκτης που θα μπορούσε να προσφέρει τα πολλαπλάσια από τον Πέρκινς.

Το νέο απόκτημα των «ερυθρολεύκων» είναι τελείως διαφορετικός παίκτης. Ναι. Θα παίξει καλή άμυνα, ίσως και καλύτερη από τον Μάντζαρη, αλλά θα πρέπει να καταλάβει ότι στην επίθεση θα πρέπει να μοιράσει τη μπάλα και επουδενί να σουτάρει. Είναι μέτριος έως κακός σουτέρ από μακρινή απόσταση, αλλά μπορεί να αποδειχθεί πραγματική απειλή στο transition παιχνίδι. Άλλωστε έτσι έβγαλε το... παντεσπάνι του. Παίζοντας ασφυκτική άμυνα πάνω στη μπάλα με αποτέλεσμα να έρθει το κλέψιμο και το παιχνίδι στο ανοικτό γήπεδο. Από εκεί και πέρα υπάρχουν άλλοι για το σουτ.

Όπως ο Κώστας Σλούκας, ο οποίος δεν πρέπει να... παραγκωνιστεί. Ειδικά τώρα που έχει βρει ρυθμό. Άλλωστε στο προηγούμενο σχόλιο είχα γράψει ότι ο διεθνής γκαρντ του Ολυμπιακού αξίζει να πάρει την ευκαιρία μετά τον τραυματισμό του Μάντζαρη και να γίνει αυτός ο 3ος γκαρντ, πίσω από τους Σπανούλη και Λο. Μην ξεχνάτε ότι άρχισε να παίζει και άμυνα, γεγονός που του δίνει ακόμα περισσότερους πόντους ενόψει της συνέχειας.

Ο Πέρκινς καλό θα ήταν να έρχεται πίσω από τον Σλούκα. Και αν και εφόσον αποδείξει ότι έχει όλα τα φόντα να σταθεί ξανά σε υψηλό επίπεδο, καλώς να κερδίσει θέση στην πεντάδα και να αναλαμβάνει τις δύσκολες αποστολές στην άμυνα. Είπαμε. Είναι ρολίστας και όχι πρωταγωνιστής. Μεγάλο ερωτηματικό ο σοβαρός τραυματισμός του που τον είχε κρατήσει 11 μήνες μακριά από την αγωνιστική δράση. Όπως φαίνεται τον έχει επηρεάσει και μάλιστα πολύ και αυτό φαίνεται ξεκάθαρα από το βιογραφικό του. Ίδιο είναι να παίζεις στην Μακάμπι και ίδιο στην Καντού, στην ουκρανική Ντόνετσκ και στην κινέζικη Φοσάν; Ε, όλο και κάποιο... λάκκο θα έχει η φάβα.

Είπαμε όμως. Ας περιμένουμε να τον δούμε και στη συνέχεια να τον κρίνουμε. Εξάλλου υπάρχει και η άλλη όψη του νομίσματος που θέλει αυτούς τους παίκτες να αναζητούν την ευκαιρία και το κίνητρο για να αποδείξουν ότι δεν έχουν ξοφλήσει. Ιδωμεν...

ΥΓ: Το πρόβλημα του Ολυμπιακού είναι το παιχνίδι στο low post. Τόσο επιθετικά όσο και αμυντικά. Ο Πάουελ είναι λίγος όπως γράψαμε από την πρώτη στιγμή, ο Σερμαντίνι αποκτήθηκε για 3ος και όχι για πρώτος σέντερ, ο Μαυροειδής δεν έχει προσφέρει τα αναμενόμενα και ποιος μένει; Ο Κάιλ Χάινς! Μόνο που δεν μπορεί να παίζει μόνος του. Μήπως ήταν αλλού το πρόβλημα του Ολυμπιακού;