Ο Τάκης της Αραβίας!

fotinakis

Η ομοσπονδία του Κατάρ επενδύει στο μπάσκετ, γι’ αυτό ανέθεσε το συντονισμό σημαντικού κομματιού των τμημάτων υποδομής της σε έναν Έλληνα. Ο Τάκης Φωτεινάκης διηγείται στο Basketenews τα καθέκαστα...

 Η περίπτωση του Τάκη Φωτεινάκη είναι ξεχωριστή. Δεν έχει δουλέψει στην Α1, δεν έχει συνεργαστεί με πρωτοκλασάτους καλαθοσφαιριστές, δεν έχει φτιάξει το όνομά του κερδίζοντας τίτλους και διακρίσεις στο υψηλότερο επαγγελματικό επίπεδο. Ανοίγει τα φτερά του για διεθνή καριέρα χωρίς να είναι γνωστός στην ίδια του τη χώρα. Έχει όμως κατάρτιση και εμπειρία, καθώς υπηρετεί με συνέπεια το ελληνικό μπάσκετ τα τελευταία 15 χρόνια.

Και ως φορέας της τεχνογνωσίας που έχει δημιουργήσει η Ελλάδα στο άθλημα, βρέθηκε από την Κομοτηνή στον Περσικό Κόλπο περίπου εν μία νυκτί. «Η ομοσπονδία του Κατάρ εκδήλωσε ενδιαφέρον για την πρόσληψη προπονητή για την εθνική ομάδα των παίδων. Μιλάμε για την ομάδα που τώρα είναι κάτω των 15 ετών, το προσεχές καλοκαίρι θα πάρει μέρος στο τουρνουά του Κόλπου και στόχο έχει να φτάσει μέσα στην επόμενη τριετία στο παγκόσμιο πρωτάθλημα under-17», λέει στο Basketnews. «Το δίκτυο εκπροσώπων με το οποίο συνεργάζομαι έθεσε υπόψη μου την πρόταση και έστειλα το βιογραφικό μου. Όλα έγιναν πολύ γρήγορα από εκεί και μετά. Έπειτα από λίγο καιρό μου ζήτησαν να περάσω από συνέντευξη και παρότι δεν ήμουν ο μοναδικός υποψήφιος, ύστερα από μία εβδομάδα μου απάντησαν ότι προσλαμβάνομαι. Αυτό ήταν».

Αθόρυβος εργάτης του μπάσκετ

Το όνομα του Τάκη Φωτεινάκη δεν είναι ευρέως γνωστό στο φίλαθλο κοινό. Ούτε καν στη μπασκετική πιάτσα. Παρ’ όλα αυτά πρόκειται για έναν μορφωμένο άνθρωπο, που έχει αφιερώσει τη ζωή του στο μπάσκετ και έχει να επιδείξει σπουδαίο έργο στη Θράκη.

Μετά το τέλος των μεταπτυχιακών σπουδών του στο τμήμα Φυσικής Αγωγής του Δημοκρίτειου Πανεπιστημίου, το 2000, έμεινε στην Κομοτηνή και μέχρι πριν από λίγους μήνες, επί 13 συναπτά έτη δηλαδή, διετέλεσε προπονητής σχεδόν σε όλα τα τμήματα του ΓΑΣ. Από το αντρικό, το οποίο κοουτσάρισε σε 3-4 διαφορετικές περιόδους στη Β’ και τη Γ’ Εθνική, μέχρι και τους παμπαίδες. Την τριετία 2006-09 δε, πρόσφερε τις υπηρεσίες του στα κλιμάκια της ΕΟΚ στη Θράκη δουλεύοντας με ταλέντα στις κατηγορίες των παίδων και των κορασίδων.

Παράλληλα με αυτές τις δραστηριότητές του έκανε το διδακτορικό του και εργάστηκε στο Δημοκρίτειο Πανεπιστήμιο ως ερευνητής σε θέματα αθλητισμού και νέων τεχνολογιών.

«Πέρα από την προπονητική εμπειρία μου, είχα να επιδείξω τις μεταπτυχιακές σπουδές και τη διδακτορική διατριβή μου. Κι είναι αλήθεια πως και αυτά έπαιξαν το ρόλο τους ώστε να με επιλέξουν. Υποθέτω μαζί με κάποια πράγματα που τους είπα σχετικά με την οργάνωση των ακαδημιών τους», εξηγεί. Η συνεργασία του με την ομοσπονδία του Κατάρ έχει κατ’ αρχάς μονοετή διάρκεια, αλλά το επόμενο καλοκαίρι μπορεί να επεκταθεί για άλλα δύο χρόνια. «Να δούμε αν ταιριάζουν τα χνώτα μας, να δω κι εγώ αν μπορώ να ζήσω σε αυτό το περιβάλλον μαζί με την οικογένειά μου…».

Πετροδόλαρα στο μπάσκετ

Τι βρήκε, όμως, ο Τάκης Φωτεινάκης πηγαίνοντας στο Κατάρ, εκτός από εντυπωσιακούς ουρανοξύστες πάνω στην άμμο της ερήμου και… αφόρητη ζέστη; «Οι άνθρωποι έχουν επενδύσει αρκετά χρήματα στο μπάσκετ και θέλουν να επενδύσουν ακόμα περισσότερα», λέει. «Δεν είναι το πιο δημοφιλές άθλημα, το ποδόσφαιρο έχει κι εδώ την πρωτοκαθεδρία, θέλουν όμως σταδιακά να το κάνουν εξίσου, αν όχι περισσότερο, δημοφιλές. Είναι ένα από τα στοιχήματα που έχει βάλει ο σεΐχης Αλ Θανί (σ.σ. είναι ο αντιπρόεδρος της ολυμπιακής ομοσπονδίας του Κατάρ, πρόεδρος της ομοσπονδίας μπάσκετ, αλλά και της FIBA Asia και μέλος της βασιλικής οικογένειας του Κατάρ) και προκειμένου να το κερδίσει έχει δρομολογήσει μια σειρά από ενέργειες τόσο σε επίπεδο εθνικών ομάδων όσο και σε επίπεδο συλλόγων. Για παράδειγμα, στις 12 Δεκεμβρίου θα διοργανωθεί στη Ντόχα το all star game 3-on-3, όπου θα λάβουν μέρος οι κορυφαίες ομάδες της παγκόσμιας κατάταξης».

Λέγεται ότι στο πλαίσιο αυτής της προσπάθειας ανάπτυξης το Κατάρ άπλωσε τα δίχτυα του μέχρι τη Θράκη επιχειρώντας να βρει νεαρούς ταλαντούχους καλαθοσφαιριστές, μουσουλμάνους στο θρήσκευμα, να τους δώσει την υπηκοότητα και να ενισχύσει κατ’ αυτό τον τρόπο τις «μικρές» εθνικές ομάδες της χώρας. Ο Τάκης Φωτεινάκης το επιβεβαιώνει εν μέρει: «Είχε γίνει μια τέτοια προσπάθεια, αλλά από πλευράς κάποιων γραφείων μάνατζερ. Απ’ όσο γνωρίζω η ομοσπονδία του Κατάρ επισήμως δεν επεδίωξε κάτι τέτοιο».

Μοιάζει λογικό πάντως να αναζητούνται και εκτός των συνόρων «πηγές καλαθοσφαιριστών». Πόσο πολλοί μπορεί να είναι, άλλωστε, αυτοί που παίζουν καλό μπάσκετ σε μια τόσο μικρή χώρα; «Ακόμα δεν μπορώ να σου πω, διότι βρίσκομαι στη φάση αξιολόγησης του υλικού. Οπωσδήποτε τα περιθώρια βελτίωσης είναι σημαντικά, αλλά το πιο σημαντικό είναι πως υπάρχει η διάθεση και οι δυνατότητες να γίνουν οι επενδύσεις που θα φέρουν αυτή τη βελτίωση».

Όπως λέει ο Έλληνας προπονητής, το σύστημα στο Κατάρ μοιάζει περισσότερο με το ευρωπαϊκό. Τα σωματεία καλλιεργούν το άθλημα υπό τη σκέπη της ομοσπονδίας, που διοργανώνει όλα τα πρωταθλήματα συμπεριλαμβανομένου και του επαγγελματικού, στο οποίο επιτρέπεται η συμμετοχή μέχρι και τεσσάρων Αμερικανών σε κάθε ομάδα, ώστε να αυξάνεται ο ανταγωνισμός και να ανεβαίνει το επίπεδο. Παράλληλα, όμως, λειτουργεί και αξιοποιείται και ο σχολικός αθλητισμός.

«Η δεξαμενή από την οποία αντλούμε παίκτες δεν είναι μόνο τα σωματεία, αλλά και τα σχολεία. Γίνονται και σχολικά πρωταθλήματα, μάλιστα πηγαίνω και παρακολουθώ αγώνες τους, διότι μπορούμε να επιλέξουμε παίκτες και από αυτά.. Υπάρχει μια αναπτυξιακή βάση, που απασχολεί πολλούς προπονητές, ντόπιους και ξένους, οι οποίοι ανιχνεύουν τα ταλέντα και αρχίζουν να δουλεύουν μαζί τους. Κάτι σαν το αναπτυξιακό πρόγραμμα της ΕΟΚ. Από εκεί και πέρα ο ρόλος ο δικός μου είναι να σχηματίσω εικόνα για το υλικό που υπάρχει, να φτιάξω την εθνική ομάδα και φυσικά να την κοουτσάρω στις διάφορες διοργανώσεις. Ταυτόχρονα όμως έχω λόγο και είναι μέσα στις αρμοδιότητές μου η ανίχνευση ταλέντων».

Συνειδητή επιλογή

Η περίπτωση του Τάκη Φωτεινάκη γεννά την εξής απορία: πώς είναι δυνατόν ένας προπονητής που πείθει με τις ικανότητες και την προϋπηρεσία του μια ξένη ομοσπονδία να του αναθέσει την ευθύνη σημαντικού κομματιού της παραγωγικής διαδικασίας της να μην έχει πάρει στην ίδια του τη χώρα ευκαιρίες να δουλέψει σε πιο υψηλό επίπεδο από αυτό της Β’ Εθνικής; Ισχύει τελικά πως ουδείς είναι προφήτης στον τόπο του; Όχι ακριβώς…

«Η αλήθεια είναι πως δεν επεδίωξα μέχρι τώρα να φύγω από την Κομοτηνή», παραδέχεται με ειλικρίνεια ο ίδιος. «Δεν είχα στόχο να κάνω τέτοιου είδους καριέρα, που πλέον, όπως είναι η κατάσταση στην Ελλάδα, είναι δύσκολο έτσι κι αλλιώς να κάνει κανείς. Το να πάω να κάνω τον προπονητή σε μια ομάδα μεγαλύτερης κατηγορίας δεν μου έδινε ισχυρό κίνητρο για να πάρω την οικογένειά μου και να φύγουμε από την Κομοτηνή. Τώρα, αν ερχόταν μια πρόταση να δουλέψω στο προπονητικό επιτελείο μιας μεγάλης ομάδας της Α1, θα το σκεφτόμουν αλλιώς, αλλά δεν ήρθε ποτέ.

Στο Κατάρ οι συνθήκες και το είδος της δουλειάς είναι τελείως διαφορετικά, πολύ κοντά σε αυτό που έψαχνα να κάνω. Γι’ αυτό πήρα την απόφαση…».