"Όνειρο ζωής το ΝΒΑ"

Για τους περισσότερους νεαρούς Αμερικανούς καλαθοσφαιριστές η συμμετοχή τους στο κολεγιακό πρωτάθλημα μπάσκετ της χώρας είναι ο δρόμος που μπορεί να τους οδηγήσει μέχρι την ... πόρτα του μαγικού κόσμου του ΝΒΑ. Την ίδια «διαδρομή»  επιλέγουν να ακολουθήσουν και κάποιοι μη Αμερικανοί, με τη διαφορά όμως ότι αυτοί απαιτείται να δείξουν μεγαλύτερη επιμονή και υπομονή, καθώς, ο ανταγωνισμός είναι πολύ μεγάλος και ο δρόμος προς το ΝΒΑ δεν είναι στρωμένος με ...ροδοπέταλα.

Σ’ αυτόν τον δρόμο φιλοδοξεί να βρεθεί κι ένα «δικό μας» παιδί, ο διεθνής γκαρντ/φόργουορντ  Ιωάννης Παπαπέτρου, ο οποίος σε ηλικία 16 ετών αποφάσισε να μετακομίσει  από την Ελλάδα στις Ηνωμένες Πολιτείες για να ζήσει το «αμερικανικό όνειρο», ενώ φέτος, έκανε ως πρωτοετής του κολεγίου του Τέξας την πρώτη του εμφάνιση με τους Texas Longhorns. Ο 19άχρονος παίκτης που θεωρείται ένα από τα μεγαλύτερα ταλέντα, ξεκινάει σήμερα (Δευτέρα 3/6) την προετοιμασία με την  εθνική ομάδα Νέων Ανδρών ενόψει του ευρωπαϊκού πρωταθλήματος τον επόμενο μήνα το Ταλίν, μίλησε στο Basketnews για την εμπειρία του στο Όστιν, τον λόγο για τον οποίο επέλεξε το κολέγιο του Τέξας, αλλά και τον ρόλο που έπαιξε η οικογένειά του στην απόφασή του να κυνηγήσει το “American dream”.

Ποιος σου έδωσε το ερέθισμα να ταξιδέψεις στις Ηνωμένες Πολιτείες;

«"Ο αδερφός μου. Πήγε πρώτος στην Αμερική όταν εγώ ήμουν 15 ετών και μου άνοιξε τον δρόμο. Εκείνος πήγε σε junior college και η παρουσία του στην χώρα με προέτρεψε να φύγω από την Ελλάδα για να πάω πρώτα στο high school και μετά στο κολέγιο"

Δεν ήταν όμως λίγο τολμηρό για έναν έφηβο να φύγει τόσο μικρός από το σπίτι του για να ζήσει στην άλλη πλευρά του Ατλαντικού; 

«"Σίγουρα ήταν πολύ τολμηρό. Όταν όμως έφυγα από το σπίτι μου είχα πάρει την απόφαση να κάνω κάτι διαφορετικό στη ζωή μου. Δεν ήθελα να μείνω στην Ελλάδα για να κάνω τα ίδια που κάνουν οι περισσότεροι άνθρωποι. Κάτι το οποίο σεβάστηκαν οι γονείς μου, όπως φυσικά και την απόφαση που είχα πάρει. Είδαν ότι είχα ένα όνειρο για τη ζωή μου και με άφησαν να φύγω".

 Είπες ότι δεν ήθελες να μείνεις στην Ελλάδα γιατί δεν ήθελες να κάνεις αυτά που κάνουν οι περισσότεροι άνθρωποι που ζουν στην χώρα μας. Δηλαδή τι το διαφορετικό ήθελες να κάνεις; 

"Απλά δεν μου άρεσε ο τρόπος ζωής και η καθημερινότητα. Στην Ελλάδα είμαστε λίγο της...καλοπέρασης. Εγώ όμως προτιμούσα τον δύσκολο δρόμο. Ήθελα να πάω κάπου για να δουλέψω και να κάνω διαφορετικά πράγματα από αυτά που γίνονται στην χώρα μας. Να “κυνηγήσω” αρχικά το όνειρο της συμμετοχής στο ΝΒΑ κι αν τελικά δεν το καταφέρω να είμαι τουλάχιστον έτοιμος να αγωνιστώ σε υψηλό επίπεδο στην Ευρώπη ή στην Ελλάδα".

Οι απαιτήσεις στο ΝΒΑ είναι πολύ υψηλές...

«Ναι το ΝΒΑ και η Αμερική είναι μια ταχύτητα παραπάνω. Γι’  αυτό και πολλοί από τους ευρωπαίους παίκτες  που πηγαίνουν στο ΝΒΑ δυσκολεύονται αρκετά μέχρι να προσαρμοστούν. Από την στιγμή λοιπόν που στόχος μου είναι να δοκιμάσω μελλοντικά την τύχη και τις δυνάμεις μου στο ΝΒΑ, αποφάσισα να μπω από μικρός σ’ αυτόν τον ρυθμό. Κι αν στην πορεία αποδειχθεί ότι δεν μπορώ να ανταποκριθώ, να το μάθω τώρα που είμαι νέος». 

Ποιες ήταν οι δυσκολίες που συνάντησες ως ευρωπαίος παίκτης ο οποίος ήταν συνηθισμένος σε ένα διαφορετικό στυλ παιχνιδιού;

«Όσον αφορά το μπασκετικό κομμάτι όχι πολλές. Ήμουν σε καλό επίπεδο. Αλλά στο θέμα των αθλητικών προσόντων, στην αρχή, αντιμετώπισα πολλές  δυσκολίες. Χρειάστηκε πολύ δουλειά για να μάθω να παίζω πιο γρήγορα και ταυτόχρονα να είμαι αποτελεσματικός. Πλέον έχω προσαρμοστεί σ’ αυτούς τους ρυθμούς».

Παρά το γεγονός ότι είχες προτάσεις από τα κολέγια του Κάνσας και της Φλόριντα στην οποία ζούσες, εσύ επέλεξες το Τέξας. Με ποιο κριτήριο έκανες την τελική επιλογή;

«Όντως και τα τρία κολέγια είναι πολύ μεγάλα και γνώριζα πως όποιο και να επέλεγα δεν θα έκανα λάθος επιλογή. Είναι σαν να έχεις προτάσεις από τις κορυφαίες ομάδες της Ευρώπης και να γνωρίζεις ότι όποιο κι αν διαλέξεις, θα είσαι σε ένα μεγάλο σύλλογο και θα έχεις την ευκαιρία να διεκδικήσεις έναν τίτλο. Η τελική επιλογή μου λοιπόν δεν ήταν δύσκολη. Όταν το μυαλό μου «καθάρισε» είδα το αγωνιστικό κομμάτι, σκέφτηκα σε ποια από τις ομάδες των κολεγίων που εξέταζα θα ταίριαζα και παράλληλα ποια θα ήταν εκείνη με την οποία θα είχα την ευκαιρία να κερδίσω μαζί της τίτλους και διακρίσεις».

Αληθεύει το γεγονός ότι ο προπονητής των Longhorns, Ρικ Μπαρνς, χρειάστηκε μόλις δέκα λεπτά για να αποφασίσει να σε πάρει στην ομάδα;

«Ναι! Ήρθε να με παρακολουθήσει σε μία προπόνηση και μετά από δέκα λεπτά μου ανακοίνωσε την απόφασή του να μου δώσει την υποτροφία. Χάρηκα ιδιαίτερα γιατί κατάλαβε αμέσως τι παίκτης είμαι και ποιες είναι οι δυνατότητες που έχω».

Ο πρώτος άνθρωπος όμως που πίστεψε σε αυτές και έπαιξε σημαντικό ρόλο στην βελτίωσή σου ως παίκτης, ήταν ο προπονητή σου στο αμερικανικό λύκειο της Air Florida Academy, Όμπιν Γκομπορό.

«Πράγματι. Ο κόουτς μου έμαθε πολλά πράγματα. Αυτό που μ’  έμαθε πρώτα απ’ όλα ήταν να είμαι εργατικός. Να δουλεύω σκληρά για να φτάσω σε υψηλό επίπεδο».

Ωραία όλα αυτά αλλά όταν ένας νέος της ηλικίας σου βρίσκεται σε μια ξένη χώρα δεν αισθάνεται μόνος; Η οικογένειά σου δεν σου έλλειπε;

«Εντάξει υπήρξαν φορές που ήταν δύσκολες μακριά από την οικογένειά μου αλλά όπως σου προανέφερα είχα ένα στόχο στη ζωή μου και οι δικοί μου άνθρωποί ήταν χαρούμενοι γιατί με έβλεπαν να προοδεύω. Πιστεύω ότι μένοντας μακριά από την οικογένειά μου κατάφερα να ωριμάσω νωρίτερα από τα υπόλοιπα παιδιά της ηλικίας μου. Έμενα μόνος μου κι έπρεπε να φροντίσω τον εαυτό μου».

Πόσο σημαντικό ρόλο έπαιξε στην μέχρι σήμερα πορεία σου, ο πατέρας σου, Αργύρης Παπαπέτρου; 

«Ο πατέρας μου έπαιζε πάντα σημαντικό ρόλο και αυτό που κάνω σήμερα το οφείλω κατά ένα μεγάλο ποσοστό σ’ αυτόν. Έχοντας ο ίδιος την εμπειρία ως παίκτης, ήξερε πως να με καθοδηγήσει. Να μου δώσει τις σωστές συμβουλές. Είχε πρωταγωνιστικό ρόλο στη ζωή μου».

Φέτος ήταν η πρώτη χρονιά που αγωνίστηκες με τους Longhorns. Πως ήταν η σεζόν για την ομάδα;

«Ήταν σίγουρα μια πρωτόγνωρη εμπειρία. Εντελώς διαφορετική από αυτή που είχα ζήσει ως παίκτης στην Ελλάδα και στο high school στην Αμερική. Η αλήθεια είναι ότι δεν πήγαμε και πολύ καλά. Είχαμε μια νέα ομάδα η οποία απαρτιζόταν από πρωτοετείς και δευτεροετείς. Παρόλα αυτά βρεθήκαμε μόλις μία νίκη μακριά από την είσοδό μας στο πρωτάθλημα ενώ στο πρωτάθλημα της περιφέρειά μας, την “Big 12”, χάσαμε στον ημιτελικό».

Εσύ; Δυσκολεύτηκες;

«"Η αρχή ήταν λίγο δύσκολη. Θυμάμαι στον πρώτο φιλικό αγώνα που δώσαμε στην αρχή της χρονιάς δεν μπορούσα να προσαρμοστώ. Όσο, όμως, περνούσε  η σεζόν βελτιωνόμουν. Σίγουρα ο επόμενος χρόνος θα είναι καλύτερος».

Ποιος είναι ο στόχος της ομάδας την επόμενη περίοδο;

«"Πρώτα απ’ όλα θα προσπαθήσουμε να έχουμε μια καλή παρουσία στο πρωτάθλημα της περιφέρειάς μας, την “Big 12”, κι αν μπορούμε να διεκδικήσουμε τον τίτλο. Αυτή είναι τουλάχιστον η δική μου φιλοδοξία. Από εκεί και πέρα όσο πιο πολύ προχωρήσουμε, τόσο το καλύτερο».

 Ένας από τους πιο δημοφιλείς απόφοιτους του κολεγίου του Τέξας είναι ο Κέβιν Ντουράντ. Είχες  την ευκαιρία να τον γνωρίσεις από κοντά;

«"Να τον γνωρίζω από κοντά όχι. Αν και πέρσι είχε προγραμματίσει να έρθει στο κολέγιο για να κάνει προπονήσεις μαζί μας, τελικά δεν τα κατέφερε λόγω των υποχρεώσεών του με την εθνική ομάδα στους Ολυμπιακούς Αγώνες. Ίσως έρθει φέτος. Είχαμε μιλήσει όμως κάποιες φορές στο τηλέφωνο, όταν έπρεπε να επιλέξω το κολέγιο στο οποίο θα πήγαινα».

Τι σου είπε;

«"Πράγματα που αφορούσαν το κολέγιο και την ομάδα. Ποιο ήταν το πρόγραμμα του σχολείου, οι δυνατότητες της ομάδας, οι προσδοκίες της. Τέτοια πράγματα. Προσπαθούσε να με πείσει, εντός εισαγωγικών βέβαια η λέξη πείσει, να επιλέξω το Τέξας από τα υπόλοιπα σχολεία. Ο Ντουράντ είναι είδωλο για μένα".