Η ώρα να σηκωθεί λίγο ψηλότερα

academic1

Ο Θοδωρής Φελάνης κάνει τις πρώτες εκτιμήσεις για τον Άρη της νέας αγωνιστικής περιόδου, υπογραμμίζει τα σημεία κλειδιά, στέκεται στον Δημήτρη Πρίφτη, ενώ κάνει ειδική αναφορά και στο μεγάλο στοίχημα...


Μεγαλύτερο μπάτζετ, “μεγαλύτερο” ρόστερ κι αυτόματα μεγαλύτερες προσδοκίες. Πολλά πράγματα άλλαξαν στον Άρη. Ίδια παραμένει βέβαια η φιλοσοφία του προπονητή Πρίφτη (coach of the year της σεζόν 2015-16),ο οποίος παρεμπιπτόντως βάζει πλώρη και για τον τίτλο του μακροβιότερου τεχνικού στον πάγκο του Άρη μετά τον Ιωαννίδη. 

Ίδια παραμένει και η φιλοσοφία της διοίκησης που εγγυάται οικονομική σταθερότητα, προσφέροντας ηρεμία στα αποδυτήρια και περιμένει μικρά βήματα εξέλιξης στο αγωνιστικό.

“Όταν εξετάζουμε κάποιον παίκτη δεν κοιτάμε το μπάσκετ”
Πριν προχωρήσουμε σε μια υποτυπώδη ανάλυση του φετινού Άρη ας έχουμε υπόψη μας το γενικό πλαίσιο στο οποίο “πάτησε” η ομάδα της Θεσσαλονίκης και στην φετινή μεταγραφική περίοδο:“Όταν εξετάζουμε κάποιον παίκτη δεν κοιτάμε το μπάσκετ. Αυτό είναι εύκολο. Φαίνεται αν κάποιος μπορεί να σουτάρει καλά, να πάρει ριμπάουντ, ή να παίξει άμυνα. Κοιτάμε άλλα πράγματα: πως αντιδρά απέναντι στους συμπαίκτες του στα τάιμ-άουτ; Αν χάνουν τι κάνουν; κρύβονται; Πως αντιδρούν στην προπόνηση, πως συνεργάζονται με τον προπονητή, αν δείχνουν σεβασμό στους άλλους. Αυτά θα σου πουν περισσότερα για κάποιον, από το αν είναι καλός παίκτης”. Τάδε έφη Γκρέγκ Πόποβιτς, λόγια με τα οποία όμως ταυτίζεται απόλυτα ο Δημήτρης Πρίφτης.

Αυτό που προσπαθεί αυτή την περίοδο να κτίσει ο Έλληνας τεχνικός και οι συνεργάτες του δεν είναι μόνον η αγωνιστική χημεία αλλά οι σχέσεις αλληλεγγύης, αλτρουισμού και συντροφικότητας στα αποδυτήρια, το “δέσιμο” χαρακτήρων ,στοιχεία τόσο σημαντικά για μια ομάδα που θέλει να διατηρεί την “επικοινωνία” με το φίλαθλο κοινό της. Πέρσι το πέτυχε σε πολύ ικανοποιητικό βαθμό.

Διετή συμβόλαια
Οι καλές παρέες γράφουν ιστορία, το τεχνικό τιμ του Άρη δεν το πιστεύει απλά αλλά το θεωρεί απαραίτητο συστατικό γνωρίζοντας πως η κατάθεση ψυχής στο παρκέ προϋποθέτει δημιουργία συναισθημάτων στα αποδυτήρια. Kι επειδή δεν μπορεί κάθε χρόνο να αναζητάς τους κατάλληλους (παίκτες και χαρακτήρες) για να κτίσεις αυτό που θέλεις, διοίκηση και προπονητής αποφάσισαν να προσφέρουν διετή συμβόλαια στους περισσότερους νεοαποκτηθέντες. Το γεγονός ότι ο Άρης έδωσε υπεραξία πέρσι σε κάποιους καλαθοσφαιριστές μέσα από το πρόγραμμα του (Γουάιτ, Μακ Νιλ) χωρίς να μπορέσει να το εκμεταλλευτεί ήταν ένα θέμα που απασχόλησε και ενόχλησε τον Λάσκαρη.

Η ρακέτα του Άρη δυνάμωσε
Δυο είναι τα στοιχεία που με την πρώτη ματιά συμπεραίνεις για τον νέο Άρη: Πρώτον ότι διαθέτει σε σχέση με πέρσι παίκτες με πιο γρήγορα πόδια(κάτι που του επιτρέπει να εκτελεί πιο γρήγορα και ταυτόχρονα να γίνει πιο πιεστικός στην άμυνα).

Δεύτερο και αδιαμφισβήτητο είναι το γεγονός πως ο Άρης έχει μεγαλύτερη δύναμη κοντά στο καλάθι. Καββαδάς και Μπάκνερ αποτελούν ένα δίδυμο ψηλών υψηλού επίπεδου. Σανικίτζε, Τσαιρέλης, Σίμτσακ πλαισιώνουν μια αξιόλογη 5άδα ρακέτας που υπόσχεται σκληράδα , και δύναμη στην άμυνα, έκρηξη και αποτελεσματικότητα στην επίθεση. Αυτό που θα λείψει ενδεχομένως φέτος στον Άρη είναι το μακρινό σουτ από την θέση “4” το οποίο πέρσι είχε με τον Γουάιτ αλλά και τους Τσούπκοβιτς, Κοέν(με τους δυο τελευταίους όμως να μην έχουν και τόσο καλά ποσοστά). Ο Σανικίτζε(ένας παίκτης -πολυεργαλείο) απειλεί κι από μακριά δεν μπορεί να το κάνει όμως μετά από ντρίμπλα όπως το έκανε ο Όκαρο.

Η προσαρμογή του Κάμινγκς το μεγάλο στοίχημα
Το μεγάλο στοίχημα του Άρη και το “άγχος” αν θέλετε της τεχνικής ηγεσίας έχει να κάνει με την γρήγορη προσαρμογή του “εγκεφάλου” της ομάδας, του Γουίλ Κάμινγκς. Ο απόφοιτος του Τεμπλ είναι πιο γρήγορος σε σχέση με του Γουότερς, διαβάζει καλύτερα αντίπαλες άμυνες, πασάρει περισσότερο αξιόπιστα, εκτελεί όμως(με βάση τα στατιστικά του) λιγότερο καλά σε σχέση με τον προκάτοχο του. Οι άνθρωποι του Άρη δηλώνουν πολύ ικανοποιημένοι από την πρόοδο του στις προπονήσεις.

Πλην του Κάμινγκς εξαιρετικός στον τομέα της δημιουργίας(λένε οι πληροφορίες) είναι κι ο Μάρμπλ που “γεμίζει” την θέση “3” στην οποία πέρσι δεν μπόρεσε να προσφέρει τα αναμενόμενα ο Πελεκάνος. Ο αμερικανός με θητεία και στο ΝΒΑ(Ορλάντο)είναι ιδιαίτερα αθλητικός, κάνει πολλές δουλειές στο γήπεδο, είναι φιλότιμος στην άμυνα, καλός στο ριμπάουντ αλλά και με πλούσιο επιθετικό ρεπερτόριο. Το ζητούμενο για τον Μαρμπλ στην επίθεση είναι η σταθερότητα.

Ο Τζένγκινς(στην θέση 2) δεν χρειάζεται ιδιαίτερες συστάσεις, παίζει από το 2009 σταθερά σε καλές ευρωπαϊκές ομάδες(ήταν μαζί με τον Μπάκνερ πέρσι στην Τουρκ Τέλεκομ)με μέσους όρους ευστοχίας που συνήθως ξεπερνούν τους 15 πόντους. Μούρτος, Ξανθόπουλος και Ζάρας θα έχουν και φέτος σημαντικό ρόλο σε μια μεγάλη και επίπονη σεζόν με πολλά ματς σε Ελλάδα και Ευρώπη. Μένει να δούμε αν οι Φλιώνης και Χριστίδης(τους πιστεύει πολύ ο Πρίφτης) θα πλαισιώσουν την φετινή προσπάθεια ενώ κατά τα φαινόμενα Πουλιανίτης και Δίπλαρος προορίζονται για να δανεισμό.

Το rotation φέτος θα είναι μεγαλύτερο και τα σχήματα περισσότερο ορθολογικά(εξαιτίας του σχετικού “βάθους” στην ρακέτα)σε σχέση με πέρσι.