Ο Ίβκοβιτς, ο Γκάλης, ο Βεζυρτζής, ο Μπουτάρης και άλλες ιστορίες

vezirtzBoutar

Ο Θοδωρής Φελάνης ήταν αυτήκοος μάρτυρας μιας Παοκτσήδικης μπασκετικής συζήτησης στην οποία πρωταγωνίστησαν οι αναφορές για τον Ντούσαν Ίβκοβιτς και τον Νίκο Γκάλη.

Του ΘΟΔΩΡΗ ΦΕΛΑΝΗ

Δεν ξέρω που βρισκόταν ο Ντούσαν Ίβκοβιτς το βράδυ της 30ης Ιουνίου, (δηλαδή την παραμονή κοινοποίησης της απόφασης του να βάλει τέλος στην μακρά προπονητική του καριέρα), αν κρίνω όμως από όσα άκουγα για τον ίδιο συμμετέχοντας σε μια μεγάλη μπασκετική παρέα, μάλλον θα...ξερόβηχε.

Είχα διαβάσει, είχα ακούσει, μου είχαν πει πολλά στο παρελθόν για την περίφημη προσπάθεια του ΠΑΟΚ να κάνει δικό του τον Νίκο Γκάλη το 1992 μετά την απόφαση του Θεόφιλου Μητρούδη να δείξει στον μεγάλο Έλληνα καλαθοσφαιριστή την πόρτα της εξόδου. Αυτή την φορά όμως, σε αυτό το δροσερό καλοκαιρινό βραδάκι της 30ης Ιούνη, είχα μπροστά μου(σε χαλαρή διάθεση) τρία μέλη εκείνης της διοίκησης του ΠΑΟΚ, τον τότε πρόεδρο Νίκο Βεζυρτζή, τον τότε γενικό γραμματέα , Βασίλη Οικονομίδη και τον Χάρη Λαζαρίδη, όλοι τους καλεσμένοι(συμπεριλαμβανομένης και της αφεντιάς μου) στο party της ονομαστικής εορτής ενός άλλου πρώην προέδρου του μπασκετικού ΠΑΟΚ, του Απόστολου Αλεξόπουλου.

Ο ξεροκέφαλος Βεζυρτζής, ο ανυποχώρητος Ντούντα

Τι θες να μάθεις; Κάποια είναι ήδη γνωστά. Στο σπίτι μου έγινε το περίφημο ραντεβού, παρουσία του Γκάλη και του Ραμπότα. Τον Ραμπότα, γυμναστή και έμπιστο του Γκάλη, τον γνώριζα ως άνθρωπο του στίβου αφού από εκεί προερχόμουν κι εγώ”, εξηγεί ο Χάρης Λαζαρίδης, μέλος του δ.σ του Ερασιτέχνη, υπευθύνου τμήματος του στίβου επί σειρά ετών: “Είχαν γίνει κι άλλες συναντήσεις στο Πευκοχώρι Χαλκιδικής, είχα πάει 5-6 φορές εκεί για να συναντήσω τον Νίκο. Το πιο καθοριστικό ραντεβού έγινε στο σπίτι μου. Τα βρήκε με τον Νίκο Βεζυρτζή, δεν ήταν θέμα τα χρήματα, δεν υπήρχε εκεί δυσκολία. Το πράγμα άρχισε να στραβώνει μόλις ενημερώθηκε ο τότε προπονητής μας ο Ντούσαν Ίβκοβιτς. “Και τι θα κάνω με τον Μπουντούρη μπρε;”έλεγε και ξανάλεγε. Το πρόβλημα του ήταν πως θα ταίριαζε τον Γκάλη με τον Μπουντούρη. Ο Γκάλης τελικά χάθηκε, πήγε στον Παναθηναϊκό.

Θα σου πω κάτι, το λέω μπροστά του... Ο Βεζυρτζής ήταν μεγάλος ηγέτης, έκανε όμως και λάθη από το ξερό του το κεφάλι. Ανένδοτος ο Ντούντα, δεν ήθελε τον Γκάλη. Εμείς οι περισσότεροι του λέγαμε προχώρα. Δεν άκουσε. Βέβαια στο συμβούλιο μας υπήρχε κι ένας μεγάλος υπερασπιστής του Ντούντα, ο Τάκης Πανελούδης που είχε διαφορετική άποψη.

Ξέρεις πόσους επίσης άλλους μεγάλους παίκτες χάσαμε επειδή τον έπιανε(σ.σ.τον Βεζυρτζή) ένας τρελός εγωισμός; Θυμάμαι μια μέρα φώναζε:“Τι; Δεν μας απάντησε ο Μπέρι; Να πάει να γαμ....Πάμε για άλλον”. Μετά από μήνες να ο Μπέρι αντίπαλος μας. Χρειάζεται και διπλωματία σε αυτά...”.

"Τι να έκανα; Μου είχε φέρει πρωτάθλημα"

Ο Βεζυρτζής άκουγε τις διηγήσεις του Λαζαρίδη χωρίς να μιλάει, καπνίζοντας το Marlboroτου. Κάποια στιγμή όμως“φόρτωσε” με το θέμα Γκάλη και μου είπε: “Ναι , τα είχαμε βρει όμως τι να έκανα; Ο Ίβκοβιτς μου είχε πάρει το πρωτάθλημα, να τον άδειαζα; Δεν ήταν εύκολη απόφαση”.
Στην συζήτηση μπαίνει κάποια στιγμή κι ο Βασίλης Οικονομίδης: “Έγιναν πολλά εκείνη την περίοδο, εκείνη την χρονιά. Δεν ήταν μόνο του Γκάλη, αν ανατρέξεις στον τύπο της εποχής θα βρείτε πολλά δημοσιεύματα και για την προσπάθεια του ΠΑΟΚ να φέρει τον Φάνη Χριστοδούλου. Και σε αυτή την υπόθεση έγινε μεγάλη προσπάθεια από την διοίκηση. Ο Ίβκοβιτς είχε την δική του φιλοσοφία του άρεσε να δουλεύει με νεαρούς παίκτες. Πρόσφερε στον ΠΑΟΚ. Εγώ θέλω όμως να εστιάσω αλλού. Στο πόσο δεμένη ήταν εκείνη η διοίκηση. Μπροστά ο Βεζυρτζής και πίσω ένα συμβούλιο παθιασμένο να τρέχει για έναν σκοπό. Φοβερές εποχές”.

Το τετ α τετ με Μπουτάρη

Η κουβέντα κάποια στιγμή διακόπτεται καθώς ο Βεζυρτζής σηκώνεται να χαιρετήσει τον Δήμαρχο Θεσσαλονίκης, Γιάννη Μπουτάρη που επίσης ήρθε να ευχηθεί στον Απόστολο Αλεξόπουλο. Δεν χάνω την ευκαιρία και πλησιάζω:“Αν είχαμε αντιπαλότητα; Σιγά, τι είχα να χωρίσω με τον Νίκο. Αυτός πάλευε για την ομάδα του, εγώ έκανα αυτό που ένοιωθα και ήθελα για τον Άρη. Τον σεβόμουν με σεβόταν”, λέει ο Μπουτάρης. “Γνωριζόμασταν από τα νεανικά μας χρόνια ακόμη. Πρόσφερε πολλά στον Άρη, έβαλε πολλά χρήματα. Αν δεν ήταν αυτός δεν θα έκλεινε η μεταγραφή του Γιαννάκη”, μου λέει ο Βεζυρτζής.

Κάπως έτσι και υπό τους ήχους του “midnight summer dream” των Stranglers

έκλεινε μια όμορφη καλοκαιρινή μπασκετική κουβέντα αναμνήσεων.