Ο Άρης υπερήφανος για το ταξίδι του

αρης ομαδα

Η συνέπεια του Άρη, πετυχημένη πορεία του σε Ελλάδα και Ευρώπη και ο coach of the year Δημήτρης Πρίφτης

Του ΘΟΔΩΡΗ ΦΕΛΑΝΗ

Τι είναι το πρωτάθλημα; «Είναι μια διαδικασία. Είναι ένα ταξίδι. Η χαρά είναι στο ταξίδι όχι στον προορισμό. Θα είσαι περήφανος για το ταξίδι». Το έγραψε ο Καβάφης. Το είπε πρόσφατα ο Gregg Popovich ο τεχνικός των Spurs στο Σεμινάριο της FIBA σε μια ομιλία που λογικά θα ήταν εμπειρία ζωής για όσους είχαν την τύχη την παρακολουθήσουν.

Θυμήθηκα τα λόγια του μετά το τέλος του 4ου αγώνα ΑΕΚ-ΑΡΗΣ.

Γιατί αν μια ομάδα πρέπει να είναι υπερήφανη για το φετινό της ταξίδι- άσχετα αν αυτό δεν είχε την κατάληξη που όλοι στην ομάδα θα ήθελαν με την κατάκτηση της 3ης θέσης- αυτή είναι ο Άρης.

Το μαρτυρούν οι 20 νίκες στην κανονική διάρκεια της σεζόν, κάτι που είχε να κάνει από την πρώτη χρονιά του επαγγελματικού πρωταθλήματος. Οι 10 νίκες στο Eurocup σε σύνολο 16 αγώνων .Το αήττητο του Nick Galis Hall στην Ευρώπη, οι επιδόσεις στην άμυνα(2η καλύτερη στην Α1).Οι νίκες απέναντι σε ομάδες όπως η Ούνιξ, η Μπάνβιτ, η Αρμάνι, ο Παναθηναϊκός, οι διαφορετικοί πρωταγωνιστές από παιχνίδι σε παιχνίδι, τα έντονα συναισθήματα που πρόσφερε στον κόσμο του.

Ο Άρης είχε τον καλύτερο προπονητή της χρονιάς. Ο Άρης έγινε η Ιθάκη του Πρίφτη(νάτος πάλι ο Καβάφης)την τελευταία διετία. Η απάντηση στο ερώτημα “γιατί ο Πρίφτης είναι ο coach of the year” είναι απλή.

Διαχειρίστηκε με αξιοθαύμαστη προσοχή ένα μπάτζετ 800.000 ευρώ περίπου, παίρνοντας από το σύνολο-αν όχι από όλους-των παικτών του το 110% των δυνατοτήτων τους.

Δημιούργησε μια ανταγωνιστική ομάδα με χαρακτήρα και ταυτότητα που πάλεψε με απίστευτη συνέπεια(οι μεταπτώσεις στην απόδοση του Άρη φέτος ήταν ελάχιστες) φτάνοντας να διεκδικεί ακόμη και την είσοδο του στους τελικούς της Α1.

Αποφάσισε να ζήσει και να πεθάνει με τους παίκτες που εμπιστεύθηκε από την αρχή της σεζόν. Έφερε στον Άρη με 1650.000 δολάρια τον MVP του πρωταθλήματος Οκάρο Γουάιτ, η αξία του οποίου πλέον στην αγορά είναι τουλάχιστον τριπλάσια. Ανακάλυψε , έφερε, εμπιστεύθηκε και μας σύστησε στο Ελληνικό πρωτάθλημα έναν εξαιρετικό σκόρερ με 135.000 δολάρια, τον Τζέρελ Μακ Νιλ εκτοξεύοντας επίσης στα ύψη την αξία του.

Έδωσε ρόλο , πίστεψε, αξιοποίησε παίκτες όπως ο Σίμτσακ, ο Ζάρας, ο Μούρτος, ο Ξανθόπουλος ακόμη κι ο Φλιώνης. Στήριξε στα δύσκολα τον Γουότερς(έκανε φοβερό δεύτερο γύρο)και τελείωσε την χρονιά χωρίς να κάνει ούτε μια προσθήκη.

Ο Άρης "τρύπησε" φέτος το ταβάνι του κι αυτή ήταν η επιτυχία του. Γιατί όπως είχα γράψει και στο πρώτο blog εδώ στο basketnews: “H ομάδα θα πληρώσει κάποια στιγμή την έλλειψη βάθους στο ρόστερ της".

Έγιναν και λάθη. Θα μπορούσε ο Άρης να εμφανιστεί πιο έτοιμος και φρέσκος στα πλέι οφ αν η ομάδα προχωρούσε σε 1-2 κινήσεις ενίσχυσης οι οποίες δεν έγιναν είτε γιατί διοίκηση και τεχνική ηγεσία έλαβαν την απόφαση ότι η φετινή χρονιά είναι μεταβατική κι ότι στόχος είναι το “μεγάλο βήμα” να γίνει την επόμενη σεζόν , είτε γιατί οι εναλλακτικές επιλογές της αγοράς δεν ταίριαζαν στο πλάνο και την φιλοσοφία του προπονητή. Στο τέλος, η ΑΕΚ πήρε τις νίκες που ήθελε γιατί είχε περισσότερες επιλογές, μεγαλύτερη ποιότητα(δαπάνησε τουλάχιστον τριπλάσια χρήματα για παίκτες)και ταλέντο σε όλες τις θέσεις.

ΥΓ1: Λένε πως η γεύση που μένει στο τέλος είναι πάντα και η πιο έντονη. Στην περίπτωση του Άρη φαίνεται πως αυτό δεν ισχύει. Έχω την εντύπωση ότι ο φίλαθλος του Άρη είναι πολύ πιο γεμάτος σε συναισθήματα από ότι αυτός της ΑΕΚ. Για πολλούς λόγους.

ΥΓ2: Υπάρχει κι ο αντίλογος που λέει: “Και τι έκανε φέτος ο Άρης; Και πέρσι 4ος είχε βγει”. Ο Άρης ήταν ομάδα, ήταν οικογένεια, εκτέλεσε πλάνο, άφησε καλές εντυπώσεις, απέτυχε να κάνει το βήμα για την 3η θέση. Αρνήθηκε να μετατραπεί από ομάδα σε “τσίρκο”, σε κέντρο διερχομένων μισθοφόρων παικτών. Ο Άρης έχασε την 3η θέση, έσωσε όμως την ...ψυχή του, ακολούθησε τον δρόμο της λογικής και της υπομονής. Αν ήταν περισσότερο “ευέλικτος”-κάνοντας όχι περισσότερες από 1-2 προσθήκες- ίσως και να κατόρθωνε να τα συνδύαζε όλα.

ΥΓ3: Έγιναν επεισόδια στο ΟΑΚΑ; Έβριζαν τον Λάσκαρη και του πετούσαν καφέδες; Γίνονται αυτά στα ελληνικά γήπεδα; Δεν το πιστεύω, ένα σύννεφο επειγόντως για να πέσω...