Το Game of Thrones του Ευρωπαϊκού μπάσκετ

jordi eurol

Όσο καταδικαστέο είναι να προσπαθεί η FIBA να επιβληθεί με απειλές άλλο τόσο αποκρουστικό είναι να προσφέρει η Euroleague θέση στο Eurocup ανεξαρτήτως της τελικής κατάταξης του πρωταθλήματος.

Του ΘΟΔΩΡΗ ΦΕΛΑΝΗ

Όλα ξεκίνησαν πριν 17 χρόνια. Τότε ήταν που άρχισαν πιο έντονα οι ζυμώσεις , οι επαφές μιας ομάδας Ισπανών στελεχών με συλλόγους που στόχο είχε την δημιουργία μιας νέας διοργάνωσης στο Ευρωπαϊκό μπάσκετ.

Μια ιδιωτική εταιρεία , με το όνομα Euroleague Basketball και μια κοινοπραξία συλλόγων (ULEB), πέτυχαν κάτι που φαινομενικά ως τότε έμοιαζε αδύνατο, κάτι που δεν έχει γίνει σε κανένα άθλημα μέχρι τότε: Να παραμερίσουν την ίδια την Ομοσπονδία του αθλήματος, τον παγκοσμίως αναγνωρισμένο φορέα του Μπάσκετ, την FIBA και να γίνουν οι ίδιοι...κράτος εν κράτει στην Ευρώπη.

Το καλοκαίρι του 2000 σε ένα καλοκαιρινό θέρετρο, το Σίτζες έξω από την Βαρκελώνη παρουσία 24 ομάδων η Ευρωλίγκα ανακοίνωνε την ίδρυση της.

Για να λέμε όμως τα πράγματα με το ...όνομα τους η Euroleague παραβίασε ανοικτές θύρες. Άπαντες είχαν αντιληφθεί από τα τέλη της δεκαετίας του 1990 πως η FIBA Europe αδυνατούσε να λάβει τα μηνύματα των καιρών, “στύλωνε” τα πόδια σε κάθε εκσυγχρονιστική πρόταση, ενώ την ίδια στιγμή, ένα άλλο προϊόν , αυτό του ποδοσφαιρικού Champions League της UEFA εκμεταλλεύονταν κάθε εργαλείο του αθλητικού μάρκετινγκ με στόχο την αύξηση εσόδων για την διοργάνωση και τις ομάδες.

Ακόμη κι αν δεν υπήρχε Μπερτομέου, οι ίδιες οι ομάδες θα τον είχαν...εφεύρει στο πρόσωπο ενός άλλου τεχνοκράτη καθώς στόχος τους ήταν η επιβίωση και το κέρδος.

Η FIBA έστω και με καθυστέρηση αντέδρασε, δημιούργησε το 2001 την “Σουπρολίγκα” για να ανταγωνιστεί την Euroleague όμως ο μεγάλος χορηγός της Σουπρολίγκας, πρόδωσε το εγχείρημα της FIBA κι έναν χρόνο μετά έκανε πίσω. Ο τότε ισχυρός άνδρας της FIBA, ο Μπόρισλαβ Στάνκοβιτς δεν είχε πλέον άλλη επιλογή από αυτήν την συνθηκολόγησης... Μια νέα εποχή, η εποχή της Ευρωλίγκας ξεκινούσε την συνεισφορά της οποίας στην ανάπτυξη του μπάσκετ ουδείς μπορεί να αμφισβητήσει.

Πάμε στο δια ταύτα: Η FIBA με πολλά χρόνια καθυστέρησης αποφάσισε να διεκδικήσει ξανά τον ρόλο της. Να δημιουργήσει μια διοργάνωση. Αν υπάρχει ένας φορέας που δικαιούνταν να το κάνει αυτός είναι η FIBA.

Έστω με το ατυχέστατο όνομα Champions League.

Ήταν από την πρώτη στιγμή όμως ξεκάθαρο, παρά την αρχική αισιοδοξία του Πάτρικ Μπάουμαν(του γ.γ της FIBA) πως η Ευρωπαϊκή Ομοσπονδία δεν θα ήταν σε θέση να ανταγωνιστεί μια πετυχημένη διοργάνωση με 15 χρόνια διαδρομής όπως η Euroleague. Μοιραία το βάρος της προσπάθειας έπεσε στην δεύτερη διοργάνωση. Ο Μπερτομέου όμως δεν έδειξε καμία διάθεση να καταθέσει τα όπλα. Όχι γιατί νοιάζεται για το Eurocup αλλά γιατί η τελευταία συμφωνία με τoν μεγάλο χορηγό, την ΙΜG αφορούσε την διενέργεια δυο διοργανώσεων.

Στην FIBA δεν φαντάζομαι πως ηδονίζονται με τις απειλές ή την τακτική αποκλεισμών. Αντίδραση όμως έπρεπε να υπάρξει. Ένα “φρένο” στον κατήφορο, στην απαξίωση των εθνικών πρωταθλημάτων που προωθείται από την Euroleague πρέπει κάποια στιγμή να μπει. Όσο καταδικαστέο είναι να ακούς από την FIBA να ζητάει τον αποκλεισμό συλλόγων ή Εθνικών ομάδων, άλλο τόσο αποκρουστικό είναι να μαθαίνεις πως η Ευρωλίγκα δίνει εισιτήρια συμμετοχής σε μια ευρωπαϊκή διοργάνωση ανεξαρτήτως της θέσης στην οποία θα τερματίσει στο εθνικό πρωτάθλημα, λειτουργώντας ουσιαστικά ως “νεκροθάφτης” των εγχώριων πρωταθλημάτων. Ποιος ο λόγος να στεναχωριούνται -που λέει ο λόγος- στην ΑΕΚ για τα πλέι οφ με τον ΠΑΟΚ; Αφού η θέση είναι εξασφαλισμένη ήδη στο Eurocup.

Και που ξέρετε: Αύριο μεθαύριο η Euroleague μπορεί να εκφράσει την επιθυμία της να διοργανώσει με κάποιες Ομοσπονδίες και αγώνες Εθνικών ομάδων. Γιατί όχι; Ποια FIBA τώρα; Με αυτά και με αυτά πάμε για την μεγάλη σύγκρουση. Winter is coming… που λένε και οι πρωταγωνιστές της πολύ γνωστής αγαπητής, ανά την υφήλιο τηλεοπτικής σειράς.