Η ώρα της αλήθειας για την Εθνική (pics)

 

Όταν ο Φώτης Κατσικάρης εκτιμούσε μετά από τον πρώτο φιλικό αγώνα στο Βέλγιο ότι το ποσοστό ετοιμότητας της Εθνικής ομάδας βρίσκεται στο 40%, μάλλον ήθελε να φανεί γενναιόδωρος.

Γιατί σε σχέση με τις δυνατότητες και τις προσδοκίες που δημιουργεί αυτή η ομάδα, τώρα (μετά από τα δύο τουρνουά σε Κωνσταντινούπολη και Ξάνθη) ξεπερνάει αυτό το ποσοστό. Έχει ακόμη πολλά περιθώρια βελτίωσης που θα παρατηρούνται και μέσα από τους αγώνες του ομίλου στο Ζάγκρεμπ. Με το να παραμένει ακόμη χαμηλός ο βαθμός ετοιμότητας, δεν σημαίνει ότι μετριάζονται οι προσδοκίες, αλλά ούτε επιφορτίζονται με μεγαλύτερη πίεση οι παίκτες.

Είναι πρόδηλο, ότι τόσο πλούσιο ρόστερ σε εμπειρία και ταλέντο, δεν είχε τα τελευταία χρόνια η Εθνική ομάδα. Δικαιολογημένα λοιπόν  να υπάρχουν απαιτήσεις από τον κόσμο για την παρουσία της στο Ευρωμπάσκετ. Όμως μόνο αυτό δεν φτάνει για να εισπράττει την αυστηρή κριτική. Το ζητούμενο είναι μέσα από τα μεγάλα ονόματα να σχηματιστεί ομάδα. Και μία τέτοια σύσταση καλής ομάδας, άρχισε να φαίνεται στους αγώνες της Ξάνθης.  

Η διάθεση υπάρχει και δείγμα γραφής είναι η άμυνα. Από εκεί αρχίζει η ομαλή λειτουργία μιας ομάδας. Στο επιθετικό κομμάτι χρειάζεται ακόμη δουλειά και τώρα που ξεκαθαρίζονται οι ρόλοι, θα έρθουν και οι αυτοματισμοί. Μιας και μιλάμε για ρόλους, ούτε η δουλειά του Φώτη Κατσικάρη είναι εύκολη, αφού υποχρεούται να υπολογίζει και άλλους αστάθμητους παράγοντες και να μπορεί να διαχειριστεί μεγάλες προσωπικότητες. Στην Εθνική όμως θεωρείται δύσκολο να είναι όλοι ευχαριστημένοι και το «εγώ» πρέπει να μπαίνει κάτω από την ομάδα.   

Ο Αγραβάνης αδίκησε τον εαυτό του

Πολύς λόγος έγινε και για το αν έπρεπε να αποκλειστούν οι Αγραβάνης, Γιάνκοβιτς. Ο πρώτος αδίκησε τον εαυτό του με τη δυσφορία του σε παρατήρηση του Φώτη Κατσικάρη στον αγώνα με τη Βοσνία και με την κίνησή του μόλις πέτυχε το τρίποντο στην τελευταία επίθεση. Έδωσε λύση στο δίλημμα του προπονητή του και τον διευκόλυνε για να φτάσει στην απόφαση να τον αποκλείσει. Για να παρέμεναν ο Αγραβάνης και ο Γιάνκοβιτς στη δωδεκάδα, έπρεπε να «κοπούν» ο Καϊμακόγλου και ο Μάντζαρης. Ο Κατσικάρης προτίμησε την εμπειρία του Καϊμακόγλου, που δεν θα δυσανασχετήσει και με μικρό ρόλο. Είναι παίκτης που για 3-4 λεπτά όταν τον χρειαστεί η ομάδα, μπορεί να βοηθήσει σημαντικά. Για παράδειγμα εναντίον της Ρωσίας έπαιξε την καλύτερη άμυνα πάνω στον Αντόνοφ που έκανε πάρτι κι αν πετύχει και δύο τρίποντα, μπορεί να αποδειχθεί παίκτης κλειδί.  Όσο για τον Μάντζαρη,οι αμυντικές του ικανότητες απέναντι σε ψηλό γκαρντ, τον καθιστούν απαραίτητο.  

Ένα σημείο πάντως που αξίζει να αναφερθεί και το διαπιστώθηκε στο τελευταίο τουρνουά, είναι το συνδυαστικό όφελος που προκύπτει από το δίδυμο των ψηλών. Ποτέ άλλοτε η Εθνική ομάδα δεν είχε άθροισμα 30 πόντων στον αγώνα από τους ψηλούς. Αυτό είναι σημαντικό και δεν πρέπει να κρίνονται μεμονωμένα ο Γιάννης Μπουρούσης και ο Κώστας Κουφός, αλλά το τι προσφέρουν συνολικά στην ομάδα.

Ο πρώτος έχει αποκτήσει μία αξιοπρόσεκτη σταθερότητα στην απόδοσή του, ενώ οι διακυμάνσεις του δεύτερου, είναι λογικό να υπάρχουν σ’  αυτή τη χρονική περίοδο. Στην καλή του μέρα μπορεί να προσφέρει πολλά, με σήμα κατατεθέν αυτή την πολύ καλή γρήγορη κίνηση στην «μπέιζ λάιν».

Ο Νικ Καλάθης είναι ακόμη συγκρατημένος και πολλά θα αλλάξουν από τη στιγμή που ανεβάσει την απόδοσή του. Η ομάδα θα αποκτήσει περισσότερη ταχύτητα και σκεφθείτε τι μπορεί να κάνει με εκρηκτικούς παίκτες όπως ο Σπανούλης, ο Παπανικολάου, ο Αντεντοκούμπο, μόλις απελευθερωθούν και τρέξουν. 

 Πιο ξεκάθαρα συμπεράσματα θα εξαχθούν από αύριο στον τουρνουά «Ακρόπολις» με τους παίκτες να έχουν πλέον ξεκάθαρους ρόλους μετά τους πειραματισμούς που έγιναν στην Ξάνθη.

ΥΓ. Όσο ήταν η Εθνική ομάδα στην Ξάνθη, όλη η πόλη ζούσε γι αυτούς τους αγώνες. Κι ας ήταν απλώς αγώνες προετοιμασίας. Η παρουσία των διεθνών, αποτελούσε για τέσσερις μέρες το μεγάλο γεγονός για την όμορφη ακριτική πόλη που έθεσε σοβαρή υποψηφιότητα να επιλέγεται και στο μέλλον για αγώνες της Εθνικής ομάδας. Ένα κατάμεστο γήπεδο (που δυστυχώς μένει αναξιοποίητο) από 5.000 φιλάθλους, ήταν η πιο ευχάριστη έκπληξη για τους παίκτες, που εισέπραξαν την αγάπη και τη φιλοξενία των κατοίκων. Ιδιαίτερα για τα μικρά παιδιά ήταν η πραγματοποίηση ονείρου να βρεθούν κοντά στους διεθνείς.