Τα "κουφά" ψέμματα και η "γρουσουζιά" της Νέων

koufos

Περίμενα ένα 24ώρο για να ακούσω και από το άλλο αυτί, τις δικαιολογίες που είχε να πει, τύπου.... “απολογίας”, ο Κώστας Κουφός για την αιφνιδιαστική και ανέντιμη χρονικά απόφαση του να μην ανταποκριθεί στην κλήση του στην Εθνική ομάδα.

 


Γέλασα με τις δικιαολογίες του, χωρίς ειρωνική διάθεση, αν και η δική του διάθεση είναι κοροϊδευτική. Γιατί, αν γίνει σύγκριση των δικαιολογιών που είχε δώσει πέρυσι και πάλι για την άρνηση συμμετοχής του στην Εθνική για το Ευρωμπάσκετ της Σλοβενίας, προκαλεί απογοήτευση το γεγονός ότι ο ομογενής σέντερ έχει κάνει...φασόν τις δηλώσεις για την ενδυνάμωση του κορμιού του και της τεχνικής βελτίωσης. Και οι δικαιολογίες του είναι ψεύτικες, ανακόλουθες και κακοφτιαγμένες από όσους τους συμβουλεύουν.


Πρώτον, γιατί καικαι πέρυσι, ο Κουφός ήθελε να μείνει στο σάμερ λίγκ των Ντένβερ Νάγκετς και βρέθηκε εν μια νυχτί στους Μέμφις Γκρίζλς. Για τους Ντένβερ “καιγόταν” να μείνει και να δουλέψει μαζί τους και δόθηκε ανταλλαγή. Η διαφορά με την φετινή άρνηση έχει να κάνει ότι παρά την ισχύ συμβολαίου με τους Γκρίζλς με την ενεργοποίηση του τρίτου χρόνου, όπως ο ίδιος παραδέχεται και χωρίς να έχει αγωνία για την ομάδα που θα παίζει του χρόνου στο ΝΒΑ, έκανε ανανέωση της δικαιολογίας για την ατομική βελτίωση.


Δεύτερον, “κρύφτηκε” πίσω από άρνηση των Γκρίζλς να του επιτρέψουν να παίξει στην Εθνική ομάδα, αλλά τέτοιο “βέτο” δεν υπάρχει από καμμία ομάδα του ΝΒΑ για τους διεθνείς παίκτες, ενώ αντιθέτως υπάρχει επιβεβαίωση ότι όπως και πέρυσι στο Ντένβερ, έτσι και εφέτος στο Μέμφις, οι εκπρόσωποι της ΕΟΚ, άκουσαν την ίδια απάντηση “He is free man to decide” (είναι ελεύθερος άνθρωπος να αποφασίσει).


Τρίτον, ο ισχυρισμός του ότι “αν πάθω μία ρήξη συνδέσμων ή αν διαλύσω τα γόνατά μου, δεν πρόκειται να μου δείξει κανείς συμπάθεια. Κι ούτε την περιμένω. Καλώς ή κακώς το κορμί μου είναι η περιουσία μου και πρέπει να την προσέξω”, θα πρέπει μάλλον να τον πει στον Πάου και στον Μάρκ Γκαζόλ, στον Τόνι Πάρκερ και στον Ντίρκ Νοβίτσκι, επειδή αυτοί οι παίκτες που είναι οι σημαίες των Εθνικών ομάδων τους, ρισκάρουν τα πόδια τους, το κορμί τους και παίζουν με κίνδυνο να χάσουν συμβόαλια με πολλαπλάσιες αποδοχές απ' αυτές του Κωστάκη.


Προφανώς, τον Κουφό, όπως έχει γίνει της...μόδας το θέμα της ασφάλισης στην Ελλάδα, θα πρέπει η ΕΟΚ να τον ασφαλίσει στους Lloyds του Λονδίνου .


Δεν χρειάζεται άλλη ανάλυση των ψευδεπίγραφων δικαιολογιών του Κουφού. Κάθε καλοκαίρι θα βρίσκει και κάτι ακόμη για να μην έρχεται στην Εθνική, παρά μόνο για διακοπές στην χώρα των γονιών του. Ο τύπος δεν γουστάρει, είναι ευθυνόφοβος και φυγόπονος. Μπορεί και να την έχει “ψωνίσει” γιατί παίζει στο ΝΒΑ, χωρίς να έχει στεριώσει και θα δούμε αν κάποια στιγμή, προκαλέσει ελληνικό συλλογικό ενδιαφέρον...
Κλείνοντας το θέμα Κουφού και επειδή έχω διά ζώσης εμπειρία, έχω απορία για την γνώμη της μητέρας του, Κάθυς Κουφού στην νέα άρνηση του γιού τους.


Γιατί, πριν από 5 χρόνια την έχω ακούσει με τα αυτιά μου να λέει στον Βασιλακόπουλο, όταν ακόμα έπαιζε στο κολλέγιο: Μαζί με τον άνδρα μου, τον μεγαλώσαμε με το όνειρο να φορέσει την φανέλα της Εθνικής Ελλάδας.


Το κρούσμα του Κουφού στην Εθνική ομάδα, θέτει και πάλι την ΕΟΚ, ενώπιον προβληματισμού, αλλά και θέσης και χάραξης τακτικής που επιβάλλεται να ακολουθήσει για κάθε τέτοια, αδιικαιολόγητη άρνηση συμμετοχής.


Σύμφωνοι ότι με το “ζόρι” δεν παίζει κανείς στην Εθνική, ούτε με τον “βούρδουλα”, αλλά ποιά είναι η απάντηση και η στάση για κάθε παίκτη που θεωρεί ότι όποτε δεν έχει άλλες υποχρεώσεις, επαγγελματικές και προσωπικές, θα παίζει και στην Εθνική. Δηλαδή, ο Κουφός το 2015, θα κληθεί ξανά, σαν να μην έχει συμβεί τίποτα, το 2012, το 2013, το 2014. Και στους συμπαίκτες του, τι θα πεί: Τώρα τελειοποίησα την ατομική βελτίωση και ήρθα.


Τα ίδια με τον Σόφο, παλιότερα. Η δήλωση του Κατσικάρη που επικοινωνιακά έχει πάρει “χρυσό” για τον τρόπο που έχει λειτουργήσει και στις κλήσεις και στο...σοκ του Κουφού, αποτελεί οδηγό. Χωρίς κουκουλώματα και καλύψεις. Στην σέντρα, γιατί σ' όλες τις οικογένειες, υπάρχουν παιδιά και αποπαίδια.


Υ.Γ. Η Εθνική Νέων ήταν πολύ άτυχη για δεύτερη συνεχόμενη χρονιά. Μια ομάδα που άξιζε μετάλλιο και στο περσινό και στο φετινό Ευρωμπάσκετ. Με όσους τραυματισμούς έτυχαν και με τόση γρουσουζιά που υπήρχε για την ασφάλιση των παικτών, πάλι καλά που ο Μίσσας δεν φόρεσε φανέλα να παίξει. Η “κληρονομιά” που αφήνει αυτή η η φουρνιά δεν είναι κάποιο μετάλλιο, αλλά η ανάδειξη δυο, τριών ή και περισσοτέρων παικτών για την Εθνική Ανδρών. Αν μη τι άλλο, τα παιδιά αγωνίσθηκαν με αυταπάρνηση και απέδειξαν ότι είναι τιμή τους να είναι μέλη και στελέχη των Εθνικών ομάδων. Έτσι δεν είναι Κουφέ;