Ο Φώτης αναβαθμίζει το πρωτάθλημα

katsikarid-fotid

Οι επιλογές του ομοσπονδιακού προπονητή θα κριθούν στο γήπεδο. Αυτός είναι ο καθρέφτης της δουλειάς που κάνουν όλοι όσοι ασχολούνται με τον αθλητισμό.

Η λογική, ωστόσο, με την οποία ο Φώτης Κατσικάρης κατήρτισε τη 16άδα της Εθνικής ομάδας αυτό το καλοκαίρι παρουσιάζει ξεχωριστό ενδιαφέρον. Διότι διαφέρει σε σχέση με τη λογική των προηγούμενων ομοσπονδιακών προπονητών την τελευταία πενταετία ως προς το μέγεθος της «δεξαμενής» μέσα από την οποία έγιναν οι επιλογές.

Προφανώς η βάση της ομάδας εξακολουθεί να απαρτίζεται από τους παίκτες του Ολυμπιακού, του Παναθηναϊκού και όσους αγωνίζονται στα κορυφαία κλαμπ της Ευρώπης και στο ΝΒΑ. Είναι αναπόφευκτο και επιβεβλημένο κάτι τέτοιο, αφού αυτοί οι παίκτες έχουν τις απαιτούμενες παραστάσεις και την ανάλογη εμπειρία για να σταθούν επάξια στο κορυφαίο επίπεδο ενός Παγκοσμίου Κυπέλλου.

Επίσης, με την εξαίρεση των Φώτση και Μπράμου, το «κόψιμο» των οποίων πήρε πάνω του ο Κατσικάρης, οι υπόλοιποι παίκτες που είχαμε συνηθίσει τα προηγούμενα χρόνια να θεωρούμε ως βασικές επιλογές του εκάστοτε ομοσπονδιακού προπονητή, λείπουν επειδή οι ίδιοι το θέλησαν και όχι μετά από απόφαση του προπονητή. Ο Σπανούλης, διότι δεν τον βαστούν τα επιβαρυμένα γόνατά του, οι Περπέρογλου, Σχορτσανίτης, Μαυροκεφαλίδης για τους δικούς τους λόγους.

Από τη στιγμή λοιπόν που δημιουργήθηκαν κενές θέσεις στην 16άδα, ο νέος ομοσπονδιακός τεχνικός προτίμησε να τις καλύψει με παίκτες που δεν προέρχονται από τον Ολυμπιακό ή τον Παναθηναϊκό, αλλά από άλλες ομάδες της Α1, με τις οποίες είχαν τη σεζόν που τελείωσε σταθερά καλή και συνεπή παρουσία. Έδωσε δηλαδή τη δυνατότητα να πάρουν μέρος στην προετοιμασία της Εθνικής και να διεκδικήσουν μια θέση στην τελική 12άδα της όχι στον Κατσίβελη, τον Καββαδά και τον Παππά, που καίτοι ταλαντούχοι, σκούπιζαν όλη τη χρονιά τους πάγκους των «αιωνίων», αλλά στον Τσαϊρέλη και στον Μπόγρη και στον Αθηναίου, που έκαναν εξαιρετικές εμφανίσεις όλη τη χρονιά με τον ΠΑΟΚ οι δύο πρώτοι και με τον Άρη πριν πάρει την τιμητική για τον ίδιο μεταγραφή στο Μιλάνο ο τρίτος.

Πέτυχε έτσι δύο πράγματα ο Κατσικάρης. α) Να στελεχώσει την ομάδα με παίκτες ετοιμοπόλεμους και γεμάτους αυτοπεποίθηση από το γεγονός ότι όλη τη χρονιά έπαιζαν και μάλιστα καλά. Ο παίκτης που δεν παίζει, όσο ταλαντούχος κι αν είναι και σε όσο δυνατή ομάδα κι αν ανήκει, παραμένει σκουριασμένος και με χαμηλό ηθικό.

β) Να επιβραβεύσει τους συγκεκριμένους παίκτες του ΠΑΟΚ και του Άρη και να στείλει σαφές μήνυμα πως οι πόρτες της Εθνικής ομάδας είναι ανοικτές σε όλους όσοι παίζουν καλά, ανεξάρτητα από το αν ανήκουν στους δύο «αιώνιους» ή σε κάποια άλλη ομάδα του πρωταθλήματος. Με αυτό τον τρόπο δίνει ένα νόημα στην προσπάθεια των 12 ομάδων της Α1 που δεν είναι Ολυμπιακός και Παναθηναϊκός. Έτσι κι αλλιώς η τρίτη θέση δεν οδηγεί πουθενά, έτσι κι αλλιώς παίζουν για το τίποτα και βυθίζονται στην παρακμή τους, ας αναδείξουν τουλάχιστον παίκτες ικανούς να στελεχώσουν την Εθνική ομάδα. Αυτό είναι ένα κίνητρο όχι μόνο για τους καλαθοσφαιριστές, αλλά και για τις ομάδες.

Με μια απλή κίνηση, με την επιλογή των 16 της Εθνικής ομάδας, ο Φώτης Κατσικάρης πετυχαίνει κάτι που αδυνατούν να πετύχουν εδώ και χρόνια, κατά βάση επειδή δεν το θέλουν, ο ΕΣΑΚΕ και οι ΚΑΕ-μέλη του. Αναβαθμίζει το πρωτάθλημα της Α1. Κι ας μην είναι αυτή η δουλειά του.

Τα υπόλοιπα στο γήπεδο…