Το όνειρο του "Μούλα"

Δεν είναι εύκολο να φοράς κουστούμι, όταν έχεις συνηθίσει στα… κοντά παντελονάκια. Είναι εξίσου δύσκολο να τραβήξεις μια γραμμή σε μια σπουδαία καριέρα και να επιβιβαστείς σε μια βάρκα με δρόμο την ελπίδα. Ο Νταμίρ Μουλαομέροβιτς υπέβαλλε τον εαυτό του σε αυτή τη διαδικασία, πριν από λίγους μήνες. Όταν αποφάσισε να κρεμάσει τη φανέλα του και να ασχοληθεί επαγγελματικά με τη προπονητική.


Προφανώς και ο ίδιος ονειρεύεται μια καριέρα ανάλογη των… μετρ του είδους. Επί του παρόντος, βάζει ένα όρια στα όνειρά του, αφοσιώνεται στην εξαιρετικά δύσκολη αποστολή που ανέλαβε. Ελάχιστοι προπονητές έχουν την ικανότητα της δημιουργίας παικτών. Αυτό περιλαμβάνει ωστόσο το project στην Σλόμποντα Τούζλα. Πρόκειται για την ομάδα στην οποία ξεκίνησε τη καριέρα του, για να ακολουθήσει η καταξίωσή του στο ευρωπαϊκό μπασκετικό στερέωμα, η ανάδειξή του σε έναν από τους κορυφαίους παίκτες από τα mid 90ies έως και τα μέσα της περασμένης δεκαετίας, αλλά και την κατάκτηση τίτλων.


Η Τούζλα αγωνίζεται στην πρώτη κατηγορία του πρωταθλήματος της Βοσνίας και μέχρι στιγμής έχει πέντε νίκες σε οκτώ αγώνες. «Ασφαλώς κι έχω όνειρα. Σε πρώτη φάση, έχω συγκεντρωθεί στην αποστολή της δημιουργίας παικτών. Είναι πολύ δύσκολο, όταν τα περισσότερα κλαμπ στην Ευρώπη έχουν μάθει μόνο να αγοράζουν. Λόγω όμως της εξαιρετικά δύσκολης οικονομικής κατάστασης, η δημιουργία και η ανάδειξη παικτών, αποτελεί τον μοναδικό τρόπο επιβίωσης», μας είπε.

Η συζήτηση με τον «Μούλα» έγινε στον «αέρα» του Ρ/Σ LIBERO 107,4 και ξεκίνησε λίγα λεπτά μετά την επιστροφή του στο Ζάγκρεμπ. Καθημερινά κάνει το δρομολόγιο Ζάγκρεμπ-Τούζλα και το αντίστροφο, αλλά δεν τον «ενοχλούν» τα χιλιόμετρα. «Λειτουργώ σε ένα περιβάλλον και με ανθρώπους που πιστεύουν στις δυνατότητές μου. Όταν συζήτησα με τον πρόεδρο για να αναλάβω την τεχνική ηγεσία, συμφωνήσαμε σε πέντε λεπτά, διότι είχαμε τις ίδιες ακριβώς απόψεις, σχετικά με την πολιτική που θα πρέπει να ακολουθήσει η ομάδα. Δουλεύω γνωρίζοντας ότι η δουλειά μου δεν κινδυνεύει από ένα αποτέλεσμα, γιατί έχουμε καταστρώσει μακροπρόθεσμο πλάνο. Προφανώς κι εγώ ονειρεύομαι να κατακτήσω τίτλους, αλλά στη παρούσα φάση, το μυαλό μου είναι στην δημιουργία», είπε.

«Ο Μπάνε έκανε κάτι μοναδικό»

Κάτι αντίστοιχο βίωσε εξάλλου και στον ΠΑΟΚ επί ημερών Μπάνε Πρέλεβιτς στη τεχνική ηγεσία. «Ο φίλαθλος κόσμος της Τούζλα αντιλαμβάνεται και υποστηρίζει το σχέδιό μας. Ξέρεις ότι σε κάθε παιχνίδι έχουμε 4.000 κόσμο; Κάτι ανάλογο είχε κάνει και ο Μπάνε (σ. σ. Πρέλεβιτς) που για μένα υπήρξε σπουδαίος προπονητής. Ήταν εξαιρετικός στο να προετοιμάσει ψυχολογικά την ομάδα και δεν φοβόταν να ποντάρει σε νέα παιδιά. Δείτε που είναι σήμερα ο Βασιλειάδης, ο Μαυροκεφαλίδης, ο Βασιλόπουλος. Βέβαια, ο Πάνος στάθηκε άτυχος από τους διαδοχικούς τραυματισμούς. Θυμηθείτε επίσης πόσο κόσμο είχε στα παιχνίδια του ΠΑΟΚ (σ. σ. με διαδοχικά sold out, θα συμπληρώσουμε). Τότε ο Μπάνε δημιούργησε μια ομάδα με πολύ χαμηλό μπάτζετ που κέρδισε την εκτίμηση όλων», συμπλήρωσε.


«Τότε κατάλαβα ότι έπρεπε να σταματήσω»

Στα πρώτα χρόνια της καριέρας του, ο Νταμίρ Μουλαομέροβιτς συνεργάστηκε με τον Γιάσμιν Ρέπεσα, ο οποίος του έδωσε (κυρίως) μία συμβουλή. «Για να παίξεις μπάσκετ, θα πρέπει να έχεις μυαλό και να το χρησιμοποιείς σωστά», του είπε. Αν μη τι άλλο, ο «Μούλα» υπήρξε από τους πιο οξυδερκείς point guard της Ευρώπης. «Είναι αλήθεια ότι δεν ήμουν ιδιαίτερα αθλητικός. Μετά από ένα σημείο πέρασαν και τα χρόνια… Και ξέρεις όταν συμπληρώνεις πολλά χρόνια στο επαγγελματικό επίπεδο, κάθε λίγο και λιγάκι έρχεται το κορμί σου και σου το υπενθυμίζει. Θα πονέσει η μέση, θα τραβηχτούν οι προσαγωγοί, θα ακολουθήσεις οι θλάσεις. Απαιτείται να ακολουθήσεις μια τακτική συντήρησης. Τότε αρχίζει και η αντίστροφη μέτρηση για το τέλος», μας είπε. Ο ίδιος το κατάλαβε έπειτα από τη τελευταία του σεζόν στην Ευρωλίγκα με την ΚΚ Ζάγκρεμπ. «Οι αριθμοί μου δεν ήταν άσχημοι. Ο κόσμος με παρακίνησε να συνεχίσω, αλλά ένας παίκτης πρέπει να έχει αυτογνωσία και να αντιλαμβάνεται τον εαυτό του. Μπορεί οι υπόλοιποι να ήταν ικανοποιημένοι από εμένα, προσωπικά όμως δεν ήμουν από τον εαυτό μου. Εκεί κατάλαβα ότι είχε έρθει η στιγμή να σταματήσω. Τουλάχιστον έφυγα χαρούμενος. Έπαιξα στα σπουδαιότερα πρωταθλήματα, σε μεγάλες διοργανώσεις, κατέκτησα τίτλους, είχα μια γεμάτη καριέρα. Αφού αντιλήφθηκα ότι όφειλα να σταματήσω, άρχισε να ωριμάζει μέσα μου και η ιδέα του προπονητή. Δεν ήθελα να φύγω από το μπάσκετ. Δεν ξέρω αν θα φανεί υπερβολικό, αλλά νιώθω ότι πέραν της εργασίας, έχω και την ευθύνη να διδάξω αυτά που έμαθα στα νέα παιδιά. Να μεταδώσω τις γνώσεις μου, να συμβάλλω στην δημιουργία νέων παικτών».


«Προτιμώ τα ταλέντα και όχι τους ‘αθλητικούς’ παίκτες»

Όπως προαναφέραμε, ο «Μούλα» ουδέποτε υπήρξε ο «αθλητής». Πάντα βουτούσε το κεφάλι του σε μια δεξαμενή μπασκετικής εξυπνάδας, φρόντιζε να κάνει χαρούμενους τους συμπαίκτες του με τα εκπληκτικά προσόντα του στην τελική πάσα, δεν ξεχνούσε να φορέσει και τη μάσκα του εκτελεστή. Δεν ξέρουμε αν υπήρξε – αυτό που λένε – ο «παίκτης του προπονητή». Μάλλον λειτουργούσε με βάση το ένστικτό του. «Επειδή ασχολούμαι με την παραγωγική διαδικασία, προτιμώ να δουλεύω με ταλέντα. Έχουμε γεμίσει αθλητικούς παίκτες που τρέχουν και πηδάνε πολύ, αλλά μας λείπει το ταλέντο. Ξέρω ότι το ταλέντο δεν φτάνει, πρέπει να καλλιεργηθεί, να δουλέψει για να φθάσει σε ένα επίπεδο. Εκτιμώ πάντως ότι αν ένας παίκτης έχει ταλέντο και δουλέψει, δεν υπάρχει περίπτωση να μην παίξει στο πρώτο επίπεδο. Εκτός κι αν σταθεί άτυχος στο θέμα της υγείας. Στη Τούζλα, προσπαθούμε να δημιουργήσουμε μια ομάδα που θα βασίζεται στον αλτρουισμό. Δεν θέλουμε εγωιστές. Θέλουμε από τους παίκτες να αποκτήσουν τη νοοτροπία του νικητή, αλλά να μην φέρονται εγωιστικά. Προσπάθησα να βάλω στην ομάδα μερικά επαγγελματικά στοιχεία και είμαι τυχερός γιατί έχω να κάνω με πολύ καλά παιδιά».

«Προσέξτε τον Μπογκντάνοβιτς»

Έχοντας βάλει το κουστούμι του προπονητή (σ. σ. ο Μουλαομέροβιτς απεχθάνεται την γραβάτα, αλλά του ευχόμαστε να αναγκαστεί να την φορέσει), είδε με διαφορετικό μάτι και τη δουλειά του coach. «Είναι δύσκολη γιατί καλείσαι να διαχειριστείς πολλές διαφορετικές προσωπικότητες. Είναι αναγκαίο να ετοιμάσεις την ομάδα αγωνιστικά, ψυχολογικά και να φροντίσεις στη διάρκεια του αγώνα να πάρεις τις κατάλληλες αποφάσεις. Λόγω θέσης κι επειδή ήμουν αυτός που έπαιρνα τις αποφάσεις στις ομάδες στις οποίες αγωνίστηκα, δεν με δυσκολεύει η απόφαση. Απλά, ποτέ δεν ξέρεις αν θα είναι η σωστή», είπε και γέλασε. Μοιραία, η συζήτηση οδηγήθηκε στον καλύτερο point guard της Ευρώπης. Για να αποφύγει τα τετριμμένα, ανέφερε το όνομα του Μπογκντάνοβιτς. «Επειδή ασχολούμαι με τα νεαρά παιδιά, θα σου αναφέρω τον Μπογκντάνοβιτς της Παρτιζάν. Έχει απίστευτο ταλέντο κι αν συνεχίσει έτσι, θα φθάσει σε πολύ υψηλό επίπεδο. Ψηφίζω επίσης τον πολύ καλό φίλο μου τον Πλάνινιτς. Ο ΜακΚάλεμπ κάνει εξαιρετική χρονιά, αλλά προτιμώ τους… European guys», είπε και η κουβέντα πήγε στον Σπανούλη. «Ε… φίλε, τι να πω για τον Σπανούλη. Αυτό το όνομα θα πουν όλοι. Αξίζει κάτι παραπάνω από σεβασμό για ότι έχει πετύχει. Ταλέντο, καρδιά, leadership… Τι να πω για τον Σπανούλη. Είστε ευλογημένοι που τον έχετε στην Εθνική Ελλάδας.